Αποχαιρετισμός
Σήμερα συναντήθηκα με τον Αχμέτ, την Σαμπάχ και την μικρή Αϊλα. Στην πλατεία της πόλης κλείσαμε ραντεβού και τους βρήκα να με περιμένουν σε ένα καφενείο μαζί με τον φίλο τους τον Πέτρο. Είχα επικοινωνήσει πρωί – πρωί, σαν από ένστικτο, με τον Αμπντούλ τον διερμηνέα και μου είπε ότι απόψε το βράδυ τελικά φεύγουν για Αθήνα, για να μείνουν σε σπίτι που τους νοίκιασε η Ύπατη Αρμοστεία. Συναντηθήκαμε λοιπόν για να αποχαιρετιστούμε, αλλά και για να κάνουμε τα τελευταία ψώνια για το νέο τους σπιτικό.
Την ώρα του αποχαιρετισμού λείπανε η Ελλά και η Τζένα. Είχανε μείνει πίσω στο ξενοδοχείο αλλά τους στείλαμε τα δώρα τους. Εκεί που φωτογραφιζόμασταν σταμάτησε ένα αυτοκίνητο και κατέβηκε από μέσα μια γυναίκα.
Η γυναίκα αυτή φάνηκε να είναι γνωστή του Αχμέτ και ήρθε αμέσως και τους αγκάλιασε. Την πλησίασα και μιλήσαμε. Μου συστήθηκε ως πρόεδρος του συλλόγου διαβητικών, και είπε ότι τον βοηθούσε τόσον καιρό τον Αχμέτ και ότι ήθελε να μάθει πού θα πάνε, για να έχουν επικοινωνία και να συνεχίσουν να τον υποστηρίζουν και στην Αθήνα. Του έφερε μάλιστα και δώρο ταινίες μέτρησης του ζαχάρου στο αίμα!
Αυτά. Οι άνθρωποι είναι άνθρωποι και βρίσκουν πάντα τον τρόπο να νιώσουν ο ένας τον άλλον. Ξεφόρτωσα τα πακέτα με τα δώρα και τα οικιακά σκεύη που ψωνίσαμε για το νέο τους σπίτι, τους ευχήθηκα καλή τύχη από δω και μπρος και έφυγα.
