Τη Δευτέρα 1 Οκτωβρίου 2018, έγινε στο Α’ Τριμελές Πλημμελειοδικείο Αθηνών η δίκη για την ρατσιστική επίθεση που δέχτηκε ο συνανάπηρος μας Αντρέας Κουζέλης.
Ο Ανδρέας με ΜΗΔΕΝΙΚΗ ΑΝΟΧΗ απέναντι σε ό,τι εμποδίζει την αξιοπρεπή μας διαβίωση απαίτησε ορατότητα σε ένα συμβάν που αποτελεί case study μισαναπηρισμού.
Η αθώωση του κατηγορουμένου δεν μας βρήκε να πέφτουμε από τα σύννεφα. Γνωρίζουμε από πρώτο χέρι ότι ο θεσμικός ρατσισμός αποτελεί μια από τις βασικές αιτίες της περιθωριοποίησής μας και του κοινωνικού αποκλεισμού που βιώνει η πολυπληθής ομάδα των αναπήρων.
Μας είναι ξεκάθαρο ότι οι φραγμοί που προκαλούν την ανισότιμη σχέση μας με την απολαβή κοινωνικών και πολιτικών δικαιωμάτων, κατά κύριο λόγο είναι θεσμικοί και δομικοί ή αλλιώς οι θεσμοποιημένες πρακτικές της κοινωνίας.
Η ακροαματική διαδικασία που κράτησε περισσότερες από 3,5 ώρες επιβεβαίωσε την ιατροκεντρική αντίληψη των δικαστικών λειτουργών, τη «θεωρία της προσωπικής τραγωδίας», την στοχοποίηση της χειραφέτησης των ανάπηρων υποκειμένων κλπ.
Γνωρίζουμε ότι τα κίνητρα που οδήγησαν τον οδηγό ταξί σε “παράνομη βία με αφορμή την αναπηρία ” δεν είναι «συνέπεια κακής συμπεριφοράς» αλλά οδηγούνται από συγκεκριμένες συνθήκες που παράγουν αυτές τις συμπεριφορές. Άλλωστε το γεγονός ότι προερχόμαστε από συγκεκριμένο ιδεολογικό χώρο, όπως κατήγγειλε ο συνήγορος υπεράσπισης, αποδεικνύει την αθωότητα του πελάτη του.
Σε αυτήν την δίκη μάθαμε ότι το ΣΤΕΚΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ δεν είχε καμιά δουλειά να βγάλει ανακοίνωση υπέρ ενός ανάπηρου ακτιβιστή ή ότι “ο χειρότερος ρατσισμός είναι ο ρατσισμός των μειονοτήτων”, καθώς και ότι ο Αντρέας ΔΕΝ βγήκε από κέντρο αποκατάστασης αλλά από συνεργατικό καφενείο, οπότε εύλογα η σπαστικότατα του ερμηνεύθηκε ως μέθη.
ΣΠΑΣΤΕ ΤΗΝ ΣΙΩΠΗ σε κάθε περίπτωση που βρίσκεστε αντιμέτωποι με το τέρας.
Ο αγώνας συνεχίζεται!
Κίνηση χειραφέτησης αναπήρων : ΜΗΔΕΝΙΚΗ ΑΝΟΧΗ
