Το 1997 για πρώτη φορά ο ιός της γρίπης των πτηνών μεταλλάχθηκε και μεταδόθηκε από τα πτηνά στους ανθρώπους. Ο πλέον υψηλά μεταδοτικός τύπος του είναι ο H5N1. Λίγο αργότερα άρχισε και η μετάδοσή του από άνθρωπο σε άνθρωπο, η οποία πάντως μέχρι σήμερα είναι σπάνια. Ο ιός αυτός έχει δείκτη θνησιμότητας περίπου 60% στους ενήλικες και 89% στα παιδιά μικρότερα των 15 ετών. Ήταν ένα νέο στέλεχος, στο οποίο ο ανθρώπινος πληθυσμός δεν είχε ανοσία επειδή ακριβώς μέχρι τότε δεν είχε προσβληθεί από αυτό. Τότε κάποιοι είχαν μιλήσει για μη φυσική μετάλλαξη, αφού ήταν γνωστό ότι διάφοροι επιστήμονες σε διάφορες χώρες έκαναν εργαστηριακά πειράματα σχετικά με τις μεταλλάξεις του ιού. Η επίσημη «επιστημονική» ορολογία είναι μεταλλαγές, αλλά ας μας κάνουν τη χάρη οι επιστήμονες να χρησιμοποιήσουμε τους όρους που εμείς θεωρούμε πιο κατάλληλους να αποδώσουν το νόημα των όσων έχουν πράξει και συνεχίζουν να πράττουν.
Ένας από αυτούς ήταν ο ιάπωνας ιολόγος Yoshihiro Kawaoka, ο οποίος ζούσε και εργαζόταν στις ΗΠΑ και έκανε σχετικά πειράματα με χρήματα του αμερικανικού κρατικού και ιδιωτικού Κεφαλαίου στο Πανεπιστήμιο του Wisconsin-Madison, χρησιμοποιώντας γονίδια των ιών Η1Ν1 και Η5Ν1. Μεταξύ των βασικών χρηματοδοτών του ήταν ένα από τα μεγαλύτερα ιατρικά ερευνητικά κέντρα στον κόσμο, τα Εθνικά Ινστιτούτα Υγείας των ΗΠΑ (National Institutes of Health, NIH), παράρτημα του Υπουργείου Υγείας των ΗΠΑ. Διευθυντής του Tμήματος Mολυσματικών Aσθενειών των Ινστιτούτων Υγείας ήταν ο Anthony Fauci (θυμηθείτε αυτό το όνομα, θα το συναντήσουμε αρκετές φορές στη συνέχεια). Τα πειράματά σε ζώα απέδειξαν ότι οι γενετικές τροποποιήσεις του ιού θα μπορούσαν να μεταδοθούν από άνθρωπο σε άνθρωπο. Παράλληλα, και σε συνεννόηση με τον Kawaoka, ανάλογα πειράματα έκανε ο ολλανδός RonFouchier στο Erasmus University Medical Center, στην Ολλανδία, αλλά και άλλοι ερευνητές, δουλεύοντας ανεξάρτητα από αυτούς τους δύο για άλλα κράτη και ιδιωτικές εταιρίες και οργανισμούς.
Το 2001 είχαμε την ιστορία με τις επιθέσεις με άνθρακα. Ο Bruce Ivins, αμερικανός ειδικός σε θέματα βιοασφάλειας, με διδακτορικό στη Μικροβιολογία, ο οποίος εργαζόταν για λογαριασμό της αμερικανικής κυβέρνησης, αυτοκτόνησε λίγο πριν του απαγγελθούν κατηγορίες για τις επιθέσεις με άνθρακα στις ΗΠΑ. O Ivins είχε βοηθήσει το FBI στην εξέταση των φακέλων με τους οποίους είχε αποσταλεί το μικρόβιο του άνθρακα σε γραφεία πολιτικών και δημοσιογράφων. Το 2001 και το 2002 είχε κάνει (προφανώς όχι μόνος του και όχι για πάρτη του) κρυφές δειγματοληψίες για τον εντοπισμό σπορίων άνθρακα στο Εθνικό Εργαστήριο Βιοασφάλειας των ΗΠΑ.
To 2002 o Eckard Wimmer, γερμανός χημικός και ιολόγος, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Stony Brook των ΗΠΑ, συνέθεσε στο εργαστήριο τα γονίδια ενός ιού της πολιοµυελίτιδας, και κατάφερε να φτιάξει νέους τεχνητούς ιούς από τα γονίδια αυτά.
Το πράγμα πια είχε ξεφύγει. Οι απόπειρες σύνθεσης τεχνητού DNA ήταν πια πολλές. Το κόστος τέτοιων προγραμμάτων είχε μειωθεί σημαντικά. Οι πιθανότητες να χρησιμοποιηθούν τα αποτελέσματα τέτοιων πειραμάτων για διάφορους σκοπούς εκτός της ιατρικής ήταν πάρα πολλές. Οι ασκοί του Αιόλου είχαν ανοίξει. Στην πραγματικότητα είχαν ανοίξει από τη στιγμή που είχε αρχίσει αυτή η ιστορία. Το κράτος των ΗΠΑ πιστεύοντας ότι θα μπορούσε να ελέγξει την κατάσταση που το ίδιο είχε δημιουργήσει, το 2004 έφτιαξε την Εθνική Επιστημονική Συμβουλευτική Επιτροπή (Συμβούλιο)των ΗΠΑ για τη Βιοασφάλεια (National Science Advisory Board for Biosecurity). Στην αρχή η Επιτροπή αυτή ήταν ιδιαίτερα ελαστική και η ιστορία με τα πειράματα τέτοιου είδους συνεχίστηκε.
Το 2004 το Κέντρου Ελέγχου και Πρόληψης Ασθενειών των ΗΠΑ (Centers for Disease Control and Prevention, CDC) άρχισε να πραγματοποιεί πειράματα για να συνθέσει τεχνητά τον ιό τον ιό Η1Ν1, γνωστότερο ως ιό της ισπανικής γρίπης. Ο ιός αυτός το 1918 είχε προκαλέσει το θάνατο περίπου 50 εκατομμυρίων ανθρώπων σε όλον τον κόσμο. Το 2005 ερευνητές από διάφορα ερευνητικά κέντρα των ΗΠΑ, κυρίως κρατικά και κυβερνητικά, ανακοίνωσαν ότι είχαν καταφέρει να τον συνθέσουν εργαστηριακά. Μεταξύ αυτών το Κέντρου Ελέγχου και Πρόληψης Ασθενειών των ΗΠΑ. Ήδη από τότε, διάφορα «επιστημονικά» ή μη περιοδικά, εφημερίδες και όλη η βιομηχανία των μέσων μαζικής προπαγάνδας, με πρωταγωνιστή το Κέντρο Ελέγχου και Πρόληψης Ασθενειών των ΗΠΑ, δικαιολογούσαν την αναγκαιότητα τέτοιων μελετών και ανακαλύψεων, επειδή “η φυσική εμφάνιση ενός άλλου ιού πανδημίας θεωρείται πολύ πιθανή από πολλούς ειδικούς”. Όλοι αυτοί οι «ειδικοί» που παίζανε με τη φωτιά στα εργαστήρια, θεωρούσαν πολύ πιθανή την εμφάνιση ενός άλλου ιού πανδημίας στη φύση και όχι τη δημιουργία του στα εργαστήρια. Τουλάχιστον έτσι έλεγαν. Πάντως, από τότε (και σποραδικά ακόμα πιο πριν) όλοι αυτοί οι «ειδικοί» προέβλεπαν την πανδημία που θα ερχόταν με τον έναν ή τον άλλο τρόπο.
Η Επιτροπή δεν έφερε αντίρρηση στη δημοσιοποίηση των στοιχείων της έρευνας. Το CDC υποστήριξε ότι “το αντίστροφο σύστημα γενετικής που χρησιμοποιήθηκε για τη δημιουργία του ιού του 1918 είναι μια ευρέως χρησιμοποιούμενη εργαστηριακή τεχνική. Μολονότι υπάρχουν ανησυχίες ότι η προσέγγιση αυτή θα μπορούσε ενδεχομένως να χρησιμοποιηθεί με σκοπό τη βιοτρομοκρατία, υπάρχουν επίσης σαφή και σημαντικά δυνητικά οφέλη από τη κοινή χρήση των πληροφοριών με την επιστημονική κοινότητα: δηλαδή η διευκόλυνση της ανάπτυξης αποτελεσματικών παρεμβάσεων, ενισχύοντας έτσι τη δημόσια υγεία και την εθνική ασφάλεια”.
Κάτι δεν κολλάει εδώ. Οι καλοί Αμερικάνοι και οι επίσης καλοί σύμμαχοί τους δίνουν στη δημοσιότητα στοιχεία που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν ως βιοχημικά όπλα από τους κακούς. Και λένε ότι χρησιμοποίησαν μία ευρέως χρησιμοποιούμενη εργαστηριακή τεχνική, την οποία υποθέτουν ότι οι κακοί δεν έχουν την τεχνογνωσία για να την χρησιμοποιήσουν εργαστηριακά. Μιλάνε επίσης και για «εθνική ασφάλεια». Δηλαδή λένε ότι δε θα διστάσουν να χρησιμοποιήσουν το βιοχημικό «όπλο» που έφτιαξαν, αν τεθεί σε κίνδυνο η εθνική τους ασφάλεια. Μετά τους δίδυμους πύργους καταλαβαίνουμε πλήρως τι εννοούνε οι Αμερικάνοι με αυτό. Και αυτό δεν το λένε τώρα, το λένε από το 2005.
To 2009 η γρίπη του ιού Η1Ν1 έπληξε όλον τον πλανήτη. Μερικές χώρες πλήγηκαν περισσότερο από άλλες. Ο τότε πρόεδρος των ΗΠΑ George Bush Jr. είχε εκτιμήσει ότι στις ΗΠΑ οι νεκροί θα έφταναν τα 2 εκατομμύρια στη χειρότερη περίπτωση και τους 200.000 στην καλύτερη. Τελικά οι νεκροί που ανακοινώθηκαν επίσημα στις ΗΠΑ λόγω του Η1Ν1 ήταν περίπου 13.000 (περίπου 275.000 ήταν οι ασθενείς που δέχτηκαν νοσοκομειακή περίθαλψη). Όμως, κερδισμένες βγήκαν οι φαρμακοβιομηχανίες, και ειδικά η φαρμακευτική εταιρεία Gilead Sciences Inc, η οποία παρασκεύασε το Tamiflu, και η Roche που αγόρασε τα δικαιώματα του φαρμάκου εναντίον του ιού. Η Gilead Sciences Inc. ανήκε στον αντιπρόεδρο των ΗΠΑ Donald Rumsfeld.
Οι απαρχές
Μέχρι το 2011 ο ιός Η5Ν1 δεν είχε τη δυνατότητα να μεταδοθεί από θηλαστικό σε θηλαστικό και κατ’ επέκταση άνθρωπο σε άνθρωπο. Το 2011 οι Kawaoka και Fοuchier ανακοίνωσαν ότι είχαν καταφέρει να μεταλλάξουν εργαστηριακά τον ιό. Ο Fοuchier έδωσε μία διάλεξη στην οποία γνωστοποίησε κάποια στοιχεία της μελέτης του. Κάποια ακόμα δόθηκαν στη δημοσιότητα λίγο αργότερα. Σύμφωνα με τον Fοuchier, από τα πειράματα προέκυψε ότι “υπάρχει η δυνατότητα να δημιουργηθούν υψηλής μεταδοτικότητας στελέχη με μερικές μόνο μεταλλάξεις”. Tα δεδομένα ήταν από τότε άκρως ανησυχητικά. Τα λίγα δημοσιεύματα της εποχής σχετικά με το θέμα αυτό ήταν σαφή. Μιλούσαν για “ένα θανατηφόρο ιό, μετάλλαξη του ιού της γρίπης των πτηνών H5N1. Ο ιός αυτός μπορεί να εξαπλωθεί γρήγορα ανάμεσα σε ζώα, ενώ θα μπορούσε να μεταφερθεί ακόμα και με τον αέρα μεταξύ των θηλαστικών. Σε περιπτώσεις μόλυνσης ανθρώπινου οργανισμού, το ποσοστό θνησιμότητας ξεπερνά το 50 %”. Ο ερευνητής υποστηρίζει ότι αν απελευθερωθεί ο ιός αυτός, είτε με φυσική μετάλλαξη είτε διαφεύγοντας από το εργαστήριο, οι αρχές των Οργανισμών Υγείας όλου του κόσμου θα πρέπει να είναι προετοιμασμένες να το αντιμετωπίσουν. Η ολλανδική μελέτη δείχνει ότι η ανθρωπότητα πρέπει να είναι έτοιμη για ενδεχόμενη πανδημία, καθώς ο Η5Ν1 μπορεί να γίνει επικίνδυνος με πέντε μόλις μεταλλάξεις”. Με βάση αυτά τα στοιχεία κάποιοι έγραψαν για μία επερχόμενη “πανδημία που μπροστά της η ισπανική γρίπη του 1918 θα φάνταζε ένα απλό κρυολόγημα”. Αν βέβαια τα στοιχεία αυτά έπεφταν στα χέρια των «κακών». Οι «καλοί» δεν κάνουν τέτοια πράγματα.
Οι νέοι υβριδικοί ιοί που δημιουργήθηκαν εργαστηριακά είναι πολύ πιο επιθετικοί, πιο γρήγορα μεταδοτικοί και πιο θανατηφόροι από τον «πρόγονό» τους. H μελέτη της ομάδας του Fοuchier θεωρήθηκε τότε δυνητικά πιο επικίνδυνη από αυτή της ομάδας του Kawaoka. Στην τελευταία δεν δημιουργήθηκε στο εργαστήριο κάποιο στέλεχος το οποίο να είναι ικανό να σκοτώνει τα πειραματόζωα που μόλυνε. Η μελέτη του Fοuchier αφορούσε σε στέλεχος ικανό να σκοτώσει τα πειραματόζωα. Και στις δύο περιπτώσεις ο κίνδυνος ήταν υπαρκτός και πολύ πιο κοντά μας απ’ ότι κάποιοι αφελείς νόμιζαν και κάποιοι άλλοι γνώστες της κατάστασης μας έλεγαν.
Σε ένα δημοσίευμα μιας ελληνικής ιστοσελίδας συμπυκνώνονται πληροφορίες από αγγλόφωνες ιστοσελίδες σχετικές με τα πειράματα της ομάδας του Derek Smith, καθηγητή στο Πανεπιστήμιο του Cambridge: “Πέντε βήματα-μεταλλάξεις αρκεί να κάνει ο ιός της γρίπης των πτηνών Η5Ν1 για να προσαρμοστεί (μετατραπεί) σε μία μορφή τέτοια που να του επιτρέπει να εξαπλώνεται ραγδαία από άνθρωπο σε άνθρωπο, φέρνοντας έτσι την ανθρωπότητα ενώπιον της εφιαλτικής προοπτικής μιας φονικής πανδημίας. Μάλιστα, δύο από τις πέντε γενετικές αλλαγές έχουν ήδη εντοπιστεί σε στελέχη του ιού που υπάρχουν σε άγρια πτηνά. Είναι άγνωστο προς το παρόν πόσο πιθανό είναι να συμβούν όλες αυτές οι μεταλλάξεις στον ιό, ώστε αυτός να γίνει φονικός για τους ανθρώπους. Σύμφωνα όμως με άλλους επιστήμονες, πιο πιθανό από την προοπτική να κάνει τις μεταλλάξεις η φύση ή ένας τρομοκράτης, είναι να ξεφύγει ο μεταλλαγμένος φονικός ιός από ένα εργαστήριο που κάνει τις σχετικές μελέτες, γι’ αυτό και θα πρέπει να ληφθούν πρόσθετα μέτρα βιο-ασφάλειας”. Tα πράγματα όμως ήταν ακόμα πιο ανησυχητικά από την παραπάνω περιγραφή. Η ομάδα του Derek Smith ανακάλυψε επίσης πως όλες οι μεταλλάξεις θα χρειαστούν μόνο έναν ξενιστή θηλαστικό για να μεταλλαχθεί η ασθένεια και να δημιουργήσει μία πανδημία γρίπης των πτηνών φονική για τον άνθρωπο.
Το 2011 ήμασταν τρεις και όχι πέντε μεταλλάξεις μακριά από τον κορωνοϊό του 2019. Τρεις μεταλλάξεις και ένα θηλαστικό μας χώριζαν από τη σημερινή κατάσταση. Από τότε μιλούσαν για μία φονική πανδημία και για την πιθανότητα είτε να μεταλλαχτεί φυσικά ο νέος υβριδικός ιός που δημιουργήθηκε εργαστηριακά, είτε να διαρρεύσει από κάποιο εργαστήριο. Είναι τουλάχιστο αστείο όταν ανοίγεις τους ασκούς του Αιόλου, μετά να μιλάς για πρόσθετα μέτρα ασφαλείας για να γλυτώσεις από τη μανία τους. Και αν μέχρι τις μελέτες του Smith οι επιστήμονες έλεγαν ότι δεν ήταν βέβαιο ότι οι μεταλλάξεις αυτές θα μπορούσαν να γίνουν στη φύση, μετά από αυτές βεβαιώθηκαν ότι αυτό είναι δυνατό. Παρόλα αυτά συνέχισαν στον ίδιο δρόμο.
Λίγους μήνες αργότερα, τoν Ιούνιο του 2012, η ομάδα του ιταλού βιολόγου Rino Rappuoliδημοσίευσε μία άλλη μελέτη πάνω στο ίδιο θέμα στο επιστημονικό περιοδικό Science. Η λύση που πρότεινε ο Rappuoli ήταν ο μαζικός εμβολιασμός του πληθυσμού με το εμβόλιο ενάντια στο Η5Ν1 έτσι ώστε οι άνθρωποι –σύμφωνα πάντα με τη μελέτη- να θωρακίσουν το ανοσοποιητικό τους σύστημα, να παρουσιάσουν ελαφρά συμπτώματα και να “μειωθεί ο κίνδυνος της μαζικής θνησιμότητας παγκοσμίως στην επόμενη πανδημία γρίπης”. Δε μιλά για πιθανότητα πανδημίας, μιλά για την επόμενη πανδημία, τη οποία τοποθετεί χρονικά στο άμεσο μέλλοναφού προτείνει τον εμβολιασμό του πληθυσμού. Ο Rappuoli είχε δουλέψει για φαρμακευτικούς και βιοχημικούς πολυεθνικούς κολοσσούς, όπως η GlaxoSmithKline, η Chiron Corporation και η Novartis. Ήταν η δική του ομάδα αυτή που έφτιαξε εργαστηριακά το πρώτο εμβόλιο για τον ιό αυτό. Από τα παραπάνω καταλαβαίνει κανείς για ποιο λόγο έκανε τη συγκεκριμένη πρόταση. Διπλό το κέρδος: και για τον ίδιο από τα δικαιώματα του εμβολίου, και για τις πολυεθνικές φαρμακευτικές εταιρείες που έχουν τα δικαιώματα του. Σημειώνουμε ότι επιστήμονες-έμποροι που δουλεύουν στον ευρύ κλάδο του εμπορεύματος που λέγεται Υγεία, όπως ο Rappuoli, μπορούν να συνεργάζονται με παραπάνω από μία εταιρείες ταυτόχρονα. Αυτό που μετράει άλλωστε είναι το κέρδος. Αυτήν την παραδοχή την έχουν αποδεχτεί και οι μάζες, οπότε όλοι έχουν το μερίδιο της ευθύνης τους.
Το παράδειγμα του Rappuoli είναι χαρακτηριστικό του πως δουλεύει το φαρμακευτικό κύκλωμα στον πλήρως εμπορευματοποιημένο τομέα της Υγείας. Οι ερευνητές ανακαλύπτουν φάρμακα ή εμβόλια για κάποιον ιό, οι φαρμακευτικές εταιρείες τα παράγουν και τα εμπορεύονται, όσοι έχουν λεφτά τα αγοράζουν (οι υπόλοιποι παίρνουν γενόσημα ή πεθαίνουν σε περίπτωση επιδημίας). Όταν ολοκληρωθεί ο κύκλος αυτός, ο πληθυσμός έχει αναπτύξει αντισώματα στον προηγούμενο ιό, οπότε οι ερευνητές παράγουν κάποιον άλλον εργαστηριακά, αυτός με κάποιον τρόπο φτάνει στον πληθυσμό, φτάνουμε στα επίπεδα της επιδημίας ή ακόμα και της πανδημίας, προκύπτει η ανάγκη για νέο εμβόλιο, μέχρι να βγει στην κυκλοφορία ένα μέρος του πληθυσμού έχει πεθάνει, οι φαρμακευτικές εταιρείες το παράγουν μαζικά, το αγοράζουν όσοι μπορούν οικονομικά, και πάει λέγοντας. Για να δουλεύει συνέχεια αυτός ο φαύλος κύκλος πρέπει να έχει πειστεί ο πληθυσμός για την αναγκαιότητα της εμπορευματοποίησης της Υγείας, για το ότι αυτοί οι βιοχημικοί, βιοτεχνολόγοι και οι υπόλοιποι γιατροί-ερευνητές διεξάγουν πειράματα προς όφελος της ανθρωπότητας, και φυσικά για την ανάγκη δημιουργίας νέων τεχνητών ιών για να αντιμετωπίσουμε αυτές τις καταραμένες επιδημίες που δημιουργούνται από τους ιούς- «αόρατους εχθρούς» που μας στέλνει η Φύση. Όποιος αμφισβητήσει κάποιον από τους κρίκους αυτής της αλυσίδας, οι έγκριτοι επιστήμονες και τα παπαγαλάκια των πολυεθνικών τον κατηγορούν ότι κατασκευάζει «θεωρίες συνωμοσίας».
Στο μεταξύ, στην υπόθεση Fouchier- Kawaoka ήταν θέμα χρόνου οι δύο ομάδες να πουλήσουν ακριβά το περιεχόμενο της μελέτης τους (κυρίως τις τεχνικές της λεπτομέρειες) στα επιστημονικά περιοδικά Science και Νature. Το θέμα πέρασε στην Επιστημονική Συμβουλευτική Επιτροπή των ΗΠΑ για τη Βιοασφάλεια, η οποία για μερικούς μήνες συνεδρίαζε και ξανασυνεδρίαζε, μέχρι που τελικά πρότεινε στην κυβέρνηση τη μερική δημοσιοποίηση «χωρίς λεπτομέρειες σχετικές με τα πειράματα και χωρίς τα δεδομένα μετάλλαξης που θα επέτρεπαν την αναπαραγωγή των πειραμάτων.» Η απόφαση ήταν ασαφής ως προς το τι ακριβώς απαγορευόταν να δημοσιευτεί. Για την ακρίβεια η μερική απαγόρευση ήρθε από το αμερικανικό κράτος, αφού ο ρόλος της Επιτροπής ήταν συμβουλευτικός. Όπως θα δούμε παρακάτω, όλα αυτά λίγη σημασία έχουν. Όλα αυτά γίνονται στα τέλη του 2011.
Η επίσημη δικαιολογία της μερικής απαγόρευσης ήταν ότι τα στοιχεία της μελέτης θα μπορούσαν να γίνουν γνωστά σε βιοτρομοκράτες (“bioterrorists”). Στην περίπτωση αυτή θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για την κατασκευή βιολογικών όπλων, όπως π.χ. ο σημερινός κορωνοϊός, με απρόβλεπτα αποτελέσματα. Το ίδιο κράτος των ΗΠΑ όχι μόνο δεν είχε απαγορεύσει τέτοιες επικίνδυνες μελέτες, αλλά τις είχε χρηματοδοτήσει κιόλας. Το κράτος των ΗΠΑ δε θεωρούσε πιθανούς βιοτρομοκράτες τον εαυτό του, το αμερικανικό Κεφάλαιο και τους συμμάχους του.
Με την απόφαση αυτή διαφώνησαν αρκετοί μεγαλογιατροί, ακαδημαϊκοί, πολιτικοί, επιχειρηματίες και εκδότες. Ειδικά οι πρώτοι, που έβγαζαν πολλά λεφτά από τέτοια βιολογικά πειράματα μετάλλαξης ιών και που είχαν στήσει μία μεγάλη μπίζνα με τα αντίστοιχα προϊόντα. Σχεδόν όλοι ήταν και είναι καθηγητές σε ιδιωτικά και κρατικά πανεπιστήμια και κολέγια και μέχρι σήμερα μονοπωλούν την τεχνογνωσία στον τομέα αυτό. Οικονομικά και πολιτικά είναι πλήρως ελεγχόμενοι από το αμερικανικό Κράτος και Κεφάλαιο, υπηρετώντας πειθήνια τα συμφέροντά τους και διδάσκοντας ότι η γνώση είναι ουδέτερη και ότι η παραγωγή αυτών των βιολογικών όπλων είναι μονόδρομος.
Ένας από αυτούς που αντέδρασαν στη μερική απαγόρευση ήταν ο Bruce Alberts, βιοχημικός, καθηγητής και ερευνητής στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια, συνιδρυτής του Science, ενός από τα μεγαλύτερα επιστημονικά περιοδικά παγκοσμίως, πρόεδρος της National Academy of Sciences των ΗΠΑ για 13 χρόνια, ειδικός επιστημονικός απεσταλμένος των ΗΠΑ στο Πακιστάν και στην Ινδονησία, και ένας από τους εκδότες του επιστημονικού περιοδικού Molecular Biology of the Cell, βασικό εγχειρίδιο βιοχημείας σε πολλά πανεπιστήμια. Ο Alberts και τα αφεντικά του πίεσαν την αμερικανική κυβέρνηση να θεσπίσει ένα είδος επιστημονικού αποθετηρίου, στο οποίο θα είχαν πρόσβαση κάποιοι επιλεγμένοι γιατροί-ερευνητές που διευθύνουν τέτοια επικίνδυνα πειράματα παγκοσμίως, έτσι ώστε να ανταλλάσουν απρόσκοπτα δεδομένα για τις μελέτες τους.
Ένας άλλος ήταν ο Steffen Mueller, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Stony Brook και συνιδρυτής της Codagenix, μεγάλης εταιρείας συνθετικής βιολογίας που ασχολείται με τέτοιου είδους μεταλλάξεις. Ο Mueller σχολίασε την απόφαση της μερικής απαγόρευσης των δημοσιεύσεων με την εξής κυνική δήλωση: “Προτιμώ να αντιμετωπίζω ένα διάολο που γνωρίζω από ένα διάολο που δε γνωρίζω”. Η δήλωση αυτή αντανακλά τις ιδέες ενός αρκετά μεγάλου μέρους της αμερικανικής κοινωνίας, και όχι μόνο αυτής. Όλα αυτά τα «καταξιωμένα» μέλη της διεθνούς επιστημονικής «κοινότητας», τα πιστά «σκυλιά» τους και τα ακόμα πιο γνωστά αφεντικά τους τα ενδιαφέρει πιο πολύ το κέρδος παρά οι συνέπειες των επικίνδυνων πειραμάτων τους. Το 2011 ο ίδιος θα κάνει μία ακόμα δήλωση, ακόμα πιο κυνική και ανατριχιαστική: “Όχι μόνο θα πρέπει να δημοσιεύονται όλα τα στοιχεία, αλλά και τα πειράματα θα πρέπει να συνεχιστούν. Οι επιστήμονες θα πρέπει να κινηθούν προς δύο κατευθύνσεις: Να προετοιμάζουν (τον πληθυσμό) και για έναν επικείμενο βιολογικό όλεθρο και για τις επιθέσεις της ίδιας της Φύσης”.
Ο Ian Lipkin (θυμηθείτε και αυτό το όνομα), διευθυντής του Center for Infection and Immunity του Πανεπιστημίου της Columbia των ΗΠΑ, εναντιώθηκε στη μερική απαγόρευση δηλώνοντας: “δεν έχουμε λόγους να υποθέσουμε ότι οι μεταλλάξεις που προέκυψαν στα πειράματα του Fοuchier θα είναι αυτές που θα προκύψουν έξω, στον πραγματικό κόσμο”. Ο Lipkin όμως θεωρητικά δε γνωρίζει το περιεχόμενο των πειραμάτων του Fοuchier. Μάλλον το είπε αυτό επειδή τα πειράματα του Fοuchier έγιναν σε ζώα. Εικάζει ότι στους ανθρώπους δε θα συμβεί το ίδιο. Η πραγματικότητα τον διέψευσε. Το δεύτερο μέρος της δήλωσης του Lipkin είναι ακόμα πιο ανησυχητικό, σχεδόν προφητικό: “Από την άλλη, η δημοσιοποίηση αυτών των πληροφοριών θα έδινε στους ανθρώπους ένα χάρτη πορείας (roadmap) για τη δημιουργία ιών-Φρανκεστάιν”. Το 2011 ο Lipkin αφήνει ανοιχτό το ενδεχόμενο να δημιουργηθεί τεχνητά ένας νέος θανατηφόρος ιός. Ας το κρατήσουμε αυτό.
Αυτό που φοβούνται μερικοί είναι μήπως τα δημοσιευμένα στοιχεία των πειραμάτων αποτελέσουν μία αφετηρία, μία βάση για τη μετατροπή του Η5Ν1 σε βιολογικό όπλο, προσθέτοντας μεταλλάξεις σε αυτές που ο Fοuchier είχε ήδη δημιουργήσει. Αυτοί οι φόβοι εκφράζονται σε πολλά άρθρα της εποχής εκείνης. Άρα οι αξιότιμοι κύριοι της επιστημονικής «κοινότητας» δεν έπεσαν από τα σύννεφα με τον σημερινό κορωνοϊό. Τόσα χρόνια όμως δεν έκαναν απολύτως τίποτα για να αποτρέψουν την εμφάνισή του. Το χρήμα έπεφτε και εξαγόρασε την σιωπή τους. Και τώρα κάνουν πως δεν ξέρουν και μιλάνε για θεωρίες συνωμοσίας και για τις κακές νυχτερίδες.
Οι υπέρμαχοι της δημοσίευσης των στοιχείων υποστηρίζουν ότι ποντάρουν στο ότι οι «κακοί» δεν έχουν την τεχνογνωσία των «καλών». Όσο τα πειράματα παραμένουν στο επίπεδο των ζώων, δεν απαιτείται υψηλή τεχνολογία. Αν το πράγμα περάσει στο ανθρώπινο επίπεδο, απαιτείται τεχνολογία που οι «κακοί» δεν έχουν, λένε. Προς το παρόν. Επίσης, λένε ότι οι «κακοί» δε θα τολμήσουν κάτι τέτοιο επειδή στην περίπτωση αυτή οι πρώτοι που θα κολλήσουν τον ιό θα είναι αυτοί που θα διεξάγουν τα πειράματα.
Ο Wimmer πιστεύει ότι το πουλάκι έχει πετάξει. Υποστηρίζει ότι τα κύρια σημεία της μελέτης έχουν ήδη δημοσιευτεί. “Αν κάποιος κακόβουλος (villain) έχει τα χρήματα, μπορεί να κάνει ένα ανάλογο πείραμα. Οπότε η δημοσίευση ή μη λεπτομερειών της μελέτης των Ολλανδών είναι άνευ σημασίας”, λέει.
Αφήσαμε τελευταίο (last but not least) τον Anthony Fauci, διευθυντή του Εθνικού Ινστιτούτου Αλλεργικών και Μεταδοτικών Ασθενειών (National Institute of Allergic and Infectious Diseases) των ΗΠΑ. Αυτός τάχθηκε φυσικά υπέρ των πειραμάτων κα της δημοσίευσης όλων των στοιχείων και αποτελεσμάτων τους και δήλωσε ότι η Επιτροπή δεν έχει καμία νομική ισχύ για να περιορίσει τα πειράματα.
Ακριβώς ίδια ήταν η θέση του λεγόμενου Διεθνούς Οργανισμού Υγείας (World Health Organization), οποίος ονόμασε την Επιτροπή «ανεξάρτητη και συμβουλευτική». Στην ίδια γραμμή ήταν οι δηλώσεις σχεδόν όλων των γνωστών βιολόγων και βιοχημικών. Αυτό ήταν αναμενόμενο αφού οι παχυλοί μισθοί τους και οι ακόμα πιο παχυλές επιχορηγήσεις τους (βλ. παρακάτω) προέρχονται από το ιδιωτικό και κρατικό Κεφάλαιο, κυρίως «αμερικανικό» (σε εισαγωγικά η λέξη, γιατί ως γνωστόν το Κεφάλαιο δεν έχει πατρίδα). Αυτοί οι έγκριτοι επιστήμονες τάχθηκαν σχεδόν στο σύνολο τους υπέρ της «προόδου» και της «ανάπτυξης», ταυτιζόμενοι με την ιδεολογία των αφεντικών τους και υποστηρίζοντας πλήρως τα τρελά και επικίνδυνα σχέδια τους για επεμβάσεις στη Φύση και για γενετικές τροποποιήσεις και ανακαλύψεις νέων ιών.
Λίγες εβδομάδες μετά εκείνη τη μερική απαγόρευση ο Fοuchier και ο Kawaoka στέλνουν στους αμερικάνους «αναθεωρημένες εκδόσεις» των δημοσιεύσεων που είχαν σκοπό να κάνουν. Στις 30 Μαρτίου 2012 το Συμβούλιο ξανασυνεδριάζει και αποφασίζει να προτείνει την πλήρη δημοσίευση αυτών των «αναθεωρημένων εκδόσεων». Στην περίπτωση του Kawaoka η απόφαση ήταν ομόφωνη με ψήφους 18-0. Στην περίπτωση του Fοuchier πάρθηκε με ψήφους 12-6. H ανακοίνωση μιλά για πρόσθετες πληροφορίες (additional information) και νέα στοιχεία (new evidence): «Ενώ η δημοσίευση πληροφοριών σε αυτά τα κείμενα εξακολουθεί να ενέχει ανησυχίες σχετικά με τη διπλή χρήση (που αυτές θα μπορούσαν να έχουν), οι πρόσθετες πληροφορίες (additional information) άλλαξαν την εκτίμηση του Συμβουλίου σχετικά με τη σχέση κινδύνου-οφέλους (που θα έχει η δημοσίευση τους)”. Επίσης, έκανε το καθήκον του και έδωσε και συμβουλές: “Θα ήταν χρήσιμη η δημοσίευση μόνον των σημαντικών πληροφοριών και η απόκρυψη των δυνητικά επικίνδυνων στοιχείων, τα οποία θα επέτρεπαν την αναπαραγωγή των πειραμάτων από ανθρώπους που επιθυμούν να χρησιμοποιήσουν τους ιούς για βιοτρομοκρατία”.
Καμία ιστοσελίδα ή εφημερίδα δεν μπήκε στον κόπο να αναρωτηθεί ποια είναι αυτά τα νέα στοιχεία. Ελάχιστες σχολίασαν την μη δημοσίευση τους. Οι λίγες που το σχολίασαν, το έκαναν με απολύτως λιτό και ουδέτερο τρόπο: “To Συμβούλιο δεν ανέφερε τα νέα στοιχεία”… Και πολλά που είπαν. Αυτά στη «χώρα της ελευθερίας» και στους δορυφόρους της, τον «πολιτισμένο κόσμο»…
Για λίγο καιρό Επιστημονική Συμβουλευτική Επιτροπή των ΗΠΑ για τη Βιοασφάλεια έπαιξε το μικρό ρόλο της «ανεξάρτητης Αρχής» και μετά το νερό μπήκε στο αυλάκι. Λίγες μέρες αργότερα, στις 27 Απριλίου 2012, η ολλανδική κυβέρνηση, μέσω του Υπουργού Γεωργίας Henk Bleker, ανακοίνωσε την απόφαση της να επιτρέψει στον Fouchier τη δημοσίευση της μελέτης του. Στο σχετικό ανακοινωθέν αναφέρεται ότι η κυβέρνηση έλαβε υπ’ όψιν της την απόφαση της Επιτροπής και της αμερικανικής κυβέρνησης. Ο Fouchier δήλωσε ότι δεν τον ξάφνιασε η απόφαση της κυβέρνησης. Πράγματι, η απόφαση αυτή ήταν αναμενόμενη ύστερα από την απόφαση των Αμερικάνων. Οι Ολλανδοί περίμεναν την απόφασή τους για να βγάλουν τη δική τους. Δε μας εκπλήσσει αυτό. Λίγες μέρες μετά, Fouchier και Kawaoka δημοσιεύουν ολόκληρο το περιεχόμενο των πειραμάτων τους στο Science και στο Nature αντίστοιχα.
Αυτή η παρωδία κατέδειξε σε όσους έχουν μάτια να το δουν ποιος είναι το μεγάλο αφεντικό (Κεφάλαιο), ποιος είναι ο χειριστής-εκτελεστής των αποφάσεων του (κυβερνήσεις) και ποια είναι τα τσιράκια του (επιστήμονες, mass media και ανώτεροι υπάλληλοι πολυεθνικών εταιρειών και υπερεθνικών κρατικών οργανισμών). Το θέμα είναι ότι όλα αυτά πέρασαν σχεδόν απαρατήρητα από τη μεγάλη πλειοψηφία του πληθυσμού του πλανήτη.
Λίγους μήνες αργότερα, τον Αύγουστο του 2012, δύο ερευνητές από τις ΗΠΑ δημοσιεύουν ένα κείμενο με τον τίτλο “Η απαράδεκτη επικινδυνότητα μιας ανθρωπογενούς πανδημίας”. Πρόκειται για τους Lynn Klotz και Edward Sylvester. Ο Klotz είναι πρώην καθηγητής στο Harvard, συγγραφέας και ανώτερος επιστημονικός συνεργάτης στο Κέντρο Ελέγχου και Μη Διάδοσης Όπλων και για πολλά χρόνια μέλος της Ομάδας Εργασίας των Επιστημόνων για τα Χημικά και Βιολογικά Όπλα. Ο Sylvester είναι δημοσιογράφος ειδικευμένος σε επιστημονικά θέματα, συγγραφέας και καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Arizona State. To άρθρο αναφέρεται προφανώς στα πρόσφατα πειράματα με σκοπό τη δημιουργία τεχνητών ιών, με βάση τους ιούς της ισπανικής γρίπης H1N1, τον SARS και τον Η5Ν1.
Πιο καθαρά δεν θα μπορούσαν να ειπωθούν τα πράγματα: “Αυτοί οι πιθανοί πανδημικοί παθογόνοι οργανισμοί, (pandemic pathogens, PPPs), ενέχουν έναν κίνδυνο που ξεπερνά τις δυνατότητες άλλων επικίνδυνων μικροβίων που έχουν εμφανιστεί ως τώρα. Οι ΡΡΡs είναι εξαιρετικά θανατηφόροι, εξαιρετικά μεταδοτικοί (ή δυνητικά εξαιρετικά μεταδοτικοί) στον άνθρωπο και το γεγονός ότι δεν υπάρχουν σήμερα στον ανθρώπινο πληθυσμό σημαίνει ότι θα ήταν καταστροφική η εισαγωγή τους σε αυτόν”.
Αναφερόμενοι στο βαθμό ασφαλείας των εργαστηρίων στα οποία διεξάγονται τα πειράματα αυτά, παρατηρούν ότι σε παγκόσμιο επίπεδο αυτά είναι χαμηλότερου επιπέδου ασφαλείας από το ανώτερο, δηλαδή το BSL-4 (Biosafety Level 4). Κάνουν τη παραδοχή ότι η πιθανότητα διαρροής από ένα τέτοιο εργαστήριο είναι 0,3%, αυτή δηλαδή που αποδέχεται ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας. Σχολιάζουν όμως ότι αυτό το ποσοστό είναι μικρό αν λάβουμε υπ’ όψιν μας τις επίσημες κυβερνητικές εκτιμήσεις και την πρακτική εμπειρία. Δεδομένου ότι εκείνη την εποχή επισήμως 42 εργαστήρια έκαναν τέτοια πειράματα “η πιθανότητα να γίνει διαρροή σε τουλάχιστον ένα από αυτά τα επόμενα 12,8 χρόνια είναι 80%. Αυτό το επίπεδο επικινδυνότητας είναι απλά απαράδεκτο”. Παρατηρούν επίσης ότι έχει γίνει διαρροή του ιού SARS από εργαστήρια τρεις φορές από το 2003 (ως το 2012 που γράφτηκε το άρθρο τους) με αρκετές δευτερογενείς λοιμώξεις και ένα θάνατο. Σημειώνουν ότι ο SARS έχει τετραπλάσιο ποσοστό θνησιμότητας από την ισπανική γρίπη, περίπου 40%, και ότι με τις πιο συντηρητικές εκτιμήσεις, σε μία περίπτωση νέας πανδημίας θα μπορούσε να προσβληθεί το 15% του παγκόσμιου πληθυσμού, δηλαδή περίπου 1 δισεκατομμύριο άνθρωποι, ενώ οι θάνατοι θα έφταναν τα 100 εκατομμύρια.
Θα ήταν όμως η λύση να γίνονταν όλα τα πειράματα σε εργαστήρια με το ανώτερο επίπεδο ασφαλείας; Σύμφωνα με τους ερευνητές δε θα άλλαζε κάτι, αφού έχουν γίνει ήδη τρεις γνωστές διαρροές από εγκαταστάσεις BSL-4 από το 1990 μέχρι το 2012, μία στη Ρωσία, μία στην Αγγλία και μία στην Ταϊβάν.
Στην Ελλάδα του 2012 έχει πέσει πηχτό σκοτάδι
Στην Ελλάδα εκείνη την εποχή ήμασταν σε προεκλογική περίοδο. Τα νέα για τις εκλογές και για το ποιος θα διαχειριστεί το δεύτερο μνημόνιο μονοπωλούσαν το ενδιαφέρον των μίντια. Δύο χρόνια πιο πριν, το 2010, είχαν εμφανιστεί τα πρώτα κρούσματα ενός άλλου ιού, του λεγόμενου ιού του Δυτικού Νείλου. Ο ιός στην Ελλάδα είχε μία έξαρση την περίοδο 2010-2014 με 624 δηλωμένα συμπτωματικά κρούσματα και 79 δηλωμένους
