“Διαζύγιο με την Ευγένεια των Ιδεών του Αναρχισμού”

Κόσμος δεν κατέβηκε. Είναι σίγουρα διαζύγιο με την Ευγένεια των Ιδεών του Αναρχισμού, είναι αποδοχή της ήττας εκ των έσω την οποία ΑΡΝΟΥΜΑΙ. Υπήρξαν μέσα στο μπλοκ δολοφονικά, τυφλά από απροσανατόλιστο μίσος, όντα, που ΔΕΝ έχουν καμία πραγματικά σχέση με την ουσία και τα προτάγματα της Αναρχίας.

Στην ήττα και την ανελκυστικότητα της σημερινής πορείας, που βαυκαλιζόμασταν ότι ήταν και κεντρικό κάλεσμα στην πλατεία Συντάγματος, τρομάρα μας, προστέθηκε η εκπυσοκρότηση αντανακλαστικών αιματολάγνων πιτσιρικάδων, τάχαμου συντρόφων. Από καθαρή λάθος ζαριά, αυτά τα όντα, βρέθηκαν υποτίθεται στον Α/Α Χώρο. Θα μπορούσε ο μηδενισμός – μικροαστισμός τους, κάλλιστα να γίνει επένδυση και πυρομαχικό των χρυσαυγιτών. Θα μπορούσαν κάλλιστα να είναι χρυσαυγίτες. Βαρούσαν όποιον, στην επιφανειακά ρηχή τους σημειολογεία, θεωρούσαν ότι ήταν φασίστας, μια που δεν μπορούσαν να βαρέσουν τον εαυτό τους: έναν σεκιουριτά που στο μπουφάν του είχε την ελληνική σημαία στο μανίκι μπροστά στο ξενοδοχείο της Μεγάλης Βρεττανίας, έναν κυριολεκτικά Σύντροφο στην πλατεία Μοναστηρακίου έξω από το σταθμό ΗΣΑΠ / ΜΕΤΡΟ και έναν έφεδρο φαντάρο που απλά κουβαλούσε το στρατιωτικό του σακκίδιο στην συμβολή Ερμού και Μιαούλη.

Ήμουν ΕΚΕΙ! Δεν μου το περιέγραψαν. Δεν ήμουν διακόσια μέτρα μακρυά. Ήμουν δυστυχώς εκείΙ ! ΔΙΑΧΩΡΙΖΩ με τον πλέον κατηγορηματικό τρόπο, την πολιτική μου τοποθέτηση, την φιλοσοφική μου στάση, την άποψή μου για την ζωή, την ταπεινή ύπαρξή μου ολάκερη από τέτοιες τυφλές δολοφονικές και χουλιγκάνικες συμπεριφορές. Είναι τιμή μου που είμαι αναρχικός, είναι όμως ντροπή μου να είμαι στο ίδιο μπλοκ με τέτοια κατακάθια. Είναι πέρα από βέβαιο ότι η ζύμωση για την Ομοσπονδία των Συλλογικοτήτων, που οφείλουμε να βοηθήσουμε όλοι μας, να μετουσιωθεί σε πράξη, ώστε τέτοια θλιβερά γεγονότα να μην έχουν χώρο στο αναρχικό κίνημα. Ντρέπομαι για το σήμερα, δεν θα το ανεχτώ ξανά αύριο”.

Χρήστος Διαμαντής