Του Χρήστου Λουτράδη
Έχουμε ξανά εκλογές. Λίγους μόνο μήνες μετά την λήξη του μαραθωνιού των εκλογικών αναμετρήσεων , το ΠΑΣΟΚ πάντα πιστό στην παράδοση του να μην αφήνει την κοινωνία να πλήττει , καλεί τα μέλη και τους φίλους στις κάλπες τον ερχόμενο Οκτώβριο.
Αυτός ο μαραθώνιος εκλογικών αναμετρήσεων , καθιστά ακόμη πιο επιτακτικό το ερώτημα, αν οι εκλογές του Οκτωβρίου, έχουν πραγματικά λόγο ύπαρξης. Στο ερώτημα αυτό θα κληθούν να απαντήσουν οι διεκδικητές της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ, και από το περιεχόμενο της απάντησης , θα εξαχθούν συμπεράσματα για την δική τους πολιτική υπόσταση αλλά και για το αν το ΠΑΣΟΚ έχει λόγο ύπαρξης στο σημερινό πολιτικό σκηνικό.
Το οξύμωρο της προεκλογικής εκστρατείας, αυτές τις λίγες ημέρες που εξελίσσεται είναι ότι όλοι οι υποψηφίοι του ΠΑΣΟΚ έχουν ένα μερίδιο αλήθειας στα λεγόμενα τους. Ας ξεκινήσουμε με τον Νίκο Ανδρουλάκη , οποίος δηλώνει οριακά ικανοποιημένος από την επίδοση του κόμματος του, αφού αν το δει κάποιος τα αποτελέσματα από μια τυπική τεχνοκρατική σκοπιά. Θα συναινέσει στην άποψη του ότι το ΠΑΣΟΚ , υπό την ηγεσία του άυξησε τα ποσοστα του. [ Σε αυτή την πάνδημη παραδοχή όμως, αρχίζουν τα ερωτήματα και οι υποσημειώσεις που οι συν διεκδικητές της εξουσίας θέτουν στον δημόσια διάλογο. Ερωτήματα που εδράζονται σε μια πανθημολογούμενη πεποίθηση ότι το ΠΑΣΟΚ δεν έχει δημιουργήσει στην κοινωνία ένα σημαντικό ρεύμα που θα το οδηγήσει σε τροχιά εξουσίας. Αυτή η έλλειψη του ρεύματος, είναι δεδομένο ότι μπορεί να την χρεώσει κάποιος, ολίγον τι κακόπιστος, εξ ολοκλήρου στον Πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ. Είναι όμως έτσι ; Οφείλεται αποκλειστικά στην ηγετική ομάδα η απομάγευση του ΠΑΣΟΚ , και η αδυναμία δημιουργίας ενός ρεύματος εξουσίας, ή αποτελεί αυτή η χρυσή μετριότητα απόρροια ενός πιο βαθύ προβλήματος που αντιμετωπίζει η σύγχρονη σοσιαλδημοκρατία. Την αδυναμία να πείσει αρχικά, και ίσως και να μαγεύσει σε ένα δεύτερο χρόνο τις κοινωνικές εκείνες ομάδες που για χρόνια ολόκληρα έβρισκαν αποκουμπί στις ιδέες και στις προτάσεις της κεντροαριστεράς και της σοσιαλδημοκρατίας.
Ο μοναδικός τρόπος για να απαντηθεί το ερώτημα αυτό είναι τους μήνες που ακουλοθούν να ακούσουμε τι έχουν να προσφέρουν στην δημόσιο διάλογο οι υποψήφιοι πρόεδροι του ΠΑΣΟΚ. Από το ύφος και το περιέχομενο της απάντησης τους θα φανούν και οι προθέσεις τους απέναντι στο ΠΑΣΟΚ και στα κοινωνικά στρώματα που θέλει να εκπροσωπήσει. Aν εστιάσουν μονοδιάστατα στις επικοινωνικές δεξιότητες του Ανδρουλάκη, αδυνατόντας στην κριτική αυτή να προσδώσουν πολιτικό περιέχομενο θα έχουν υποσκάψει και την δική τους πιθανή επιτυχία.
Απεναντίας, αν κατά την διάρκεια αυτών των μηνών, ο νυν πρόεδρος μαζί με τους συνυποψηφιούς του, μιλήσουν πολιτικά με το βλέμμα στην κοινωνία και τις ανάγκες της, και το ΠΑΣΟΚ μπορεί να απαντήσει σε αυτές ,θα έχουν ρίξει την μαγιά για το μέλλον του Κινήματος, αν δεν το πράξουν θα έχουν ρίξει την ταφόπλακα στην ύπαρξη του. Οι ευθύνες , όλων, είναι ιστορικές.
