ΦΥΣΗ ΚΑΙ ΙΔΙΟΤΗΤΕΣ
Η Φύση, ένας Απέραντος-χωρίς όρια- Ζωντανός Οργανισμός, – για του οποίου την Συνείδηση, δεν μπορούμε να πούμε τίποτα, εκτός του ότι είναι διαμοιρασμένη σε άπειρα τμήματα διαφορετικής πυκνότητας, στο Άπειρο Σύμπαν- είναι η Μάνα μας!
Εμείς, δημιουργήματα αυτού του ΟΝΤΟΣ στην Αιώνια κίνησή του, έχουμε μέσα μας, κάποιες Ιδιότητες, που εκφράζουν το Γίγνεσθαι του Κόσμου.
Αυτές οι Ιδιότητες,, όπως και στο Σύμπαν, θα μπορούσαν να διακριθούν σε δυο κατηγορίες: 1) αυτές που Έλκουν, Συνδέουν, Ενώνουν, «Φιλιώνουν», Συνταιριάζουν τα διάφορα ξεχωριστά τμήματα του Συνόλου, και
2) αυτές που Απωθούν, Αποσυνδέουν, Χωρίζουν, κάνουν Εχθρικά και Απομακρύνουν τα ξεχωριστά τμήματα, το ένα από τ’ άλλο. Αλλιώς, θα μπορούσαμε να τις πούμε: Ερωτικές και Πολεμικές ιδιότητες, ή Δημιουργίας και Καταστροφής, Γέννησης και Θανάτου, Εμφάνισης και Εξαφάνισης, «Θετικές» και «Αρνητικές» κοκ.
ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΚΑΙ ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΟ
Μια κεντρική και ιδιαίτερη «ιδιότητα» όμως –που φαίνεται να υπάρχει σε όλα τα όντα, είναι η Δυνατότητα Αντίληψης, Κατανόησης και Επιλογής, του ποιές, από τις εχθρικές ή φιλικές ιδιότητες και κραδασμούς, θα εκφράσουμε την κάθε στιγμή. Αυτή την Δυνατότητα, θα την ονομάζαμε ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ή ΑΙΣΘΗΣΗ του ΕΑΥΤΟΥ μας και του περιβάλλοντος Συνόλου-του οποίου είμαστε Μέρος. Εμείς, σαν ανθρώπινα όντα, εμφανίζουμε αυτή την ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ Κατανόησης και Επιλογής- την Συνείδηση, σε άλλοτε άλλο βαθμό ή επίπεδο ωριμότητας, καθαρότητας και ορθότητας.
Το ενδιαφέρον- και θαυμαστό γεγονός είναι η Δυνατότητα, δηλαδή η Αλλαγή ή όχι της Συνείδησης μας, από τα υποκείμενα, από εμάς τους ίδιους. Άλλοι άνθρωποι εξελίσσουν, αναπτύσσουν, καθαρίζουν την Συνείδησή τους, και άλλοι όχι. Άλλοι άνθρωποι Ενεργούν για την βελτίωση του εαυτού τους, της Αντίληψης, Κατανόησης και Επιλογής του ορθότερου, και άλλοι όχι. Άλλοι είναι Ενεργά όντα, σαν Συνειδήσεις και άλλοι είναι Παθητικά.
Όσο πιο αυτόματα και αντανακλαστικά λειτουργούμε σαν όντα, τόσο πιο Παθητικοί (σαν Συνειδήσεις) είμαστε. Όσο πιο επεξεργασμένα και με Επιλογή στα ερεθίσματα και τις ιδιότητες-που δεχόμαστε και εκφράζουμε, λειτουργούμε, τόσο πιο Ενεργητικές Συνειδήσεις γινόμαστε. Για παράδειγμα, όταν θυμώσουμε και γίνουμε «έξω φρενών», λειτουργούμε παθητικά. Οι ιδιότητες της Απειλής, Προσβολής κ.ά. προκαλούν Αντανακλαστικά την Αντίδραση της Οργής και Αγανάκτησης, που πνίγουν την δυνατότητα Επιλογής στην Συνείδησή μας. Ενδεχόμενα, αν η Συνείδηση (Δυνατότητα Κατανόησης και Επιλογής) ήταν ενεργή, το πιθανότερο είναι να επέλεγε ο φυσιολογικός θυμός, που θα ένοιωθε, να μην οδηγήσει «έξω φρενών».
ΕΞΕΛΙΞΗ
Βλέπουμε όμως, ότι υπάρχουν πολλά επίπεδα Συνείδησης, ανάλογα με την ωριμότητα, καθαρότητα και τελικά Εξέλιξη της. Διότι φαίνεται ο βαθμός Απελευθέρωσης αυτής της Δυνατότητας, αντίληψης, κατανόησης, επιλογής (της ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ), να είναι εξελισσόμενος. Πιο Δεσμευμένες, Εξαρτημένες, Ανώριμες, στα αρχικά στάδια της λειτουργίας τους, οι Συνειδήσεις, πιο Αδέσμευτες, Αυτοδύναμες και Ώριμες σε μεταγενέστερα στάδια εξέλιξης. Πιο Αντανακλαστικές, Αυτόματες, Ασυνείδητες οι αντιδράσεις και λειτουργίες στα αρχικά στάδια, πιο επιλεγμένες, σκόπιμες και συνειδητές αργότερα. Πιο ετεροκαθοριζόμενες στα αρχικά στάδια οι Συνειδήσεις, πιο Αυτοκαθοριζόμενες στα Ύστερα.
ΑΥΤΟΚΑΘΟΡΙΣΜΟΣ
Αυτοκαθορισμός της Συνείδησης, σημαίνει ότι δεν είναι μια παθητική οντότητα, που καθορίζεται αντανακλαστικά, από τα «έτερα» ερεθίσματα και ιδιότητες, αλλά είναι μια ξύπνια, ενεργητική δύναμη, που κατανοώντας την πραγματικότητα του εαυτού της και του περιβάλλοντος κόσμου, ΕΠΙΛΕΓΕΙ την μια ή την άλλη συμπεριφορά, που δεν θα την Αλλοιώσει προς το χειρότερο.
Ο Αυτοκαθορισμός της Συνείδησης είναι προϊόν της εξέλιξής της, και γίνεται τόσο πιο γρήγορα, όσο πιο πολύ αυτή βελτιώνεται, καθαρίζει και αποκαλύπτει την Δυνατότητά της. Η βελτίωση και η εξέλιξη της Συνείδησης επιταχύνεται όταν ο κάτοχός της ενεργεί για την Απελευθέρωσή της από την Αλλότρια, και από τις «αρνητικές» Ιδιότητες των φορέων της. «Είμαι ένας άνθρωπος που βελτιώνεται» είναι η φράση για τα παραπάνω.
ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΚΑΙ ΙΣΟΡΡΟΠΙΑ ΔΥΝΑΜΕΩΝ
Η Συνείδηση, δεν είναι μια Αόριστη, Νεφελώδης Ιδιότητα χωρίς υπόσταση. Είναι ένας πυρήνας ενέργειας, που έχει την Δυνατότητα Αντίληψης, Κατανόησης και Επιλογής και που Γνωρίζει τον εαυτό του και του κόσμου, μέσα από φορείς ή όργανα, – όπως είναι το Κορμί με τις λειτουργίες του, τα Συναισθήματα και οι Συγκινήσεις με τις δικές τους και η Νόηση με τις δικές της. Αυτοί οι φορείς αποτελούνται – όπως κάθε τι στο Σύμπαν- από Ιδιότητες-Δυνάμεις, Δημιουργικές και καταστροφικές, συνθετικές και αποσυνθετικές, ελκτικές-ενοποιητικές και Απωθητικές-Διασπαστικές. Όταν οι φορείς, έχουν ισορροπημένες τις δυνάμεις έλξης-άπωσης, έχουμε Αρμονία και Υγεία στο κορμί, ζωντάνια στο Συναίσθημα και καθαρότητα στο Νου. Όταν υπάρχει Ανισορροπία στις Δυνάμεις, τότε κυριαρχούν οι καταστροφικές και Αποσυνθετικές Ιδιότητες και εμφανίζεται Διαταραχή και Ασθένεια.
Η Συνείδηση, έχει την Δυνατότητα της Αυτορρύθμισης των φορέων της και της ισορροπίας των Δυνάμεων-Ιδιοτήτων που τους συνθέτουν. Για να εκδηλωθεί αυτή η Δυνατότητα σε γεγονός, ο κάτοχος της Συνείδησης, πρέπει να έχει «ξυπνήσει» και να εκπαιδεύεται στον πόλεμο με τις Ανισορροπίες.
Η ιστορία της Ανθρωπότητας είναι γεμάτη από διδασκαλίες, φιλοσοφίες και τεχνικές για να μπορέσει ο άνθρωπος να διατηρήσει και ν’ αναπτύξει την υγεία, αρμονία και την ισορροπία του. Οι περισσότερες διδάσκουν την εξισορρόπηση αυτού του ζεύγους «Θετικών-Αρνητικών» Δυνάμεων και Ιδιοτήτων. Θα μπορούσε να εκφράζεται στη φράση: «Καιρός για σπορά και καιρός για θερισμό» – καιρός για δόσιμο και καιρός για πάρσιμο.
Ο ΚΑΤΟΧΟΣ ΤΗΣ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ
Αυτός ή Αυτό, που επιλέγει τη Σπορά, το Δόσιμο, την Πλήρωση ή το Θερισμό, το Πάρσιμο, το Άδειασμα, είναι ο Κάτοχος των Φορέων, ο Ιδιοκτήτης της Συνείδησης, ο ενοικών Εαυτός. Αυτός ο πυρήνας Κατανόησης και Επιλογής, έχει –είπαμε- την Δυνατότητα Εκδήλωσης μιας Διαρκούς Αυτάρκειας και Απελευθέρωσης από τα έτερα που το Αλλοτριώνουν. Είναι μια εξελισσόμενη Δύναμη προς την Ατομική Ολοκλήρωση.
Από έναν βαθμό ωρίμανσης και μετά, το σημείο εξέλιξης της Συνείδησης επιτρέπει στον Κάτοχό της, ν’ αντιληφθεί ότι ο Εαυτός του, δεν είναι ξεχωρισμένος από τα άλλα όντα… ότι η βελτίωσή του, βαδίζει παράλληλα με την βελτίωση του περιβάλλοντος. Όταν ο (η) Κάτοχος της Συνείδησης, κατανοήσει ότι είναι ένα τμήμα ενός Μεγαλύτερου Όλου, οι επιλογές που κάνει, σχετίζονται πέρα από την Ατομική του Ισορροπία και με την Αρμονία του περιβάλλοντος συνόλου.
ΕΝΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ
Η Συνείδησή του, περνάει σε περιοχές, πέραν του μικρούτσικου και ανασφαλούς «εγώ» και κοινωνεί με την Ανθρωπότητα, τον πλανήτη, τον κόσμο! Η Έσχατη Αυτογνωσία είναι η Κατανόηση και Βίωση ότι είναι απειροελάχιστο τμήμα ενός Άφατου Ζωντανού Συνόλου, μιας Άπειρης Συνείδησης που εκφράζεται σαν Φύση ή σαν Κοσμικό Γίγνεσθαι. Και η Επιλογή πλέον, είναι η εναρμόνιση προς την Παγκόσμια Ανάγκη, και η σύνδεση της Ατομικής Ολοκλήρωσης με την ολοκλήρωση και εξέλιξη του μεγαλύτερου συνόλου, στο οποίο είναι μέρος. Ή όπως λέει στην Ασκητική ο Καζαντζάκης, ζωγραφίζοντας το αίσθημα ΕΝΟΤΗΤΑΣ του Ατομικού Εαυτού με τον Κόσμο: «Χαρά! Χαρά! Δεν ήξερα πως ο κόσμος τούτος είναι τόσο ένα μαζί μου, πως όλοι είμαστε ένας στρατός, πως οι ανεμώνες και τ’ άστρα μάχονται, δεξιά ζερβά μου, και δεν με γνωρίζουν, μα εγώ στρέφουμαι και τους γνέφω» και «βήματα νοιώθω, ένας Αγωνιζόμενος ανηφορίζει από την ύλη, στα φυτά, από τα φυτά στα ζώα, από τα ζώα στους ανθρώπους και μάχεται για Λευτεριά. Σε κάθε κρίσιμη εποχή ο Αγωνιζόμενος παίρνει και νέα όψη» και «όλα αποκτούν απροσδόκητη αγιότητα – η ομορφιά, η γνώση, η ελπίδα, ο οικονομικός αγώνας, οι καθημερινές τάχατες ασήμαντες έννοιες. Παντού ανατριχιάζοντας νογούμε την ίδια γιγάντια σκλαβωμένη πνοή να μάχεται για ελευθερία».
Όταν η Συνείδηση, διευρύνεται σαν Ενότητα, και διαλύει τις πανοπλίες και τους φόβους του χωριστικού εγώ, πλημυρίζει από τις ιδιότητες τις Φιλικότητας, της Αλληλεγγύης και της Συμπόνιας.. και αρχίζει πια, να εξοπλίζεται (στον πόλεμο ενάντια στις Ανισορροπίες) με τις Ιδιότητες που συνδέουν, που γεφυρώνουν, και που δημιουργούν κανάλια επικοινωνίας και απελευθέρωσης από τους περιορισμούς και τα δεσμά. Επιλέγει να ΑΓΑΠΑ την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ και να ΕΛΕΥΘΕΡΩΝΕΙ την ΑΓΑΠΗ!
Και έχει κατανοήσει ότι είναι Αστρόσκονη, που γίνεται Λουλούδι, Ανατολή, Μουσική του Μότσαρτ, Ανθρώπινη Πατημασιά στη Σελήνη… Αστρόσκονη, που χορεύει γνωρίζοντας και διευρύνοντας τον Εαυτό της… κι ο χορός της είναι στο ρυθμό της Διαρκούς Απελευθέρωσης και της αναζήτησης του Έρωτα!
Στους Αιώνες των Αιώνων.
Ο Γιώργης Α. Οικονομόπουλος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1947 και είναι γιατρός με ειδίκευση στη Νευρολογία – Ψυχιατρική. Ήδη από το 1965 είχε επιλέξει την ιατρική για ν’ ασχοληθεί με τη φύση της Συνείδησης, τις μεταβολές της και τις δυνατότητές της μέσα από την ψυχιατρική. Μετά το πραξικόπημα της 21ης Απριλίου 1967, διέκοψε τις σπουδές του στο πανεπιστήμιο και ασχολήθηκε με τη μελέτη και εφαρμογή ασκήσεων για την αυτοδύναμη διερεύνηση της Συνείδησης (Χριστιανικός Ησυχασμός, Ανατολικός Διαλογισμός, Τεχνικές Αυτοπαρατήρησης, Γιόγκα κ.α.).
Από το 1976 επανέλαβε τη μελέτη των Αλλαγμένων Καταστάσεων Συνείδησης, τόσο αυτοδύναμα όσο και με τη βοήθεια ψυχοτρόπων ουσιών – Κάνναβη, Μανιτάρια, Κεταμίνη, L.S.D. κ.α. – με την επιστημονική καθοδήγηση του αείμνηστου και πρωτοπόρου ψυχίατρου Θάνου Καυκαλίδη. Αυτά, καθώς ήδη ειδικευόταν στη Νευρολογία-Ψυχιατρική. Το 1980 εξέδωσε το πρώτο του βιβλίο «Ψυχεδελικά ή Ψυχοδηλωτικά: L.S.D MESCALINE HASHISH» το πρώτο εμπεριστατωμένο έργο για το θέμα στην Ελλάδα, που τον έφερε σε επαφή με χρήστες Ηρωίνης, που ζήτησαν τη βοήθειά του.
Από το 1981 εργάζεται σαν γιατρός αποκλειστικά με τις φαρμακευτικές απεξαρτήσεις και το 1982 δημιούργησε την Ε.Σ.Ε.Α.Ν. (Επιτροπή Σωστής Ενημέρωσης και Αντιμετώπισης Ναρκωτικών) που δραστηριοποιήθηκε τόσο για την απεξάρτηση με τις ομάδες Αυτοβοήθειας όσο και για την αλλαγή της νομοθεσίας προς την κατεύθυνση Μείωσης της Βλάβης (Αποποινικοποίηση της χρήσης, διαχωρισμός Κάνναβης, χορήγηση Μεθαδόνης κ.α.).Το 1983 καλέσθηκε απο το Υπουργείο Υγείας (Υφ. Μαρία Κυπριωτάκη) να στελεχώσει την τότε δημιουργούμενη κοινότητα ΙΘΑΚΗ του ΚΕΘΕΑ. Παρ’ όλες τις καλές προθέσεις του υπεύθυνου Φοίβου Ζαφειρίδη η συνεργασία δεν προχώρησε πέραν του εξαμήνου λόγω διαφωνίας του Γιώργη Οικονομόπουλου πάνω στην ακολουθούμενη ναρκωτική πολιτική (κατασταλτική, τρομοκρατική και τιμωρητική).
