Το χθεσινό δεν ήταν συνεδρίαση αλλά θύελλα. Ακόμη και η πλειοψηφία διασπάστηκε σε τρεις διαφορετικές απόψεις. Αντίπαλοι και φίλοι μετά το μισάωρο βρέθηκαν συναισθηματικά μπερδεμένοι. Στην αρχή άρχισαν δειλά – δειλά να κοιτάζονται περίεργα και στην συνέχεια ξεκίνησαν οι μετακινήσεις.
Δύο από τα αριστερά σηκώθηκαν και πέρασαν στα δεξιά έδρανα. Αντίστοιχα, μετά την προς στιγμή ικανοποίηση του Δημάρχου, δύο μυστακοφόροι μεταπήδησαν αριστερότερα. Το ακροατήριο πάγωσε. Τέτοια συμπεριφορά δεν είχε παρατηρηθεί ποτέ στο παρελθόν. Ξέρουμε όλοι τι σημαίνει κάθομαι δεξιά και αντίστοιχα αριστερά. Μερικές φορές κάποιο τυχόν λάθος αντιμετωπίζεται με χιούμορ και μαντηλάκια οινοπνεύματος για τη σχετική κάθαρση. Σε σημαντικές συνεδριάσεις η συστράτευση είναι απόλυτη. Ξέρουμε από πριν το αποτέλεσμα. Απλά μαζευόμαστε όλοι για τα σχετικά γαρδουμπάκια, που συνήθως φέρνουν οι κυρίες της πλειοψηφίας, για τα επινίκια. Η τρίτη άποψη έχει το καλό κρασί. Ίσως υπολογίζεται μόνο για αυτό, αφού η μοναξιά του ενός δεν συνιστά συντεταγμένη άποψη.
Είμαστε ένας καθαρόαιμος Καλλικρατικός δήμος , που σημαίνει ότι τα καφενεία βάφονται ακόμη μπλε, πράσινα ή συνδυασμός των παραπάνω με πινελιές ροζ. Οποιοδήποτε άλλο χρώμα θεωρείται αισθητικά απαράδεκτο. Έ… τώρα λόγω της κρίσης αλλά και η αναγκαιότητα να πιούμε και κάτι, εξέλεξε οινοχόο ντυμένο σε ξεπλυμένο κόκκινο. Κατά γενική ομολογία επιβάλλεται.
– Να μην φτάσουμε εκεί…, φώναξε ο δήμαρχος και η αλήθεια είναι ότι όλοι οι αιρετοί συναινέσαμε.
– Και τότε τι; Να μας πάρουν το φιλέτο από τα χέρια; είπε ο αρχηγός της αντιπολίτευσης.
– Ελάτε να συμφωνήσουμε λοιπόν…, πρότεινε ο οινοχόος.
– Κάτι μας πήραν μα κάτι θα δώσουν, είπε χαμογελώντας ο Φώντας ο εργολάβος, τρίβοντας τα χέρια του. Όλη η πόλη θα κονομήσει, συνέχισε και μου έδειξε «το σχέδιο των κλειστών φυλακών», που προσευχόμασταν όλοι να γίνει.
Ο Δημήτρης Γ. Μαγριπλής γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα και από το 2000 κατοικεί στην Κυπαρισσία του νότου. Στη λογοτεχνία πρωτοεμφανίστηκε το 2007 με το ψευδώνυμο Φώτης Αδάμης.
Έκτοτε χρησιμοποιεί το όνομά του. Έχει εκδώσει τέσσερις συλλογές διηγημάτων, με τελευταία “Τα Καναπεδάκια της ανεργίας”, Κριτική , Αθήνα 2017. Με την ιδιότητά του Διδάκτορα της Κοινωνιολογίας, έχει εκδώσει αρκετές επιστημονικές μελέτες και έχει πλούσια εργογραφία ως αρθρογράφος (σε εφημερίδες, επιστημονικά και λογοτεχνικά περιοδικά).
Από το 1999 δουλεύει σαν επιστημονικός συνεργάτης σε τμήματα της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, αν και τα τελευταία χρόνια τα κύρια εισοδήματά του προέρχονται από την ενασχολήσή του με την γη, ως ελαιοπαραγωγός ( “Ωδή Ελαίου” : https://www.facebook.com/odeeleou/)