Η απονομή έγινε στα πλαίσια εκδηλώσεων για την ημέρα αλληλεγγύης στον Παλαιστινιακό Λαό.
Στην εκδήλωση το Παλαιστινιακό κράτος απένειμε τιμητικά τον τίτλο του “επίτιμου πολίτη της Παλαιστίνης” στους Μανώλης Γλέζο και Μίκη Θεοδωράκη, για την προσφορά τους στους αγώνες του Παλαιστινιακού Λαού.
Ο πρέσβης της Παλαιστίνης απένειμε τιμητικές πλακέτες και διαβατήρια στον Μ.Γλέζο και στον εκπρόσωπο του Μίκη Θεοδωράκη – που δεν μπορούσε να παραστεί για λόγους υγείας.
Η ομιλία του Μ.Γλέζου μετά την απονομή:
«Αγαπητέ πρέσβη, Αποδέχομαι την τιμή που μου κάνει ο Πρόεδρος του Παλαιστινιακού Κράτους. Και το αποδέχομαι για τους παρακάτω λόγους.
Ο πρώτος είναι ότι, σε όλες τις τιμητικές διακρίσεις που έχω δεχτεί, τις αποδέχομαι όταν δεν είμαι σε κανένα αξίωμα.
Αυτή την ώρα δεν είμαι ούτε βουλευτής ούτε ευρωβουλευτής. και για αυτό το αποδέχομαι.
Ο δεύτερος λόγος είναι ότι δεν αποδέχομαι για την προσφορά μου για τον Παλαιστινιακό λαό. ΗΤΑΝ ΧΡΕΟΣ ΚΑΙ ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ ΔΙΚΗ ΜΟΥ.
Ο τρίτος λόγος είναι οι μεγάλοι δεσμοί που είχα με τον Παλαιστινιακό Λαό. Σας ειπώθηκε προηγούμενα, σας το ξαναθυμίζω ότι ο πρώτος ψεκασμός που έγινε εναντίον μου, έχει γίνει στην Ραμάλα, όταν ήταν εγκλωβισμένος από τα Ισραηλινά στρατεύματα ο Γιασέρ Αραφάτ και είχε πάει αντιπροσωπεία δική μας – ανάμεσά μας είναι εδώ και ο Παναγιώτης Λαφαζάνης – και αγωνιστήκαμε για να απελευθερωθεί ο Γιασέρ Αραφάτ.
Είχα γνωρίσει τον Γιασέρ Αραφάτ σε διεθνείς οργανισμούς, και είχαμε γίνει αρκετά φίλοι και ήταν αποδεκτός σε ένα διάλογο απόψεων.
Είχα εναντιωθεί τότε με τον τρόπο που αντιμετώπιζαν οι Παλαιστίνιοι την Ισραηλινοί βία με τις εκδηλώσεις όπως στους Ολυμπιακούς αγώνες στο Μόναχο – θα τους θυμόσαστε – και ο Γιασέρ Αραφάτ αποδέχτηκε την άποψή μου.
Και για αυτό όταν επρόκειτο να κηρύξει την πρώτη ΙΝΤΙΦΑΝΤΑ με κάλεσε στην Τυνησία στο κρησφύγετο του για να μου εξηγήσει – να μην το παρεξηγήσω – για ποιό λόγο ξεκινάει και τη μορφή θα έχει η ΙΝΤΙΦΑΝΤΑ.
Ως τότε οι Παλαιστίνιοι δεν είχαν αναγνωρίσει το κράτος του Ισραήλ. Ο Γιασέρ Αραφάτ έκανε το μεγάλο βήμα. Αναγνώρισε το κράτος του Ισραήλ. Δεν το έπαιξε διπλωματικά. Δεν είπε “θα αναγνωρίσω το κράτος του Ισραήλ όταν με αναγνωρίσει και εκείνο”.
Αποδέχτηκε το δικαίωμα του λαού του Ισραήλ να έχει την δική του κρατική υπόσταση. Γιατί δεν κάνει το ίδιο το Ισραήλ; Διότι έχει κυβερνήσεις, όπως δυστυχώς οι Ελληνικές κυβερνήσεις, που ως τώρα δεν αναγνωρίζουν το κράτος της Παλαιστίνης.
Δυστυχώς λείπει ο υπ.Εσωτερικών ο Π.Κουρουπλής για να του τα πω απ ευθείας ΑΛΛΑ ΕΙΝΑΙ ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟ να υπογράφει στρατιωτικές συμφωνίες η Ελληνική κυβέρνηση με το Ισραήλ και να μην αναγνωρίζει ακόμα τον Παλαιστινιακό Λαό, την κρατική του οντότητα.
Θυμάμαι, – ίσως δεν είναι κανένας στην ηλικία μου να το θυμάται – το 1943, συνήλθαν οι μεγάλοι – αυτοαποκαλούμενοι – στην Γιάλτα και διακήρυξαν, ότι ο πόλεμος όπου νάναι τελειώνει και θα καταργηθούν οι αποικίες, όλοι οι λαοί οι καταπιεσμένοι θα αποκτήσουν κρατική υπόσταση και τα ανθρώπινα δικαιώματα θα θριαμβεύσουν σε ολόκληρο το κόσμο.
Σκεφτείτε τι από τότε ειπώθηκε και τι έγινε πράξη. Αναρωτιέμαι ο ίδιος που ευθύνομαι για αυτό. Γιατί δεν κατάφερα να πείσω τους συναγωνιστές μου.
Δεν ρίχνω τις ευθύνες αλλού, τις ρίχνω σε εμένα. Και θέλω να διαβεβαιώσετε τον Παλαιστινιακό Λαό, τώρα που βρίσκομαι στα τελευταία σκαλιά της ζήσης μου, ότι ως την τελευταία μου πνοή θα αγωνίζομαι για να αποκτήσει ο Λαός της Παλαιστίνης και όλοι οι Λαοί του κόσμου την δική τους υπόσταση και να πετύχουν. Όπως πετύχαμε – ο Ελληνικός Λαός – να ξεσκλαβωθούμε.
Όπως πετύχαμε να αντιμετωπίσουμε την βάρβαρη επιδρομή του φασισμού το 1940. Όπως πετύχαμε παρά τις δύσκολες συνθήκες να απελευθερωθούμε και όπως θα πετύχουμε και τώρα και την δική μας απεμπλοκή από την ΕΠΟΠΤΕΙΑ – όπως λέγεται τώρα η υποταγή – βαφτίσαμε την υποταγή εποπτεία .. τι να πω. Με την βεβαιότητα της νίκης. Σας Χαιρετώ».
