Η showbiz συνηθίζει να είναι ιδιαίτερα πιεστική έως και αγενής ως προς γνωστές γυναίκες οι οποίες είχαν επιλέξει συνειδητά να μην αποκτήσουν παιδιά. Δεν υπάρχει επώνυμη γυναίκα –μητέρα ή όχι- που να μην ερωτάται για το αν θέλει να αποκτήσει παιδιά, όπως και του να καλείται να δώσει εξηγήσεις όταν δεν επιθυμεί να γίνει μητέρα.
Ακόμα και γυναίκες οι οποίες έχουν δηλώσει πως δεν μπορούν ή προσπαθούν με δυσκολία να αποκτήσουν παιδί, υποβάλλονται στην ψυχοφθόρα διαδικασία του να πρέπει να δώσουν εξηγήσεις για ένα θέμα που στην τελική δεν αφορά και κανέναν άλλο εκτός από τις ίδιες. Η κλασική ατάκα της Δήμητρας Παπαδοπούλου ‘’εγώ πότε θα γίνω μάνα;’’ επαναλαμβάνεται χωρίς ίχνος ευαισθησίας και αδυσώπητα σε διάσημες γυναίκες από δημοσιογράφους που απλώς επιθυμούν να ‘’ψαρέψουν’’ λαβράκι και κάποια φοβερή είδηση.
Αλλά και παιδί να έχεις η επώνυμη, η λύσσα των δημοσιογράφων δεν έχει τελειωμό: ‘’θα κάνεις δεύτερο παιδάκι, το έχεις βάλει στο πρόγραμμα;’’. Δε χορταίνει βλέπεις η κοινωνία με το ένα, πρέπει να κάνεις και δεύτερο.
Προσωπικά, αδυνατώ να αντιληφθώ το γεγονός πως σε μία κοινωνία που θέλει να λέγεται προοδευτική και ελεύθερη, ακόμα και τώρα, στήνουμε στο περιθώριο τις γυναίκες που συνειδητά δε θέλουν να βιώσουν τη μητρότητα. Ακόμα και αν είναι υγιείς.
Ακόμα αδυνατώ να καταλάβω εκείνους που επιμένουν πως η αξία του ανθρώπου είναι εκείνη η οποία περιορίζεται αποκλειστικά και μόνο στη βιολογία του και απατούν από όλους τους ανθρώπους να ακολουθήσουν τον ίδιο δρόμο, μη σεβόμενοι την ελευθερία της επιλογής.
Γιατί η γυναίκα έχει περίοδο, άρα είναι προορισμένη να κάνει παιδιά! φωνάζουν όλοι εκείνοι που δεν μπορούν να αποδεχθούν τη διαφορετική άποψη.
Ωστόσο, το επιχείρημα της φύσης είναι λίγο άστοχο. Γιατί αν θέλαμε όλοι να ζούμε σύμφωνα με τις επιταγές της φύσης θα έπρεπε να μένουμε άπραγοι για να μας χτυπήσει ο κεραυνός, να κατοικούμε σε σπηλιές ή να πεθαίνουμε από ασθένειες.
Με αυτή τη λογική, θα έπρεπε να βάλουμε το κοριτσάκι 13 ετών που μόλις εμφάνισε περίοδο να γονιμοποιήσει το ωάριό του , επειδή ‘’αυτό προστάζει η φύση’’.
Η εξωφρενική πίεση που ασκούμε σε όλους τους ανθρώπους –ιδιαιτέρως στις γυναίκες- για το ζήτημα της απόκτησης παιδιών, όχι μόνο μπορεί να διαλύει ψυχικά τις γυναίκες εκείνες οι οποίες δίνουν αγώνες σε κλινικές και υποβάλλονται σε ένα σωρό εξωσωματικές προκειμένου να κρατήσουν ένα παιδί στην αγκαλιά τους, αλλά και οδηγεί εντέλει, ανθρώπους μη ικανούς για αυτό το ρόλο, να επωμιστούν μία ευθύνη την οποία δε θα μπορούν να βγάλουν εις πέρας. Και αυτό συμβαίνει επειδή αδυνατούμε να καταλάβουμε πως δεν είναι μόνο η δημιουργία οικογένειας εκείνη που ολοκληρώνει ή δίνει αξία σε μία γυναίκα. Πως έχει το δικαίωμα η οποιαδήποτε γυναίκα να κάνει την επιλογή της και να μην υποταχθεί σε κοινωνικά πρέπει και συμβάσεις απλά και μόνο για να θεωρείται αποδεκτή.
Λίγη παραπάνω ευαισθησία δε θα έβλαπτε, ειδικά όταν γνωρίζεις πως η γυναίκα που κάθεται απέναντί σου προσπαθεί για αυτό το σκοπό, αλλά δεν μπορεί.
Αλήθεια, εσύ πότε θα γίνεις μάνα; Γιατί έχω και εγώ αυτή την απορία..
