ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ | Θαύμα. Του Θεοδόση Πελεγρίνη

ΘΑΥΜΑ

Δεκαπέντε χρόνια μετά τον θάνατο του ευσεβούς Γέροντα Βησσαρίωνος αποκαλύφθηκε, το 2006, στην Μονή Αγάθωνος, στην Υπάτη, το σκήνωμά του σε πλήρη συνοχή. Η εκκλησία μίλησε για θαύμα, για ένα γεγονός ενάντια στον νόμο της φύσης, που θέλει μετά θάνατον κάθε έμβιον οργανισμό να καταστρέφεται.

Ανάλογη η περίπτωση  του Πάπα Ιωάννη ΚΓ, από τους δημοφιλέστερους χάρις στην καλοσύνη του και τις φιλελεύθερες απόψεις του προκαθήμενους της ρωμαιοκαθολικής εκκλησίας. Κι αυτού το σκήνωμα –όταν, το 2000, μετά την ανακήρυξή του σε όσιο, το ανέσυραν από την θέση όπου ήταν θαμμένο επί 37 χρόνια, για να το μεταφέρουν στις κατακόμβες κάτω από την Βασιλική του Αγίου Πέτρου– βρέθηκε σε εξαιρετική κατάσταση. Η εκκλησία την φορά αυτή δεν μίλησε για θαύμα αλλά, επικαλούμενη την εμπειρία της επιστήμης, απέδωσε το γεγονός στην έλλειψη ροής αέρα στο σφραγισμένο φέρετρο.

Ποια θα ήταν η σωστή αντιμετώπιση ενός γεγονότος που παραβιάζει κάποιον κανόνα της φύσης: ο ορισμός του ως θαύμα, όπως θα το ήθελε η Βίβλος, ή ο προσδιορισμός του με την γλώσσα της επιστήμης;     

Ο μέγας επιστήμων Γαλιλαίος, στους Ιερούς Εξεταστές που τον κατηγορούσαν ότι όσα έλεγε ήταν ενάντια σε εκείνα που διακήρυσσε η Βίβλος, επισήμανε ότι ο Θεός μας εφοδίασε με δυο γλώσσες για να περιγράφομε όσα διαλαμβάνονται στον θαυμάσιο κόσμο που δημιούργησε: την γλώσσα των Γραφών και την γλώσσα της επιστήμης που βασίζεται στα μαθηματικά. Η γλώσσα που μεταχειρίζονται οι επιστήμονες δεν λέει τίποτε λιγότερο και τίποτε περισσότερο από όσα περιγράφει η γλώσσα της Βίβλου.    

Απλώς, σε αντίθεση προς την γλώσσα της επιστήμης που περιορίζεται στην περιγραφή των γεγονότων, η γλώσσα της Βίβλου, πέρα από όσα περιγράφει, εκπέμπει και μια συναισθηματικού χαρακτήρα αύρα. Το θαύμα, ορισμένως, κατά την Αγία Γραφή, δεν είναι μόνο η περιγραφή μιας παραβίασης κάποιου νόμου της φύσης, όπως επισημαίνουν οι επιστήμονες, αλλά είναι μια παραβίαση  η οποία οφείλεται στην παρέμβαση κάποιου υπερκείμενου όντος που, όπως ο πατέρας νοιάζεται για το παιδί που γέννησε, ενδιαφέρεται για τον κόσμο που δημιούργησε. Είναι αυτή η αίσθηση της παρουσίας του δημιουργού το κόσμου πίσω από το θαύμα που μας προκαλεί την συναισθηματική ανάγκη να αντιμετωπίζομε μια ανατροπή στην κανονικότητα της φύσης με σεβασμό. 

Η συναισθηματική φόρτιση της γλώσσας της Βίβλου, όμως, ουδόλως την καθιστά μια γλώσσα που λέει άλλα από όσα λέει η γλώσσα της επιστήμης. Το τι πράγματι λέει μια γλώσσα δεν καθορίζεται από τις συναισθηματικές επιπτώσεις της. Το νόημα της φράσης «ο καιρός είναι καλός» υπό οποιανδήποτε συναισθηματική κατάσταση την εκφέρω –είτε την πω με ενθουσιασμό είτε αδιάφορα– παραμένει το ίδιο.