7 C
Athens
Τρίτη, 11 Φεβρουαρίου, 2025
ΑρχικήΑΠΟΨΕΙΣΓια μια αυθεντική χριστιανική ζωή | Του Γιάννη Φωτιάδη

Για μια αυθεντική χριστιανική ζωή | Του Γιάννη Φωτιάδη

(Πρόκειται για το έκτο κεφάλαιο του, ανέκδοτου, βιβλίου μου: “Για την Επανεκκίνηση ενός Αυθεντικού Χριστιανισμού – 2.000 χρόνια μετά (και γιατί αυτό αφορά όλους)»

Α. Η μεγάλη απαιτητικότητα του να είναι κανείς χριστιανός

«Όλοι δε οι πιστοί ήταν ενωμένοι διά του αυτού φρονήματος και σκοπού, και είχαν τα πάντα κοινά. Ακόμη και τα κτήματα και τις περιουσίες τους πωλούσαν και τα μοίραζαν σε όλους αναλόγως με την ανάγκη καθενός. Και καθημερινώς συχνάζοντας με ακούραστο ζήλο και με ομοψυχία στο ναό, και τελώντας τη Θεία Ευχαριστία σε σπίτια, μεταλάμβαναν τροφή με αγαλλίαση και ειλικρίνεια ψυχής.  Και δόξαζαν το Θεό, και απολάμβαναν εκτίμηση από όλο το λαό» (Πράξεις των Αποστόλων 2, 44-47)

Μετά τα πρώτα χρόνια, όπως αυτά περιγράφονται στο παραπάνω ιστορικό ντοκουμέντο, η συνεχής προσχώρηση στην χριστιανική εκκλησία μελών των μεσαίων, αλλά και των ανωτέρων τάξεων, δεν έμεινε χωρίς δραματικές συνέπειες. Ίσως, σημαντικό ρόλο έπαιξε και η διάψευση της προσδοκίας ότι επίκειται η «βασιλεία των ουρανών» (για παράδειγμα, στο  Κατά Ματθαίον , ι.7.,αναγράφεται η εξής εντολή του Χριστού προς τους Αποστόλους: «Πορευόμενοι δέ κηρύσσετε λέγοντες ότι ήγγικεν ή βασιλεία τών ούρανών»). Όταν δηλαδή τα περισσότερο ευκατάστατα, καθώς και τα ανώτερα κοινωνικά στρώματα διαπίστωσαν ότι η «βασιλεία των ουρανών» δεν είναι κάτι άμεσο, που να αφορά τη τρέχουσα γήινη ζωή τους, τότε προτίμησαν μια πιο ελαστική απόκριση στην εντολή του Χριστού να «πουλήσουν τα υπάρχοντα τους και να τα δώσουν στους φτωχούς», όπως και στον μακαρισμό «Μακάριοι είναι εκείνοι που πεινούν και διψούν τη δικαιοσύνη, γιατί αυτοί θα χορτάσουν». Ιδιαίτερα, μετά την γενιά των Αποστόλων, πολλοί από τους κατά τόπους ιθύνοντες της εκκλησίας προτίμησαν, για ίδιο όφελος, μια το ίδιο ελαστική στάση. Και η κατάσταση, σαφώς, ξεχείλωσε τελείως όταν η χριστιανική εκκλησία νομιμοποιήθηκε πλήρως. Τότε, αφενός μεν, λόγω της σκληρής νομοθεσίας που επιβλήθηκε (βλέπε Δεύτερο Μέρος ) υπήρξε αθρόα αναγκαστική προσχώρηση στην χριστιανική εκκλησία μεσαίων και ανωτέρων στρωμάτων, αφετέρου δε οι κερδοσκόποι κατανόησαν ότι καριέρα μπορεί να χτιστεί μόνο με την (κερδοσκοπική) δήλωση τους ως χριστιανοί. Τόσο το κράτος των αυτοκρατόρων όσο και η ηγεσία της χριστιανικής εκκλησίας που ενδιαφερόντουσαν, πριν απ’ όλα, για την αύξηση της ισχύος και της κυριαρχίας τους, συνέτριψαν πλήρως τα ουσιώδη κριτήρια για να είναι κανείς χριστιανός.

Έτσι, σύντομα η χριστιανική εκκλησία έφθασε στο σημερινό σημείο: Κάποιος μπορεί άνετα να θεωρεί τον εαυτό του χριστιανό, διατηρώντας, ταυτοχρόνως, ανέγγιχτη την περιουσία και την ισχύ του και ακόμη περισσότερο διατηρώντας ανέγγιχτη την όρεξη του για αύξηση της περιουσίας και της ισχύος του. Η μόνη παραχώρηση που είναι διατεθειμένοι να κάνουν αυτοί, οι κατά φαντασία χριστιανοί, είναι οι φιλανθρωπίες, χωρίς όμως να δέχονται με τίποτα, εξ αιτίας τέτοιων φιλανθρωπιών, να μειώνεται η ισχύς τους και να υποβιβάζεται το κοινωνικό τους στάτους. Τελικά, οι σύγχρονοι χριστιανοί, μαζί με τις εκκλησιαστικές ιεραρχίες, έχουν συρρικνώσει το χριστιανικό μήνυμα σε φιλανθρωπίες και στα (δήθεν) ψυχικά χαρίσματα και σαν ψυχική πινελιά στο lifestyle τους, αναζητούν, σε επισκέψεις σε εκκλησίες (κατά προτίμηση απομακρυσμένες) και σε μονές, κάποια συγκίνηση της μορφής που αποκαλούν «κατανυκτική εμπειρία».

Ας ξεκαθαρίσουμε τα πράγματα:

Η θεμελιακή χριστιανική εντολή της ΑΓΑΠΗΣ δεν είναι κάτι το μη μετρήσιμο και το εξωτικό. Μετριέται κάθε μέρα και κάθε στιγμή στη συμπεριφορά εκείνου που τολμά να ονομάζει τον εαυτό του χριστιανό. Κανείς που αγαπά πραγματικά δεν μπορεί να δεχθεί το υποκείμενο της αγάπης του να είναι άνισος-ση προς αυτόν. Όπου υπάρχει ανισότητα εκείνο που επικρατεί είναι τα παίγνια ισχύος και τα αισθήματα του κυρίαρχου και του υποτακτικού αντίστοιχα και όχι η αγάπη. Επομένως, ο χριστιανός φροντίζει καθημερινά, σε όλους τους κοινωνικούς χώρους και με κάθε τρόπο, και πρωτίστως με το παράδειγμα του εαυτού του, να ισχύει η ισότητα πλούτου και ισχύος ανάμεσα στους ανθρώπους. Ποιος άνθρωπος που θέλει να ονομάζει τον εαυτό του χριστιανό μπορεί να δεχθεί να γεννιούνται παιδιά σε άνισα κοινωνικά περιβάλλοντα πλούτου και ισχύος, που σημαίνει ότι από την πρώτη στιγμή της γέννησης του ο συγκεκριμένος άνθρωπος αντιμετωπίζει την ανισότητα, για την οποία βέβαια ο ίδιος δεν είναι υπεύθυνος, ούτε έχει συμφωνήσει σε αυτήν; Επομένως, η ιδιότητα του χριστιανού αποκτιέται και μετριέται με τις προσωπικές θυσίες περιουσίας και ισχύος, υπέρ των συνανθρώπων, καθώς και με τους αγώνες του χριστιανού για δικαιοσύνη σε όλους τους χώρους και σε όλους τους τομείς που υπάρχουν άνθρωποι. Για παράδειγμα, ο χριστιανός ΔΕΝ μπορεί να είναι ο τυπικός προϊστάμενος σε κάποιο κοινωνικό χώρο. Γιατί αν είναι ο τυπικός προϊστάμενος, για παράδειγμα στο κράτος ή σε κάποια επιχείρηση, τότε θα επικοινωνεί με τους συνανθρώπους του, στους οποίους προΐσταται, με την ισχύ και όχι με την αγάπη. Εκτός, εάν καταργήσει, στην συμπεριφορά του, την ισχύ του και αποφασίσει να επικοινωνεί μέσω της αγάπης. Και αυτό πρέπει να κάνει. Τότε όμως θα πρέπει να είναι έτοιμος να συναντήσει διώξεις, γιατί, το σύστημα, του κράτους ή της επιχείρησης ή οποιουδήποτε άλλου κοινωνικού χώρου που θρέφει τους μηχανισμούς ισχύος και κυριαρχίας, θα θεωρήσει τη συμπεριφορά πραγματικής αγάπης υπονομευτική προς την ίδια την ύπαρξη του. Επομένως, ένα άλλο κριτήριο του αυθεντικού χριστιανού είναι οι διώξεις που υφίσταται, αγωνιζόμενος για την αγάπη, μέσα στους κοινωνικούς μηχανισμούς, ώστε να δικαιώνονται τα λόγια του ευαγγελίου: 

«Ευτυχείς είσθε, όταν σάς μισήσουν οι άνθρωποι, και όταν σάς αφορίσουν και σάς χλευάσουν και σάς δυσφημήσουν… Αλλοίμονο όταν σάς επαινέσουν όλοι οι άνθρωποι» (Κατά Λουκά, στ΄, 22,26).

Και βέβαια: «‘Όποιος θέλει να με ακολουθεί, ας απαρνηθεί τον εαυτό του και ας σηκώσει το σταυρό του, και έτσι ας με ακολουθεί» (Κατά Μάρκον, η΄, 34-36).

Και πρέπει να επιμείνουμε σε αυτά τα γνωρίσματα του χριστιανού, που αφορούν στην αδιάκοπη θυσία υλικής περιουσίας και ισχύος, αλλά και στην αποδοχή των διώξεων του από τους κρατούντες κοινωνικούς μηχανισμούς. Διότι, ο υλικός άνθρωπος θα προσπαθήσει να αποφύγει το δρόμο των θυσιών και θα προτιμήσει, τις περισσότερες φορές, να δείξει κάποια χωρίς υλικό κόστος ψυχικά χαρίσματα, θα δεχθεί, ας πούμε, ακόμη και να συγχωρήσει τον χειρότερο εχθρό του, αλλά όχι να θυσιάσει την υλική περιουσία του και την ισχύ του.

Η ευθύνη, ακόμη και των περισσότερο καλόπιστων λειτουργών της επίσημης χριστιανικής εκκλησίας, σε τέτοιες στρεβλώσεις και διαστρεβλώσεις, είναι μεγάλη: η χριστιανική εκκλησία δεν μπορεί να είναι ένας χώρος, απλώς, της παρηγοριάς και των ψυχολογικών συμβουλών. Η χριστιανική εκκλησία πρέπει να είναι ένας χώρος υπέρβασης του εαυτού και αυτό αποτελεί τη μεγαλύτερη σωτηρία. Βέβαια, πάντα, σε αυτή τη διαδικασία και πορεία υπέρβασης, θα είναι απαραίτητη και η ψυχολογική στήριξη. Η υπέρβαση θέλει δυνατούς χαρακτήρες και κατάλληλη βοήθεια ώστε η πορεία της υπέρβασης να είναι και μια πορεία προσωπικής ενδυνάμωσης για όλους και ιδιαίτερα για όσους είναι ψυχολογικά πιο αδύναμοι. Πάντα χρειάζεται μεγάλη προσοχή σε τέτοια ζητήματα ψυχολογίας και ένα κλασικό λάθος είναι να ταυτίζεται η αδυναμία ενός ανθρώπου με, δήθεν, την αγάπη. Το χαρακτηριστικότερο, ίσως, παράδειγμα είναι αυτό μιας γυναίκας που κακοποιείται από τον σύντροφο της. Μια κακοποιημένη γυναίκα, ο κανόνας είναι ότι είναι μια αδύναμη ψυχολογικά γυναίκα ή, έστω, ένας άνθρωπος σε κατάσταση αδυναμίας. Αυτή η αδυναμία δεν πρέπει να συγχέεται με την αγάπη. Γιατί αγάπη προς το άτομο που είναι κακοποιητής ΔΕΝ πρέπει να σημαίνει την ανοχή προς την κακοποίηση, γιατί τότε η ανοχή νομιμοποιεί την κακοποίηση και επομένως νομιμοποιεί την κατάσταση ενός ατόμου που δεν επιθυμεί να αγαπά, αλλά, αντίθετα, να ελέγχει και να κυριαρχεί.

Εδώ, μπορείτε να διαβάσετε και την Εισαγωγή: https://enallaktikos.gr/gia-tin-epanekkinisi-enos-aythentikoy-christianismoy-2-000-chronia-meta-toy-gianni-fotiadi/

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ
Captcha verification failed!
Η βαθμολογία χρήστη captcha απέτυχε. Παρακαλώ επικοινωνήστε μαζί μας!