Για την εγκληματική διαχείριση της πανδημίας
Ενάμιση χρόνο τώρα, από το πρώτο διάγγελμα του πρωθυπουργού που μας πρόσταξε να μείνουμε σπίτι, η κρατική διαχείριση για τον Covid σε καμιά περίπτωση δεν είχε ως στόχο την πρόληψη και τη διαφύλαξη της δημόσιας υγείας.
Όλο αυτό το διάστημα έχουμε ζήσει τον παραλογισμό της κυβερνητικής ατζέντας, τον αυταρχισμό και την σφοδρή επίθεση σε δικαιώματα. Η κυβερνητική γραμμή εξαντλήθηκε σε μια σειρά χωροταξικών απαγορεύσεων και αντεργατικών μέτρων, με κορυφαίο την επιβολή της ανεργίας για μερίδα εργαζομένων που παραμένουν ανεμβολίαστοι-ες. Στο αίτημα δηλαδή για προσλήψεις και ενίσχυση του ΕΣΥ, η κυβέρνηση απαντάει με απολύσεις! Χαρακτηριστικά, την 1η Σεπτέμβρη έχασαν τη δουλειά τους 6.412 υγειονομικοί.
Στα νοσοκομεία υπάρχει τεράστια πίεση και υποστελέχωση με αποτέλεσμα να πεθαίνουν άνθρωποι, όχι μόνο από Covid, αλλά επειδή δεν μπορούν να έχουν αξιοπρεπείς συνθήκες νοσηλείας και περίθαλψης. Έτσι, αναβάλλονται επ’ αόριστον προγραμματισμένα χειρουργεία ακόμα και σε καρκινοπαθείς, βάσει και δήλωσης της υφυπουργού υγείας τον περασμένο Οκτώβρη. Παραδέχεται δηλαδή την ακύρωση χειρουργείων και τον ταξικό πόλεμο που διεξάγεται σε όσες-ους δε διαθέτουν τα ποσά που απαιτεί ο ιδιωτικός τομέας για να σώσουν τη ζωή τους. Όπως αναφέρει ο Γ.Γ. της ΟΕΝΓΕ, Πάνος Παπανικολάου: «Από τους θανάτους που διαβάζετε κάθε μέρα στο δελτίο του ΕΟΔΥ οι μισοί τουλάχιστον είναι κρατικές δολοφονίες με κυβερνητική ευθύνη». Παράλληλα, συνδικαλιστές γιατροί καταγγέλλουν ότι ήδη από πέρυσι χορηγούνται μονοκλωνικά φάρμακα αλά καρτ ως “ερευνητικό πρωτόκολλο”.
Τα μέτρα διαχείρισης της πανδημίας, εκτός του ότι από υγειονομικής άποψης είναι αστεία, επεκτείνουν τις ρατσιστικές πολιτικές της κυβέρνησης και εμπλουτίζουν το ρεπερτόριο των απαγορεύσεων και των διακρίσεων στη βάση της λογικής της “επιδημίας των μη εμβολιασμένων”. Ο διαχωρισμός προνομιούχων εμβολιασμένων και αποκλεισμένων ανεμβολίαστων βλάπτει σοβαρά την ελευθερία, την ισότητα και τη δημοκρατία. Στα διαγγέλματά του, ο πρωθυπουργός μάς συνιστά να γυρίσουμε την πλάτη στο φόβο (!!!). Ευλογεί συνεχώς την άριστη διαχείριση της κυβέρνησης (άρτια εκστρατεία την αποκαλεί) και μόνιμα βρίσκει τους φταίχτες πέρα κι έξω από τις πολιτικές που εφαρμόζονται, τονίζοντας πως «η πανδημία ανεμβολίαστων είναι υπεύθυνη για την υγειονομική κατάσταση στη χώρα».
Ενώ το έγκλημα εις βάρος της δημόσιας υγείας συντελείται απροκάλυπτα, δεν υπάρχουν χρήματα για επιπλέον ΜΕΘ, για προσλήψεις γιατρών, για ενίσχυση του ταλαιπωρημένου ΕΣΥ. Δεν υπάρχουν χρήματα για να υποστηριχτούν οι κοινωνικές ανάγκες και υποδομές (σχολεία, εργασία, ΜΜΜ, πρόνοια, κ.ά). Υπάρχουν όμως χρήματα, όπως τα δεκάδες εκατομμύρια για τα ΜΜΕ και την “επιχείρηση πειθώ” όπου καναλάρχες πληρώθηκαν αδρά για να παπαγαλίζουν και να τρομοκρατούν – μία “επιχείρηση” που στέφθηκε από παταγώδη αποτυχία, καθώς οδήγησε μεγάλο μέρος του κόσμου στην καχυποψία. Υπάρχουν δισεκατομμύρια για εξοπλιστικά προγράμματα, όπως είδαμε πρόσφατα στην τελετή παραλαβής των υπερφονικών αεροσκαφών Ραφάλ – το εθνικόφρον και πολεμοχαρές “κόλπο” προβάλλεται σε ζωντανή σύνδεση και μας επιστρέφει στην αισθητική της ΥΕΝΕΔ. Υπάρχουν χρήματα για να αγοράζονται νέα, σύγχρονα οχήματα για την ΕΛ.ΑΣ και να προσλαμβάνονται άτομα στα λεγόμενα σώματα ασφαλείας “προς όφελος του κοινωνικού συνόλου”.
Την ίδια στιγμή, η επιχειρηματολογία και οι παραινέσεις των τηλε-λοιμωξιολόγων εκτελούν την κοινή λογική – ο Θ. Βασιλακόπουλος, μέλος της Επιτροπής των Ειδικών για τη πανδημία, δηλώνει πως «η διαφορά Rapid και self-test είναι πόσο βαθιά βάζουμε τον στυλεό στη μύτη». Η πρόσβαση σε PCR και Rapid τεστ καθίσταται σχεδόν αδύνατη και δεν παρέχονται δωρεάν μάσκες και τεστ για όλους ανεξαιρέτως, αντίθετα τιμολογούνται με υπέρογκα ποσά, ενισχύοντας την ιδιωτική κερδοφορία και τη μαύρη αγορά. Παράλληλα, αντί να επιταχθούν ιδιωτικές κλινικές, εισάγονται ιδιωτικές εταιρείες σε υπηρεσίες διοίκησης, στην καθαριότητα, στη σίτιση, σε τακτικά εξωτερικά ιατρεία, σε λογιστήρια, και προβλέπεται η ιδιωτικοποίηση των ασθενοφόρων, όλα με απευθείας αναθέσεις (τροπολογία Πλεύρη, Σεπτέμβρης 2021).
Ενώ η κυβέρνηση τιμωρεί τους πολίτες, ευνοεί την εργοδοσία. Ένα μόνο παράδειγμα είναι η τελευταία τροπολογία του Υπουργείου Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων βάσει της οποίας οι γονείς παιδιών που νόσησαν με κορωνοϊό θα μπορούν να κάνουν χρήση ειδικής άδειας και για τις τέσσερις πρώτες ημέρες απουσίας θα λαμβάνουν το 50% των αποδοχών τους. Στη διάρκεια της πανδημίας, πληθαίνουν οι καταγγελίες εργαζομένων για κατάργηση συλλογικών συμβάσεων, παράνομες απολύσεις, εξαναγκασμούς σε παραίτηση, καθώς και τις συνθήκες συνωστισμού και επικινδυνότητας στους χώρους εργασίας.
Ανάμεσα στα παράλογα της εποχής, φασίστες διεκδικούν δημόσιο χώρο και μιλάνε για χούντα επικαλούμενοι την ελευθερία. Η δυστοπία την οποία βιώνουμε και καλούμαστε να αποδεχτούμε ως «νέα κανονικότητα», διαμορφώνει μία επικίνδυνη κοινωνική συνθήκη όπου καλούμαστε ο καθένας, η καθεμία ξεχωριστά να αναρωτηθούμε σε τι κοινωνία θέλουμε να ζήσουμε. Απέναντι από την ατομική ευθύνη που μας πλασάρουν, προτάσσουμε τη συλλογική ζωή και την αλληλεγγύη.
Η υποκρισία που χαρακτηρίζει τις πολιτικές διαχείρισης της πανδημίας γίνεται καταφανής στην περίπτωση των “αόρατων”. Δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι μένουν φυλακισμένοι σε άθλιες συνθήκες, στοιβαγμένοι ο ένας πάνω στον άλλο, χωρίς να διαθέτουν καν τα απαραίτητα μέσα ατομικής προστασίας και υγιεινής όπως σαπούνι και νερό, δίχως πρόσβαση σε περίθαλψη. Εν μέσω Covid και αντιμεταναστευτικών πολιτικών, η μεταναστευτική-προσφυγική ζωή ορίζεται ως ανάξια να βιωθεί. Οι πρόσφυγες και οι μετανάστ(ρι)ες βιώνουν πολλαπλασιαστικά τη διαχείριση της συγκυρίας, περιθωριοποιούνται περαιτέρω, φυλακίζονται, υποσιτίζονται, επαναπροωθούνται, δολοφονούνται και (εξ)αφανίζονται.
Για ακόμα μία φορά, και μέσω της πανδημίας, αναδεικνύεται το καταστροφικό καπιταλιστικό πλαίσιο στο οποίο ζούμε, ένα σύστημα κρίσεων και δομικών προβλημάτων το οποίο πατάει πάνω σε ενδοταξικούς και λοιπούς διαχωρισμούς για να επιβιώνει. Στο πλαίσιο αυτό επιβάλλονται “λύσεις” όπως η ατομική ευθύνη, οι αναστολές/απολύσεις υγειονομικών, τα πρόστιμα στους άνω των 60, η απαγόρευση της κυκλοφορίας, η απαγόρευση της μουσικής και του γέλιου, κ.ά.
Όμως, οι πραγματικές, κοινωνικές λύσεις είναι:
• Στήριξη του ΕΣΥ και της πρωτοβάθμιας υγείας. Προσλήψεις, ενίσχυση εξοπλισμού και υποδομών, επίταξη των ιδιωτικών κλινικών. (Και τοπικά, στο υπερφορτωμένο και υποστελεχωμένο Γ.Ν. Χανίων συνεχίζονται οι αναστολές ενώ επιτάσσονται υγειονομικοί που νοσούν).
• Σφαιρική ενημέρωση και άμεση διάθεση του εμβολίου για όποιον/α το επιλέξει. Άρση των πατεντών, εμβόλια εκτός κερδοφορίας.
• Δωρεάν PCR τεστ σε όλες και όλους, διανομή μασκών FFP2/KN95.
• Δημόσιες δαπάνες (προσλήψεις, αποσυμφόρηση, υγειονομικές παροχές) σε σχολεία, χώρους εργασίας και ΜΜΜ, όχι σε Ραφάλ και εξοπλιστικά προγράμματα.
• Άμεσα και μεγάλης κλίμακας μέτρα ενάντια στην ακρίβεια, την ενεργειακή φτώχεια και τη στεγαστική επισφάλεια. Καμία έξωση, κανένας πλειστηριασμός, διασφάλιση της παροχής κοινωνικών αγαθών όπως το ρεύμα και το νερό.
Να νικήσουμε τον φόβο, ν’ αντισταθούμε συλλογικά στην ολομέτωπη επίθεση στις ζωές μας
Κοινωνικό Στέκι – Στέκι Μεταναστών Χανίων
Γενάρης 2022
