Nathalie Hatziantoniou
Με ολο τον απέραντο σεβασμό στη Ζέτα Δούκα και στην εμπειρία της.
Ως γυναίκα που στο παρελθόν έχω υποστεί ανάλογες (και χειρότερες) επιθέσεις σε εργασιακούς χώρους ή και όχι μόνον.
Είναι άλλη η ιστορία της Μπεκατώρου που υπέστη σεξουαλική κακοποίηση ούσα ένα κοριτσι στην απολυτη εξουσια του προπονητή-Θεού.
Και είναι άλλη η ιστορία της κας Δούκα που το 2007 είχε ήδη μία αναγνωρισιμότητα μεγαλύτερη σε πολύ κόσμο από τον Κιμούλη.
Τόση που θα μπορούσε τότε να του πει «αντε γαμήσου μαλάκα» (όπως έχουμε κάνει πολλές γυναίκες ή άντρες όταν κάποιος μας στρίμωξε λεκτικά ή σήκωσε χέρι).
Η κα Δούκα είχε τα φόντα να αντεπιτεθεί, η κα Μπεκατωρου όχι.
Γι αυτό παρότι γυναίκα που έχω υποστεί κι εγώ τεράστιους εξευτελισμούς κατά καιρούς (όχι μόνον λόγω φύλου) δεν θα θεωρήσω ισοδύναμες τις περιπτώσεις.
Είναι άλλωστε γνωστό στον κόσμο του θεάματος ότι υπήρχαν τεράστιοι σκηνοθετες οι οποιοι δεν είναι εν ζωη που σχεδόν επεδίωκαν τη βία για να καταγράψουν στη σκηνή ή στην οθόνη το άκρο της εμπειρίας των ηθοποιών τους.
Που ταλαιπωρησαν αφάνταστα τους ηθοποιούς.
Είναι επίσης γνωστό ότι σε ανταγωνιστικούς χωρους όπως είναι ο χωρος του θεάματος, της δημοσιογραφίας κι άλλοι υπάρχει ένταση, λεκτική βία και κάποιες φορές ακρότητα.
Ρωτήστε όποιον δημοσιογράφο θέλετε.
Οποιον ηθοποιό θέλετε.
Είναι κατακριτέο;
Απολυτα.
Εξευτελιστικό;
Απεριόριστα.
Δεν ρυθμίζεται όμως θεωρώ έξωθεν.
Και δεν είναι το ίδιο με την ιστορία της Μπεκατωρου.
Και κατά την ταπεινή μου άποψη που τολμώ να την πω το περιστατικό με την Ζέτα Δούκα στον πυρήνα του μάλλον αποδυναμώνει τη γυναικεία μας υπόσταση.
Αν μια διάσημη ήδη τότε ηθοποιός δεν μπόρεσε να βάλει κάποιον που φέρθηκε χυδαία στη θέση του, περιμένουμε αυτό να το ρυθμίσει ο νόμος;
Επίσης τι είναι βία σ΄αυτούς τους χώρους;
Είναι βία ο τρόπος που σκηνοθέτησε ο Αγγελόπουλος τον Καίτέλ;
Είναι βία ότι ο Φυντανίδης, ένας από τους σπουδαιότερους διευθυντές εφημερίδων στην Ελλάδα, όταν θύμωνε, ούρλιαζε λη μας διαολόστελνε (και με την ίδια φόρα και πυγμή επαινούσε την επιτυχία φωναχτά και τρυφερά στο διάδρομο);
Μπορείς να καταστρέψεις μία πορεία ζωής και ένα έργο έτσι;
Όχι.
Δεν θεωρώ ότι η ιστορια της Δούκα και αυτή της Μπεκατωρου είναι ισοδύναμες.
Κι αυτή είναι η γνωμη μου-και θα τη λέω πάντα ανοιχτά, αναλαμβάνοντας και το κόστος της.
