Σύμφωνα με μία νέα έρευνα από το πανεπιστήμιο της Utah στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, ο λόγος που οι άνθρωποι παραμένουν σε ανικανοποίητες για τους ίδιους σχέσεις ενδέχεται να έχει μία αλτρουιστική διάσταση.
Πιο συγκεκριμένα, η μελέτη αυτή που θα δημοσιευθεί στο επιστημονικό περιοδικό Journal of Personality and Social Psychology το Νοέμβριο του 2018, εξέτασε τους ανασταλτικούς λόγους των ανθρώπων που είναι δυσαρεστημένοι από τη σχέση τους και δεν την διακόπτουν. Τα ευρήματα υποστηρίζουν ότι οι δυσαρεστημένοι σύντροφοι δεν εξετάζουν μόνο τις δικές τους επιθυμίες αλλά και το πόσο νομίζουν ότι ο σύντροφός τους θέλει και έχει ανάγκη τη σχέση.
Αναλυτικότερα, η Σαμάνθα Τζόελ επικεφαλής της έρευνας, τόνισε ότι όσο πιο εξαρτημένος θεωρούσαν ότι ήταν ο σύντροφός τους μέσα στη σχέση, τόσο περισσότερο ανέβαλαν οι ίδιοι να χωρίσουν.
Σύμφωνα με προηγούμενες έρευνες οι παράγοντες που συντελούν στην αναβολή αυτής της απόφασης από την πλευρά του δυσαρεστημένου φαίνονται να είναι το χρονικό διάστημα της σχέσης, καθώς και τα θεμέλια που χτίζονται, αλλά και τα συναισθήματα που επενδύονται κατά τη διάρκεια της σχέσης αυτής.
Οι συμπληρωματικοί λόγοι της παραμονής ενός ατόμου σε μια ανεκπλήρωτη σχέση, σύμφωνα με άλλες έρευνες, αφορούν στη μοναξιά και τη δυσκολία εύρεσης νέου συντρόφου.
Σε αυτές τις περιπτώσεις, η τελική απόφαση για να φύγει ή να μείνει κανείς στη σχέση, βασιζόταν στην προσωπική επιθυμία του συντρόφου που ήθελε να χωρίσει. Όμως η νέα έρευνα, υποστηρίζει ότι οι αποφάσεις που αφορούν τη συνέχεια μίας δυσλειτουργικής σχέσης, ίσως έχουν μία αλτρουιστική διάσταση.
Όταν, παρά τη δυσαρέσκεια τους, αυτά τα άτομα αντιλήφθηκαν ότι ο σύντροφος τους ήταν πολύ αφοσιωμένος στη σχέση, ήταν λιγότερο πιθανό να προκαλέσουν τη διάλυση της, είπε η Τζόελ, προσθέτοντας: Νοιαζόμαστε για τις ανάγκες των συντρόφων μας, κανείς δε θέλει να πληγώσει τα συναισθήματα του. Ακόμη και ένας δυσαρεστημένος σύντροφος, θέλει να ελπίζει ότι η σχέση του με το σύντροφό του έχει περιθώρια βελτίωσης και ενδιαφέρεται για τις επιθυμίες και τις ανάγκες του.
Βέβαια, πότε δεν μπορούμε να ξέρουμε πόσο ακριβείς είναι οι αντιλήψεις των άλλων ανθρώπων, είπε η Τζόελ. Πολλές φορές μπορεί να υπερεκτιμούμε την αφοσίωση του συντρόφου μας μέσα στη σχέση ή το πόσο επώδυνη θα ήταν η διάλυση της σχέσης.
Η απόφαση να παραμείνει κανείς σε μία σχέση που βασίζεται στην εξάρτηση του συντρόφου στη σχέση, μπορεί να είναι δίκοπο μαχαίρι. Αν η σχέση βελτιωθεί, έχει καλώς, αν όχι, έχει επιμηκυνθεί η δυσφορία της σχέσης.
Τέλος, το ερώτημα που δημιουργείται μέσα από αυτή την έρευνα και αναμένεται να ερευνηθεί περαιτέρω είναι αν όντως ο δυσαρεστημένος σύντροφός έχει όντως μια αλτρουιστική διάθεση προς τον εξαρτημένο σύντροφό του μέσα από την παραμονή του σε μια ανεκπλήρωτη σχέση ή αν υπονομεύουν και άλλοι – ενδεχομένως περισσότερο εγωιστικοί παράγοντες – σε αυτή του την απόφαση.
Πάντως, ένα είναι το μόνο σίγουρο, είπε η Τζόελ συμπερασματικά, κανένας άνθρωπος δε θέλει ένα σύντροφο πλάι του όταν αυτός δεν επιθυμεί πραγματικά να παραμείνει μέσα στη σχέση.
Πηγή: psycnet.apa.org
Απόδοση: Ίρις Καλπούζου
Επιμέλεια: PsychologyNow
