ΑρχικήΑΠΟΨΕΙΣΓιατί το ΔΝΤ είναι τόσο σκληρό με την Ελλάδα. Του Pierre Briancon...
Γιατί το ΔΝΤ είναι τόσο σκληρό με την Ελλάδα. Του Pierre Briancon στο Politico
Ο Ντομινίκ Στρος Καν νόμιζε ότι έσωζε τον κόσμο. Η Κριστίν Λαγκάρντ το μόνο που μπορεί να ελπίζει είναι να σώσει τη δουλειά της.
Η εμπλοκή του ΔΝΤ στις ελληνικές “διασώσεις” είχε διαφορετικές συνέπειες για τους δύο τελευταίους γενικούς διευθυντές του. Από τις συνέπειες όμωςτης αμφιλεγόμενης δράσης του από το 2010 και μετά, ένα είναι το καθαρό μήνυμα: Για το Ταμείο, η εμπλοκή στις υποθέσεις της ευρωζώνης μοιάζει με υπόθεση “ποτέ ξανά.”
Θυμάστε την επική δήλωση Στρος Καν ότι “Είμαι πολύ απασχολημένος για να σώσω τον κόσμο”… Τα κίνητρα της Λαγκάρντ είναι πολύ διαφορετικά και, μάλλον, αρκούντως προσωπικά.
Η Κριστίν Λαγκάρντ, από την πλευρά της πρέπει να αντιμετωπίσει τις συνέπειες μιας εμπλοκής που εξ αρχής ήταν αμφιλεγόμενη.
Πρέπει να κατευνάσει το ανήσυχο Διοικητικό Συμβούλιο του ΔΝΤ, όπου οι εκπρόσωποι των αναπτυσσόμενων χωρών αντιστέκονται στην εμπλοκή του Ταμείου στην ατελείωση ελληνική κρίση – μια εμπλοκή, μέσα απ’ την οποία το ΔΝΤ έχει παρακάμψει, εάν δεν έχει σπάσει, τους περισσότερους από τους κανόνες του καταστατικού του.
Αυτός ίσως είναι ο λόγος που η Λαγκάρντ εμφανίζεται πιο σκληρή απέναντι στην Ελλάδα από τους πιστωτές της ευρωζώνης – με εξαίρεση ίσως τη Γερμανία, ο υπουργός Οικονομικών της οποίας Βόλφγκανγκ Σόιμπλε παραμένει άκρως επιφυλακτικός για την ικανότητα της Ελλάδας να λύσει τα προβλήματά της.
Η Λαγκάρντ θα διεκδικήσει την επανεκλογή της στη θέση του επικεφαλής του ΔΝΤ τον επόμενο χρόνο. Δεν μπορεί να διαχειριστεί ένα διχασμένο Διοικητικό Συμβούλιο.
Η ηγεμονική θέση της Ευρώπης στην θέση του γενικού διευθυντή του ΔΝΤ από συστάσεώς του, αμφισβητείται και η Λαγκάρντ καλείται να αποδείξει ότι μπορεί να είναι σκληρή με την Ευρώπη.
Αυτό προϋποθέτει να είναι σκληρή τόσο με την Ελλάδα – διασφαλίζοντας ότι η Αθήνα θα εφαρμόσει ένα αξιόπιστο πρόγραμμα – όσο και τους πιστωτές της Ελλάδας πιέζοντάς τους να ασχοληθούν, στο μέλλον έστω, με την ελάφρυνση του χρέους.
Ταυτόχρονα, έχει περιθώριο έως τον Μάρτιο του 2016, όταν και λήγει το τρέχον πρόγραμμα του ΔΝΤ για την Ελλάδα, να αποσύρει το Ταμείο από το ελληνικό χάος στο οποίο μετανιώνει βαθιά που έμπλεξε εξ αρχής.
Το μεγάλο “παράπτωμα” του ΔΝΤ από την εποχή του πρώτου πακέτου διάσωσης της Ελλάδας το 2010, ήταν ότι συμφώνησε σε ένα πρόγραμμα το οποίο δεν μπορούσε να εγγυηθεί τη μακροπρόθεσμη βιωσιμότητα του χρέου της χώρας. (…)
Εάν η Ελλάδα δεν καταλήξει σε συμφωνία με την υπόλοιπη ευρωζώνη αυτή την εβδομάδα, υπάρχει ισχυρή πιθανότητα να μην καταφέρει να αποπληρώσει τη δόση των 1,6 δις προς το ΔΝΤ στο τέλος Ιουνίου.
Η στάση πληρωμών προς το ΔΝΤ είναι ένα σπάνιο γεγονός, το οποίο έχει μέχρι στιγμής συμβεί από μικρές εμπόλεμες χώρες – Σομαλία, Σουδάν, Ζιμπάμπουε. Εάν το πράξει όμως η Ελλάδα, υπάρχουν ισχυρές πιθανότητες να πρέπει το Ταμείο να ξεγράψει το σύνολο της οφειλής των 23 δις ευρω.
Από την άλλη, μια συμφωνία αυτή την εβδομάδα, θα επέτρεπε στην Ελλάδα να πληρώσει τη δόση του Ιουνίου, αλλά δεν θα διέλυε την αβεβαιότητα για το τί θα συμβεί με το υπόλοιπο μέρος των δανείων.
Τα δάνεια προς το ΔΝΤ, επί της αρχής, δεν μπορούν να αναδιαρθρωθούν ή να “κουρευτούν”, οπότε σε περίπτωση στάσης πληρωμών η Λαγκάρντ θα πρέπει να εξηγήσει στο Διοικητικό της Συμβούλιο γιατί και πώς χάθηκαν τα λεφτά.
“Εσπασαν τους κανόνες τους για να στηρίξουν ένα πολιτικό οικοδόμημα όπως είναι το ευρώ. Κάηκαν μια φορά, οπότε θα το σκεφτούν διπλά πριν εμπλακούν ξανά” λέει ο Ρόμπερτ Κένζε, επικεφαλής αναλυτής της Daiwa Capital Markets.
Ούτε θα υπάρξει, επίσης, μεγάλος ενθουσιασμός για τη συμμετοχή του ΔΝΤ σε ένα τρίτο πακέτο διάσωσης της Ελλάδας, εάν αυτό αποδειχθεί αναγκαίο. Επί του παρόντος, η προτεραιότητα της Λαγκάρντ είναι ξεκάθαρη: Να πάρει τα λεφτά της πίσω”.
echo ‘’ ;
