Χρόνια τώρα η Greenpeace αγωνίζεται να πείσει την Επιτροπή για τη Διατήρηση της Θαλάσσιας Πανίδας και Χλωρίδας της Ανταρκτικής (CCAMLR) να προχωρήσει στην προστασία της Θάλασσας Ρος.
Κάθε χρόνο η Greenpeace, η Συμμαχία για τον Ωκεανό της Ανταρκτικής (Antarctic Oceans Alliance) και εκατομμύρια άνθρωποι απ’ όλον τον κόσμο ζητούσαν από τις αρμόδιες κυβερνήσεις να κάνουν το αυτονόητο.
Κάθε φορά πιστεύαμε ότι αυτή ήταν η χρονιά που θα το έκαναν αλλά κάθε φορά εμφανιζόταν κάποιο εμπόδιο. Φέτος όμως όλα τα μέλη της Επιτροπής συμφώνησαν!
Το καταφύγιο της Θάλασσας Ρος γίνεται έτσι η μεγαλύτερη θαλάσσια προστατευόμενη περιοχή στον πλανήτη, καθώς καλύπτει 1,5 εκατομμύρια τετραγωνικά χιλιόμετρα (δύο φορές η έκταση της Ισπανίας). Τα τρία τέταρτα αυτής της έκτασης θα βρίσκονται πλέον υπό καθεστώς απόλυτης προστασίας.
Η Θάλασσα Ρος, γνωστή και ως “ο τελευταίος ωκεανός”, έχει αναγνωριστεί από την επιστημονική κοινότητα ως ο πιο παρθένος ρηχός ωκεανός στον πλανήτη. Είναι ένα μαγικό μέρος, που όμως είχαμε φτάσει στο σημείο να θεωρούμε ότι η προστασία του θα έμενε για πάντα στα χαρτιά.
Μια καλή χρονιά για τη θάλασσα (αλλά όχι στην Ελλάδα)
Εκτός από το καταφύγιο στη θάλασσα Ρος, η χρονιά που διανύουμε ήταν μια πολύ σημαντική χρονιά για την προστασία των ωκεανών.
Η απόφαση για τη Θάλασσα Ρος έρχεται μετά την απόφαση του Προέδρου των ΗΠΑ να επεκτείνει το Θαλάσσιο Καταφύγιο Παπαχαναουμοκουάκεα, καθιστώντας το την μέχρι τώρα μεγαλύτερη σε έκταση θαλάσσια προστατευόμενη περιοχή. Λίγες μέρες πριν από αυτό, ο πρόεδρος Ομπάμα έγραψε ιστορία θεσμοθετώντας το πρώτο Θαλάσσιο Καταφύγιο στην Αρκτική. Και άλλες χώρες όμως μπήκαν στον χορό, όπως η Χιλή, που δημιούργησε ένα τεράστιο θαλάσσιο καταφύγιο γύρω από το Νησί του Πάσχα, και η Μεγάλη Βρετανία που δεσμεύτηκε να επεκτείνει τις “Μπλε Ζώνες” προστασίας γύρω από την ακτογραμμή της χώρας.
λέποντας αυτές τις εξελίξεις, δε γίνεται να μην αναρωτηθούμε αν η ελληνική κυβέρνηση θα αναλάβει επιτέλους δράση για την προστασία του θαλάσσιου περιβάλλοντος της χώρας. Την ώρα που τα πολύτιμα θαλάσσια οικοσυστήματα της Ελλάδας πλήττονται καθημερινά από καταστροφικές πρακτικές αλιείας, η θεσμοθέτηση Θαλάσσιων Καταφυγίων βρίσκεται ακόμα σε νηπιακό στάδιο και οι φωνές απόγνωσης των μικρών αλιευτικών κοινοτήτων που βλέπουν το μέλλον τους να κινδυνεύει άμεσα πέφτουν στο κενό.
Μπορούμε να πετύχουμε περισσότερα!
Οι περιοχές που είναι πλέον προστατευόμενες μπορεί να είναι μεγάλες, ο ωκεανός όμως είναι ακόμα μεγαλύτερος. Παρά τη συμφωνία που υπήρξε αυτό το καλοκαίρι στο Παγκόσμιο Συνέδριο της Διεθνούς Ένωσης για τη Διατήρηση της Φύσης και των Φυσικών Πόρων για την προστασία του 30% των ωκεανών μέχρι το 2030, έχουμε ακόμα πολύ δρόμο να διανύσουμε. Η Greenpeace πιέζει για ακόμα περισσότερα, βάζοντας ως στόχο την προστασία του 40% των ωκεανών του πλανήτη.
Η επιστήμη το λέει ξεκάθαρα. Τα Θαλάσσια Καταφύγια είναι καίριας σημασίας για την προστασία της βιοποικιλότητας, την αναγέννηση των ιχθυοπληθυσμών και την αύξηση της ανθεκτικότητας του πλανήτη στις κλιματικές αλλαγές. Μάχες όπως εκείνη που οδήγησε στη νίκη για την προστασία της Θάλασσας Ρος απαιτούν πολύ περισσότερα από επιστημονικές μελέτες: απαιτούν εκατομμύρια κόσμου να πάρουν θέση υπέρ των ωκεανών. Χωρίς τη δικιά σας φωνή, ακόμα και η πιο φερέγγυα επιστημονικά πρόταση προστασίας του θαλάσσιου περιβάλλοντος δεν είναι δυνατόν να υπερισχύσει των βραχυπρόθεσμων συμφερόντων της πανίσχυρης αλιευτικής βιομηχανίας.
Μαζί μπορούμε να συνεχίσουμε να πιέζουμε για τη λήψη μέτρων που θα εξασφαλίσουν ότι θα έχουμε υγιείς ωκεανούς και στο μέλλον.
Σας ευχαριστούμε όλους για τη συμμετοχή σας στον αγώνα!
