19.9 C
Athens
Πέμπτη, 28 Μαρτίου, 2024
ΑρχικήΑΠΟΨΕΙΣH επόμενη ημέρα της σφαγής - ο συντηρητικός καθηγητής Κύριος Βασίλειος Βερώνης...

H επόμενη ημέρα της σφαγής – ο συντηρητικός καθηγητής Κύριος Βασίλειος Βερώνης | Του Βασίλη Ρώτα

H επόμενη ημέρα της σφαγής – ο συντηρητικός καθηγητής Κύριος Βασίλειος Βερώνης | Του Βασίλη Ρώτα

(Ο Λυκειάρχης Βασίλειος Βερώνης απεβίωσε εκφωνώντας τον πανηγυρικό της 17 Νοέμβρη, 20 χρόνια μετά.Την αποφράδα εκείνη εποχή (των γεγονότων) είμασταν οι τελειόφοιτοι μαθητές του).

Χρωστάω πολλά στον καθηγητή μας τον Βασίλειο Βερώνη.Με έκανε να αγαπήσω ττην Αρχαία Γραμματεία.
Μου έμαθε να γράφω έκθεση. 
Δεν ήταν “εκθεσάς” , να μας μάθει καμμιά εκατοστή θέματα και να ευελπιστούμε πως θα “πέσει μέσα”. 
Μας έμαθε να αναπτύσσουμε και να διατυπώνουμε μιάν άποψη με πληρότητα και συμμετρία.
Μας έμαθε επίσης να εκφράζουμε προφορικά την άποψή μας , πράγμα και σήμερα φανερό , στις ομιλίες μετέπειτα κορυφαίου μαθητή του. 
Ήταν χούντα.Κινδύνευες να χάσεις τη δουλειά σου , να συλληφθείς , “να σε φάει η μαρμάγκα “,απο τους πανταχου καραδοκούντες χαφιέδες. Το αίσθημα της αυτοσυντήρησης όχι μόνον του δακτυλοδεικτούμενου αναρχοκομμουνιστή αλλά και γενικότερα των προερχόμενων απο δημοκρατικές οικογένειες, μας έκανε να τσουβαλιάζουμε όλους τους δεξιούς και να τους βλέπουμε με τρομερή καχυποψία.
Διευθύντρια του σχολείου η σύζυγος του αρχηγού της χωροφυλακής , με έκδηλες φιλοναζιστικές απόψεις , που μας είχε υπο διωγμόν.
Την επομένη της σφαγής μετρηθήκαμε . 2-3 αγνοούνταν .Ήταν σώοι , ευτυχώς .( Ειρήσθω εν παρόδω , πως θα είχαν σκοτωθεί κάποιοι που εξελίχθηκαν σε συντηρητικούς, βρίσκοντας άλλον διδάσκαλο, τις άγριες “σφαλιάρες της ζωής”).
Η δίκαια αγανακτισμένη σκέψη μας ήταν να πάμε στο σχολείο και να κάνουμε αποχή . Κάπου είχαμε ακούσει το καινοφανές αυτό σύνθημα .
Σάν να έπεσαν πυροβολισμοί στην αυλή του σχολείου. Ωστόσο όλοι οι συμμαθητές μας ,δεξιοί ,κεντρώοι, αριστεροί, αρνήθηκαν να μπούν στην τάξη.
Από την δική μας μεριά, βλέπαμε το συμπαγές μπλοκ όσων διαμαρτύρονταν. 
Εύλογα, προφανώς, με μια σχηματική αντιστοιχία, θεωρήσαμε και τους “απέναντι” σαν ενιαίο μπλοκ. Την ναζίστρια , τους σκοπευτές (θα ζουν ακόμη ανάμεσά μας , φαντάζομαι), τον γυμναστή, τον φύλακα του σχολείου. 
Εμ βέβαια … ο Βερώνης ήταν εμφανέστατα συντηρητικός, ίσως του Λαϊκού Κόμματος …
Ο Βερώνης μου μιλούσε πάντα με αγάπη , ακόμη και όταν με μάλωνε :Τι έκανες πάλι εδώ ,συνονόματε Βασιλάκη;
Κάθε Τετάρτη , το πρώτο δίωρο γραφαμε έκθεση. Είχα “πάρει το κολάι” και έγραφα την έκθεση σε 15. Έμπαινα ακριβώς ένα τέταρτο πριν το διαλλειμα και έγραφα μιάν έκθεση για 17. 
Το χαμόγελο του συντηρητικού αυτού ανθρώπου απέτρεπε τον απουσιολόγο απο το να κηλιδώσει τον επικίνδυνο αναρχοκομμουνιστή. “Εάν μου γράψεις κάτω απο 17 , θα πάρεις την απουσία σου”!
Στις 25 Μαρτίου θα ανεβάζαμε μια θεατρική παράσταση. Ως εντελώς αυτονόητο, πρότεινε ο Βερώνης “να παίξουμε τον Κολοκοτρώνη του Βασίλη Ρώτα μιας και έχουμε εδώ τον εγγονό του”, προκαταλαμβάνοντας ενδεχόμενες “εθνικές” αντιδράσεις. 
Οι παρεμβάσεις του για την διαμόρφωση μιας συμπυκνωμένης παράστασης ,έδειξαν κατά παραδοχή του ίδιου του παππού μου, μια βαθειά γνώση της γλώσσας και της σκηνικής συμμετρίας. Ένα υποβόσκον ταλέντο, ίσως μπλοκαρισμένο απο τον εμφανέστατο συντηρητισμό. 
Εν όψει πιά της αποφοίτησης, η χουντικιά, διώκτρια διεθύντρια είχε οργανώσει μια φιέστα, όπου θα μας έδιναν κάποια ασημένια αναμνηστικά δαχτυλίδια με κάτι περίεργα σύμβολα . Μας είχε φορτώσει με 147 απουσίες (με όριο τις 150). Οι κατα συρροήν τρώγοντες τις αποβολές, “δεν είχαμε χρήματα για να πάμε στην εκδήλωση” …
Γλιτώσαμε τελικά … έπεσε η χούντα … πήγα να πάρω το απολυτήριο. Ο Βερώνης είχε άλλη αντίληψη, πολύ διαφορετική απο την δική μου, για τον κόσμο , αυτόν που άλλαξε τόσο δραματικά με γεγονότα όπως η πτώση του τείχους.
Με υποδέχθηκε με ένα ακόμη πιό εγκαρδιο χαμόγελο:
“Βασιλάκη ! η καρδιά χτυπάει πάντα αριστερά ! να πάρεις και το δαχτυλίδι σου! ” 
Δαχτυλίδι , αποβολές , χουντικιά ναζίστρια , σκοτωμοί στο Πολυτεχνείο, προδοσία της Κύπρου… όλο το μπλοκ των απέναντι , ενιαίο όπως εσφαλμένα το φανταζόμουν, σκοτείνιασε την σκέψη μου και φάνηκε στο βλέμμα μου, προδίδοντας την, εκ των υστέρων άδικη, προκατάληψή μου. 
Ευχαριστώ κύριε καθηγητά …θα τα πούμε …

Κύριε καθηγητά, αγαπητέ μου δάσκαλε, Βασίλειε Βερώνη,
τί να σκεπτόσουν άραγε, όταν έπαθες το έμφραγμα εκφωνώντας τον πανηγυρικό, ενάντια στην χούντα ! 
Την ανομία εκείνη που κατάργησε τον ορθολογισμό και τον διάλογο, τον ίδιο τον πολιτισμό, φορτώνοντάς μας με τόσες προκαταλήψεις … 
δεν μπορέσαμε να συναντηθούμε πραγματικά στην ζωή και με αυτήν ,ως μόνον πλέον διδάσκαλο, μελετώ το τελευταίο ,τραγικό σου μάθημα!

ΥΓ: Η αλήθεια, έξω όμως από την οικονομία της αφήγησης, είναι πως είχαμε κάποιες εγκάρδιες συναντήσεις αργότερα.
H επόμενη ημέρα της σφαγής - ο συντηρητικός καθηγητής Κύριος Βασίλειος Βερώνης | Του Βασίλη Ρώτα

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ
Captcha verification failed!
Η βαθμολογία χρήστη captcha απέτυχε. Παρακαλώ επικοινωνήστε μαζί μας!
echo ‘’ ;