Η άγρια βλάστηση των συναισθημάτων και η αισθηματική αισθητική των πολιτισμένων…. Του Κώστα Καρτελιά

Η άγρια βλάστηση των συναισθημάτων και η αισθηματική αισθητική των πολιτισμένων….

Δεύτερη μέρα του Πάσχα με την αισιοδοξία και τη σπατάλη της άνοιξης να με παρασέρνει στους αγρούς έξω μακριά πολύ από την πόλη. Οι οργανωμένες (δομημένες) αυλές των καλλιεργημένων από τα τρακτέρ των περιοδικών και των πανεπιστημίων τετραγωνίζουν παρτέρια με πολύχρωμα λουλούδια που συνήθως μοσχοβολάνε λιπάσματα, ποτέ κοπριά, απλώνουν καλοκουρεμένα γκαζόν με εντομοαπωθητικά τζελ και οδηγούνε τα λόγια σε συγκρατημένες ερωτικές εκφράσεις χωρίς τα αρχίδια που θέλει ο έρωτας για να γονιμοποιήσει το αύριο και να δροσίσει έτσι το θέρος που έρχεται. Μα να!, εκεί ανάμεσα στις καλοδουλεμένες πέτρες η αυθάδεια από ένα τόσο δα μικρό αγριολούλουδο που ντύθηκε με συστολή την αναίδεια του «πως αλλιώς», προσκαλεί τον κηφήνα του να μελισσοκομήσει χιλιάδες χρόνια τώρα σταγόνα μέλι. Επιμένοντας στη μόνη ηθική, αυτή των συναισθημάτων…χωρίς να ντρέπεται για την ατημέλεια του ανάμεσα σε μια τόσο περιποιημένη ανθοκομία, γιατί ακριβώς οι ρίζες του υγραίνονται όπως και τα αιδία  απ’ αυτό που αργότερα τα μέλη ΔΕΠ ονόμασαν νόμους της ζούγκλας και τους αφόρισαν. Αφουγκράζεσαι το ιδεολογικό του Μανιφέστο και τρομάζεις από τις φοβίες σου. Γυρίζεις κοιτάς τον σύζυγο, τον πιάνεις από το χέρι και οργανώνεις με τον ψυχαναγκασμό της εξασφάλισης τις σπουδές των παιδιών σου.  Να γυμναστούμε λες, και φοράτε τα επώνυμα σορτσάκια σας και τρέχετε στον ασφαλτωμένο ποδηλατόδρομο. Γιατί να σε θύμωσε άραγε ένα τόσο δα μικρό λουλουδάκι;

Λες: Στην παρούσα φάση, πρέπει να εκλέξουμε τους συντηρητικούς παρ’ όλο που δεν ανήκουμε σ’ αυτούς και επιλέγεις για την βραδινή έξοδο στο σπίτι του καθηγητή το φόρεμα με το λίγο πιο βαθύ ντεκολτέ. Το λουλουδάκι του μπαξέ πως θα σε πάρει σου τάξε… Το λουλουδάκι του βουνού δεν σ’ άφησε καθόλου νου, έπαιζε το ράδιο στο αυτοκίνητο. Τι  σταθμός είναι αυτός; Είπες, και τον άλλαξες για να ακούσεις ειδήσεις.

Κώστας Καρτελιάς