Μια πτυχή της υπόθεσης Λιγνάδη που συγκλονίζει την κοινή γνώμη και αποσυντονίζει το πολιτικό σύστημα-το οποίο και επιδίδεται σε έναν αποκαρδιωτικό ξεκαθάρισμα λογαριασμών με μοναδικό σκοπό τον ηθικό εξευτελισμό των πολιτικών αντιπάλων- και δεν έχει καν αναφερθεί στον διάλογο που με δυσκολία έχει αρχίσει να βρίσκει θέση στον δημόσιο χώρο , είναι η κουλτούρα ανοχής , συγκάλυψης , ανεκτικότητας και παράλληλής υποβάθμισης της ίδιας της γυναικείας , αρχικά αλλά όχι μόνο , έμφυλης υπόστασης.
Μια κουλτούρα που διαπερνάει όλους τις κοινωνικές τάξεις και όλους τις επαγγελματικές ομάδες , ανεξαρτήτως παιδείας και κοινωνικής σπουδαιότητας. . Όλα αυτά σε συνδυασμό και με την κουλτούρα της σιωπής και του ωχαδερφισμού που από ότι φαίνεται έχει διαποτίσει ακόμη και τα πιο βαθιά υποστρώματα της κοινωνίας μας.
Η υπόθεση Λιγνάδη έχει φέρει στην επιφάνεια όλη την παθογένεια , όχι μόνο του καλλιτεχνικού χώρου , αλλά την συνωμοσία της αδιαφορίας μιας κοινωνίας εθισμένης σε μια τοξική κουλτούρα αρρενωπότητας που επειδή δεν μπορούσε να αποδεχθεί το διαφορετικό αποδέχονταν τον βιασμό του. Μιας κοινωνίας και μιας πολιτείας που τους ένωνε πέρα από την αδιαφορία και η ανικανότητα όχι μόνο να δημιουργήσουν ένα δίχτυ προστασίας και τις δομές εκείνες που θα προστάτευαν τους ανήλικους και δη αυτούς που ανήκουν σε ευάλωτες ομάδες από αρρωστημένα μυαλά και παρωχημένες νοοτροπίες.
Το δυστύχημα είναι ότι ακόμη και σήμερα που κοινωνία και πολιτικοί τελούν υπό καθεστώς σοκ από τις αποκαλύψεις για την έκνομη δραστηριότητα του πρώην διευθυντή του Εθνικού Θεάτρου η αυτονόητη συζήτηση για την λειτουργία του κράτους πρόνοιας που θα λειτούργει ως ο θεματοφύλακας των κοινωνικών ομάδων αυτών που δεν μπορούν να ορίσουν μόνοι τους την τύχη τους δεν έχει καν ξεκινήσει με μεγάλο θύμα πέρα από τις ομάδες αυτές και την ίδια την αξιοπρέπεια της κοινωνίας και της πολιτείας μας.
Γιατί ο τρόπος με τον οποίο μια κοινωνία και μια πολιτεία αντιμετωπίζουν τους συνανθρώπους μας εκείνους που χρήζουν προστασίας δεν αποτελεί απλά αυτονόητο καθήκον αλλά και δείκτη πολιτισμού . Και δυστυχώς για άλλη μια φορά περάσαμε κάτω από την πήχη.
