22.7 C
Athens
Παρασκευή, 29 Μαρτίου, 2024
ΑρχικήΑΠΟΨΕΙΣΗ αστική τάξη πεθαίνει στην Ουκρανία. Του Βαγγέλη Κατσαρού

Η αστική τάξη πεθαίνει στην Ουκρανία. Του Βαγγέλη Κατσαρού

Η αστική τάξη σε όλο τον πολιτισμένο κόσμο αποτελεί διαχρονικά τη ραχοκοκαλιά της κάθε κοινωνίας. Είναι το πιο μεγάλο μέρος του πληθυσμού σε κάθε χώρα που μέσα στην ιστορική του πορεία εξασφαλίζει σε μεγάλο βαθμό την πρόοδο και την ευημερία των λαών.

Μετά τη μάχη των εθνών στη Λειψία το 1813 η αστική τάξη βρήκε τα βήματά της στην Ευρωπαϊκή ήπειρο και αναδείχθηκε σιγά-σιγά σε μία τεράστια δύναμη που γέννησε μία νέα νοοτροπία και αντίληψη ζωής. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να δημιουργηθούν καινούριες μορφές διακυβέρνησης βασισμένες ασφαλώς στις αρχές της δημοκρατίας και τις λαϊκής κυριαρχίας καθώς οι περισσότεροι ηγέτες και το συντριπτικό ποσοστό του πολιτικού, επιστημονικού και δημοσιοϋπαλληλικού  κόσμου προερχόταν μέσα από αυτή την τάξη.

Βέβαια μέχρι να παγιωθεί και να φτάσει στη σημερινή της μορφή μεσολάβησαν 2 παγκόσμιοι πόλεμοι και πολλοί άλλοι μικρότερης έκτασης και έπρεπε να χυθεί πολύ αίμα έως ότου να σταματήσουν οι εκτεταμένες πολεμικές συγκρούσεις.

Η Ελλάδα όμως έχει μία διαφορά φάσης πάνω από 100 χρόνια στην εμφάνιση της αστικής της τάξης εξαιτίας του πολύχρονου οθωμανικού ζυγού. Στην προσπάθειά της να καλύψει αυτό το κενό και να φτάσει την Ευρώπη ήταν αναγκασμένη να δανειστεί τάχιστα και χωρίς χρονοτριβή όλες σχεδόν τις δομές και τους θεσμούς από τη Δύση χωρίς να τις προσαρμόσει στα δικά της μέτρα ή ακόμα καλύτερα δεν πρόλαβε να δημιουργήσει δικά της δεδομένα διακυβέρνησης, δικά της κόμματα και πολιτικές κοσμοθεωρίες. Ήταν όλα ξένα. Αυτό κάποτε θα το πλήρωνε ακριβά γιατί δεν είναι μόνο τα δανεικά χρήματα που σε εξουσιάζουν αλλά και οι δανεικοί χιτώνες σε δείχνουν κάποια στιγμή περισσότερο γυμνό απ’ ό, τι είναι κάποιος που δε φοράει ρούχα. Η  υιοθεσία αυτή δεν επέφερε την ένωση αφού έλειπε η πατρότητα.

Ήταν επομένως θέμα χρόνου η απογύμνωση και ο περίγελος. Η είσοδος της χώρας στην Ο.Ν.Ε. απλά επιτάχυνε τα γεγονότα. Οι πακτωλοί χρημάτων που συνέρρεαν στη χώρα δεν κατανεμήθηκαν ισόποσα αλλά δόθηκαν με τέτοιο τρόπο ώστε η αστική τάξη να χάσει τη συνοχή και τις μικρές αποστάσεις, κοινωνικές και οικονομικές που υπήρχαν ανάμεσα στα μέλη της. Ο εκτροχιασμός των συρμών ήταν αναπόφευκτος. Με την επιλογή του ΠΑΣΟΚ να δώσει τη χαριστική βολή με τα μνημόνια διασαλεύτηκε όλη η χώρα ως οικοδόμημα και με άμεσο κίνδυνο την ολοκληρωτική της κατάρρευση.

Η αστική τάξη της Ελλάδας χρειάζεται άμεση αναδιάταξη για να παίξει το ρόλο της ζώσας δύναμης για τη χώρα. Τα εκατομμύρια μέλη της πρέπει να αποκτήσουν εκ νέου τις κοντινές αποστάσεις που είχαν και τροφοδοτούσαν με αθροιστική ισχύ την κοινωνία και την οικονομία . Τα κόμματα που κυβέρνησαν και αυτά που μονίμως αντιλέγουν δεν έχουν να δώσουν πλέον τίποτα αφού εξάντλησαν τη γονιμότητά τους. Το γνωρίζουν καλά αλλά δεν θέλουν να το πιστέψουν και αγωνίζονται μάταια. Έχασαν κάθε δημιουργική τους ικανότητα και έφτασαν στην έλλειψη.

Οι ανισότητες που έφεραν ανάμεσα στους πολίτες για τις οποίες ευθύνονται αποκλειστικά δεν μπορούν πλέον να τις άρουν. Έχουν μπει ολοκληρωτικά στο χώρο του πολιτικού μηδενισμού. Για να είναι κατορθωτή μία ανάταξη της κατάστασης και να ανελκυστεί το ναυάγιο χρειάζονται τολμητίες. Χωρίς τους ξένους ιδεολογικούς χιτώνες αλλά με ελληνική καρδιά και γενναιοψυχία έχουν τις πιθανότητες με το μέρος τους. Η πάλη θα είναι πολυμέτωπη. Δεν είναι μόνο στην οικονομία, δυστυχώς πλέον είναι  ορατή και η μείωση της ελευθερίας. Και αυτό είναι το πιο σημαντικό. Διακρίνεται καθαρά μία τάση της παραπαίουσας εξουσίας να δημιουργήσει ελεγχόμενες συνθήκες διαβίωσης των πολιτών. Με πρόσχημα τη χρεοκοπία μειώνουν μισθούς, με σημαία τη διαφάνεια χάνεται η αξιοπρέπεια, με το ‘σεβασμό’ στη ‘Δημοκρατία’ χτυπιούνται οι εξαθλιωμένοι πολίτες και με τον εξορθολογισμό των χρεών προς το Δημόσιο περνούν θηλιές στο λαιμό ανήμπορων ανθρώπων.

Δεν έχει λιγότερα προβλήματα και η αστική τάξη της Ευρώπης. Οι οραματισμοί και οι προσδοκίες που γεννήθηκαν από τις στάχτες του Β’ Π.Π. ξεψυχούν πάνω στον οικονομικό ντετερμινισμό. Χάνεται κάθε εμπιστοσύνη των Ευρωπαίων πολιτών στις κυβερνήσεις τους οι οποίες παίζουν το τελευταίο τους χαρτί για την επιβίωσή τους. Όσο δυνατά χτυπά η καρδιά του Ρώσου άλλο τόσο απονευρώνεται η ευρωπαϊκή ισχύς. Δεν υπάρχει συνισταμένη δύναμη στη Δύση που να συνδέεται με επική ορμή.

Ο Πούτιν πανεύκολα έκανε αυτό που ήθελε ορθώνοντας ανάστημα και αποφασιστικότητα σε αυτό που τον συμφέρει. Δεν είναι η πρώτη φορά που οι Ρώσοι συντρίβουν τους Ευρωπαίους. Ναπολέοντας και Χίτλερ άφησαν χιλιάδες νεκρούς στις ουκρανικές και ρωσικές πεδιάδες γεμίζοντας με ταπεινωτικές ήττες τους λαούς τους. Η μήτρα της Ορθόδοξης Ρωσίας –το Κίεβο- είναι ζήτημα χρόνου να πλαγιάσει αναπαυτικά στη ρωσική αγκαλιά. Οι ευρωπαίοι αστοί βλέπουν με έκπληξη να ηττώνται οι κυβερνήσεις τους που εκφράζουν διαχρονικά τη νίκη της αστικής τάξης απέναντι στη φεουδαρχία.

Το οικοδόμημα καταρρέει. Οι σοβιετικές μεραρχίες νίκησαν το μεγαλύτερο και αρτιότερο στρατό του κόσμου και μπήκαν στο Βερολίνο το 1945. Η αστική τάξη πεθαίνει ανάμεσα στην Κριμαία και την Ουκρανία ενώ εδώ στην Ελλάδα έχουμε και άλλο παράδοξο φαινόμενο από τους αδαείς ταγούς μας. Έχουμε και τον απόλυτο ετεροπροσδιορισμό. Οι ναζιστές της Ουκρανίας που συμμετέχουν στη νέα κυβέρνηση είναι αποδεκτοί από το Βενιζέλο που έσπευσε να τους χαιρετήσει –ως προεδρεύων ΥΠΕΞ της Ε.Ε τάχα μου- αλλά δεν ζητάει από την Ε.Ε. να τεθεί εκτός νόμου ο ‘ΔΕΞΙΟΣ ΤΟΜΕΑΣ’ γιατί προσκυνάει κάθε απόφαση της Δύσης.

Δεν έχει καμία σημασία για το Σαμαρά, το Βενιζέλο και όλους της συγκυβέρνησης το γεγονός ότι χιλιάδες ουκρανοί-γονείς και φίλοι των σημερινών ναζιστών της Ουκρανίας- πολέμησαν εθελοντικά στο πλευρό του Χίτλερ με τα Waffen es es λαμβάνοντας μέρος στη 14η Μεραρχία Γρεναδιέρων της δυτικής Γαλικίας και διαπράτοντας ειδεχθή εγκλήματα. Ταυτόχρονα όμως κυνηγούν να βάλουν φυλακή και να θέσουν εκτός νόμου τη Χ.Α. γιατί τους αποσπά ψήφους και κινδυνεύουν να απολεσθούν παντοτινά. Και το χειρότερο δεν είναι αυτό, είναι ότι τάσσονται στο πλευρό των αιρετικών ουνιτών που αποτελούν το δυτικό τμήμα αυτής της χώρας.

Το θέμα της ουνίας είναι ίσως μετά το figlioque το μεγαλύτερο αγκάθι του διαθρησκευτικού διαλόγου ανάμεσα στους Ορθοδόξους και τους Ρωμαιοκαθολικούς. Και σ΄ αυτό το θέμα η καταρρέουσα κυβέρνηση είναι σε λάθος δρόμο με τους λάθος εταίρους. Για τον Ορθόδοξο κόσμο, αυτό το αλληθώρισμα της συγκυβέρνησης είναι εκ του πονηρού και αντιλαμβάνεται  πλήρως την υποταγή, τη σκοπιμότητα και τους σκοπούς όλων αυτών των ενεργειών από την πλευρά της αξιοθρήνητης και επικίνδυνης για την Ελλάδα κυβέρνησης. Ο πόλεμος μετεξελίσσεται σε θρησκευτικό πάνω από τη Μαύρη Θάλασσα. Και η Ορθόδοξη Ρωσία έχει αποδείξει στην ιστορία ότι νίκησε και καθολικούς και προτεστάντες γεννήτορες της αστικής τάξης κύριοι της Ευρωπαϊκής  Ένωσης και των Η.Π.Α.   

ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΚΑΤΣΑΡΟΣ
ΧΗΜΙΚΟΣ Μ.Ε.

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ
Captcha verification failed!
Η βαθμολογία χρήστη captcha απέτυχε. Παρακαλώ επικοινωνήστε μαζί μας!
echo ‘’ ;