Οι νίντζα ζούσαν μια ζωή επίπονης εκπαίδευσης και διαρκούς ετοιμότητας, που απαιτούνταν για την επιβίωσή τους και ήταν απόλυτα εναρμονισμένοι με το περιβάλλον τους.
Το σώμα τους έπρεπε να είναι όπλο, ελαφρύ (ζύγιζαν 60 κιλά) και η φυσική τους υγεία συνδεόταν άρρηκτα με την ψυχική, όπως συνηθίζεται στις πολεμικές τέχνες και στην ανατολική παράδοση. Η διατροφή τους επομένως είχε μεγάλη σημασία.
Οι νίντζα γενικά ήταν χορτοφάγοι, καθώς πίστευαν ότι οι τοξίνες εξασθένιζαν τις αισθήσεις τους και την κυκλοφορία της ζωτικής ενέργειας (κι). Η διατροφή τους ήταν χαμηλή σε θερμίδες και υψηλή σε πρωτεΐνες από φυτικές πηγές.
Έτρωγαν κυρίως καστανό ρύζι, φασόλια σόγιας (από τα οποία έφτιαχναν τόφου και σούπα miso) και μαύρο σουσάμι για ασβέστιο και ένα είδος αλατισμένης πίκλας δαμάσκηνου, το umeboshi, που προφύλασσε από την εξάντληση, διέγειρε την όρεξη, διευκόλυνε την πέψη και είχε αντιβακτηριακές ιδιότητες.
Ενέργεια έπαιρναν από καρπούς και σιτηρά όπως κάστανα, κουκουνάρια, βρώμη, κεχρί, κινόα, αποξηραμένα δαμάσκηνα και βιταμίνες από λαχανικά, άγρια χόρτα και ρίζες όπως καρότα, γλυκοπατάτες, γογγύλια, ραπανάκια (πλούσια επίσης σε θείο, ασβέστιο και άλλα μεταλλικά στοιχεία) και φρούτα όπως λωτούς. Ακόμα έτρωγαν μικρά ψάρια και αυγά ορτυκιού, ιδιαίτερα θρεπτικά. Απέφευγαν τροφές με έντονη μυρωδιά, που ήταν ανιχνεύσιμη από εχθρούς και ζώα του δάσους, στις σπάνιες φορές που τα κυνηγούσαν.
Για τις μακρινές τους αποστολές ήταν εφοδιασμένοι με μικροσκοπικές μερίδες υψηλής διατροφικής αξίας: μπάλες διαμέτρου 1-4 εκατοστών, ζυμωμένες με σκόνη ειδικών συστατικών (ρύζι, τζινσένγκ, ρίζες λωτού, φύτρες σιτηρών, ασιατικά φυτά, όπως σπόρους coix ή αλλιώς δάκρυα του Ιώβ και καρπούς katsura, νεροκάστανα, κρυστάλλους ζάχαρης, σάκε κ.α.) και νερό σε ατμό.
Αυτές είχαν εκτός από ενεργειακές και αντιστρεσογόνες ιδιότητες (οι νίντζα είχαν αναπτυγμένες γνώσεις φαρμακευτικής/βοτανικής). Επίσης έφτιαχναν μπάλες 9 εκ. για την καταστολή της δίψας, ώστε να ταξιδεύουν μέρες χωρίς νερό αν το απαιτούσε η ανάγκη, που περιείχαν γλυκόριζα, ιαπωνική μέντα, μανιτάρι poria cocos, άμυλο φυτού kudzu, ξερά και καπνιστά δαμάσκηνα και νερό.
Άλλο σημαντικό στοιχείο ήταν να μπορούν να προσαρμόζονται σε κάθε περίσταση, να μπορούν να βρίσκουν και να τρώνε κάθε είδους τροφή, να αντέχουν τόσο την αφαγία όσο και την πολυφαγία (π.χ. όταν εισχωρούσαν σε ένα πλούσιο δείπνο στο κάστρο του εχθρού μεταμφιεσμένοι).
Στη σημερινή εποχή οι ανάγκες έχουν αλλάξει, όμως ο τρόπος ζωής των νίντζα παραμένει, όχι μόνο σαν πολεμική τέχνη, ιδανικός για την ισορροπία του σώματος και του πνεύματος. Μπορούμε να επωφεληθούμε, εφαρμόζοντας κάποιες διαχρονικές συνήθειές τους (αφού συμβουλευτούμε πρώτα το διατροφολόγο μας, ανάλογα με τον οργανισμό μας).
Προτιμάμε λοιπόν:
– Πολλά χρωματιστά λαχανικά και φρούτα, εποχιακά και όσο πιο φρέσκα γίνεται
– Ωμή, ακατέργαστη τροφή
– Αντί για κρέας προϊόντα σόγιας
– Καστανό ρύζι
– Ωμούς ξηρούς καρπούς
– Μικρά ψάρια και τροφές πλούσιες σε ω3 λιπαρά
– Πολύ νερό (πίνουμε επίσης ένα ποτήρι το πρωί που ξυπνάμε)
– Πράσινο τσάι
– Αποφεύγουμε αλάτι, ζάχαρη, καφεΐνη, αλκοόλ και καυτερά μπαχαρικά
– Γεμίζουμε 80% το στομάχι μας (στα ιαπωνικά αυτό λέγεται hara hachi bu)
– Μασάμε καλά και συγκεντρωνόμαστε ευχάριστα στο φαγητό μας
– Προσαρμοζόμαστε χωρίς ταραχή σε κάθε περίσταση, διατροφική και μη
– Έχουμε αυτοπειθαρχία μέσω της διατροφής μας
– Έχουμε ήρεμο νου και θετική στάση απέναντι στη ζωή
– Ασκούμαστε ή περπατάμε καθημερινά
– Διατηρούμε υγιείς συνήθειες ύπνου
Ευγενία Αναστασοπούλου – Συγγραφέας
