Σύμφωνα με το Νευροψυχολόγο Ρικ Χάνσον του Ινστιτούτου Wellspring, είμαστε εξελικτικά προγραμματισμένοι με μία αρνητική προκατάληψη. Το μυαλό μας εστιάζει με φυσικό τρόπο στο κακό και απορρίπτει το καλό. Για τους προγόνους μας ήταν πολύ πιο σημαντικό να αποφεύγουν τις απειλές από το να απολαμβάνουν ανταμοιβές: Ένα άτομο που απέφευγε με επιτυχία μια απειλή, ξυπνούσε το επόμενο πρωί και είχε άλλη μία ευκαιρία να απολαύσει μία ανταμοιβή, αλλά ένα άτομο που ήταν υπό απειλή, ενδεχομένως δεν θα έχει τέτοια δυνατότητα.
Έτσι, ο ανθρώπινος εγκέφαλος εξελίχθηκε να επικεντρώνεται στις απειλές. Όσοι με την είσοδο της νέας χιλιετίας είναι μεταξύ 20-30 ετών, γνωρίζουν καλά το συναίσθημα του άγχους και της κατάθλιψης, ειδικά όταν αυτό σχετίζεται με την εργασία. Μια πρόσφατη μελέτη αναφέρει ότι περίπου το 20% αυτού του πληθυσμού, αναζήτησε βοήθεια ή συμβουλές στο χώρο της εργασίας για την κατάθλιψη, ποσοστό υψηλότερο από οποιαδήποτε άλλη γενιά.
Σύμφωνα με άλλη έρευνα, οι γυναίκες της ίδιας πληθυσμιακής ομάδας, ηλικίας 18-34 ετών, εμφανίζουν κατά μέσο όρο 4,9 ημέρες κακής ψυχικής υγείας ανά μήνα, ενώ οι άνδρες αναφέρουν αντίστοιχα, κατά μέσο όρο 3,6 ημέρες κακής ψυχικής υγείας. Οι εγκέφαλοί μας είναι προσαρμοσμένοι στο στρες, ακόμη και όταν το εν λόγω στρες αφορά σε απλά, καθημερινά πράγματα και δεν είναι καθόλου απειλητικό για τη ζωή μας.
Τα αρνητικά ερεθίσματα παράγουν περισσότερη νευρική δραστηριότητα από ό,τι τα εξίσου έντονα θετικά, αναφέρει ο ψυχολόγος Ρικ Χάνσον. Γίνονται αντιληπτά επίσης πιο εύκολα και γρήγορα. Για παράδειγμα, οι συμμετέχοντες σε μελέτες μπορούν να αναγνωρίσουν τα θυμωμένα πρόσωπα ταχύτερα από ό,τι τα ευτυχισμένα, ακόμα και αν οι εικόνες που τους δείχνουν εμφανίζονται πολύ γρήγορα (μόλις ένα δέκατο του δευτερολέπτου περίπου). Ακόμα και όταν δεν μπορούν να έχουν κάποια συνειδητή αναγνώριση, η αντίδραση πάλης ή φυγής του εγκεφάλου, εξακολουθεί να ενεργοποιείται από τα οργισμένα πρόσωπα.
Ενώ ορισμένα άτομα μπορεί να είναι εγγενώς πιο αισιόδοξα από κάποια άλλα, είναι γενικώς αλήθεια ότι, προκειμένου οι θετικές εμπειρίες να “κολλήσουν” στο μυαλό μας, όπως γίνεται με τις αρνητικές, χρειάζεται να παραμείνουν στη συνείδησή μας για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα.
Ο συναγερμός του εγκεφάλου μας, η αμυγδαλή, χρησιμοποιεί περίπου τα δύο τρίτα των νευρώνων της προκειμένου να ψάξει για μια κακή είδηση: κάτι που δείχνει ότι είναι προδιατεθειμένη να είναι αρνητική, γράφει ο Χάνσον. «Από τη στιγμή που ηχεί ο συναγερμός, τα αρνητικά γεγονότα και οι εμπειρίες αποθηκεύονται γρήγορα στη μνήμη, σε αντίθεση με τις θετικές εμπειρίες και γεγονότα, τα οποία συνήθως πρέπει να παραμείνουν στην επίγνωσή μας για 12 ή περισσότερα δευτερόλεπτα προκειμένου να μεταφερθούν από τη βραχυπρόθεσμη μνήμη στη μακροπρόθεσμη μνήμη.
Πώς ο αρνητικός τρόπος σκέψης αλλάζει τον εγκέφαλο
Όσο περισσότερο τα μοτίβα σκέψης ενός ατόμου γίνονται αρνητικά και εστιάζουν στον επαναλαμβανόμενο αρνητικό στοχασμό, τόσο πιο εύκολο γίνεται να ακολουθούμε αυτόματα αυτά τα πρότυπα σκέψης.
Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου εδώ: psychologynow.gr
Free Photo by João Jesus from Pexels
