Η Κοινωνιολογία δεν είναι «επιστήμη της Αριστεράς» | Tου Λάμπρου Αναγνωστόπουλου
To φαινόμενο Άδωνις Γεωργιάδης ίσως να μην είμαι ο καταλληλότερος άνθρωπος να το αναλύσω. Δεν είναι η πρώτη φορά που «τραβάει» τα βλέμματα πάνω του άλλωστε. Σε καθημερινή βάση εμφανίζεται σε δεκάδες τηλεοπτικές και ραδιοφωνικές εκπομπές και παραθέτει τις λίγο έως πολύ γνωστές απόψεις του. Ωστόσο, βλέποντάς τον να αποκαλεί δημόσια και με υποτιμητικό ύφος την κοινωνιολογία «ένα μάθημα που απλώς κάνει τα παιδιά αριστερά», κατάλαβα ότι ο συγκεκριμένος άνθρωπος μπορεί πλέον να χαρακτηριστεί μέχρι και επικίνδυνος για τον δημόσιο λόγο. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι είναι Αντιπρόεδρος της ΝΔ, δηλαδή της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης και έχει ψηφιστεί και θα ψηφιστεί από χιλιάδες πολίτες.
Για να ξεκαθαρίζουμε κάποια πράγματα, η κοινωνιολογία είναι η μελέτη της κοινωνικής ζωής, των ομάδων και των κοινωνιών του ανθρώπου. Είναι ένα επιστημονικό εγχείρημα, αφού αντικείμενό της είναι η ίδια μας η συμπεριφορά ως κοινωνικών όντων. Το αντικείμενο της κοινωνιολογίας καλύπτει ένα εξαιρετικά μεγάλο εύρος, που εκτείνεται για παράδειγμα από την ανάλυση των φευγαλέων συναντήσεων των ατόμων στον δρόμο, μέχρι την διερεύνηση των παγκόσμιων κοινωνικών διαδικασιών.
Η μελέτη της δεν μπορεί να είναι μια απλή διαδικασία ρουτίνας που σκοπεύει απλώς στην απόκτηση μιας συγκεκριμένης γνώσης, όπως είπε ξεκάθαρα ο κος Αντιπρόεδρος. Η διδασκαλία της αν γίνει με ορθό τρόπο, είναι ικανή να ενισχύσει την κριτική σκέψη και να διευρύνει τους ορίζοντες ενός νου. Προϋποθέτει σαφώς την χρήση συστηματικών μεθόδων έρευνας, την ανάλυση δεδομένων και την χρήση αποδείξεων και λογικής επιχειρηματολογίας. Αλλά ποιος αλήθεια θέλει νέους με κριτική σκέψη και «ανοιχτό» μυαλό σήμερα;
Δεν μπαίνω στην διαδικασία να συγκρίνω την χρησιμότητα ή μη του ενός μαθήματος με το άλλο. Προφανώς και η κατάργηση των Λατινικών αποτελεί ένα θέμα προς συζήτηση από μόνο του. Όπως και ο τρόπος διδασκαλίας πολλών μαθημάτων. Η κοινωνιολογία δεν με έκανε Αριστερό, αλλά μου έμαθε ότι δεν υπάρχει άτομο με κοινωνιολογικές ανησυχίες που να μην έχει συνείδηση της ύπαρξης των κοινωνικών ανισοτήτων στον σύγχρονο κόσμο, αλλά και της έλλειψης κοινωνικής δικαιοσύνης σε πολλές καταστάσεις. Έχει σημαντικές πρακτικές επιπτώσεις στην ζωή των ανθρώπων και ως εκ τούτου, είναι παράλογο να λέγονται τέτοια πράγματα δημόσια.
Λάμπρος Αναγνωστόπουλος
