Μια γερμανική παροιμία λέει: «ο θάνατος προέρχεται από το έντερο». Αυτό σημαίνει ότι και η ζωή εξαρτάται από το πεπτικό σύστημα.
Όλα τα έμβια όντα πάνω στη γη έχουν ένα πεπτικό σύστημα(π.σ.)-ακόμα
και τα φυτά για τα οποία αυτόν τον ρόλο παίζει το έδαφος, στο οποίο
έχουν τις ρίζες τους-με το οποίο έρχονται σε επαφή με το περιβάλλον γύρω
τους.
α) Ας πάρουμε το παράδειγμα του ανθρώπου:
Η επιφάνεια του π.σ. είναι πάνω από 300 τετρ. μέτρα( για σύγκριση το
δέρμα του έχει επιφάνεια μόνο 2 τ.μ.). Η μεγάλη αυτή επιφάνειά του
δείχνει ότι έχει να επιτελέσει και μεγάλο έργο. Πραγματικά: πάνω, μέσα
και κάτω από τη βλέννα του βλεννογόνου του υπάρχουν ειδικά βακτηρίδια
και μικροοργανισμοί(μ.ο.), τα οποία ελέγχουν ποιες ουσίες-που έχουν
εισέλθει στο π. σ.-θα πρέπει να απορροφηθούν ή όχι, στη βάση του αν
ωφελούν ή όχι τον οργανισμό. Αυτή η εποπτεία από τους μ.ο είναι και ο
πυρήνας της άμυνας του οργανισμού, δηλαδή του ανοσοποιητικού
συστήματός(α.σ.) μας. Οι εγκαταστημένοι εκεί μ.ο. ελέγχουν την κάθε
ουσία που πρόκειται να περάσει στο αίμα και τα σωματικά υγρά. Αυτό το
κάνουν μέσα από τη συμβίωση με τον
συγκεκριμένο οργανισμό. Από αυτόν δέχονται την πληροφορία για το τι τον
ωφελεί και τι όχι. Και επειδή έχουν άμεσο συμφέρον να είναι καλά ο
ξενιστής τους, ώστε να ευημερούν και οι συγκεκριμένοι αυτοί μ.ο.,
φροντίζουν για την καλή κατάστασή του, όπως ακριβώς κάνουμε και οι
άνθρωποι για την καλή κατάσταση της κατοικίας μας.
Με τον ίδιο τρόπο λειτουργεί και το π.σ. των ζώων. Όπως είπαμε και τα
φυτά έχουν το έδαφος σαν π.σ. Και εδώ υπάρχουν οι κατάλληλοι μ.ο που
συμβιώνουν με το ριζικό σύστημα των φυτών και αποφασίζεται τι ωφελεί και
τι όχι το συγκεκριμένο φυτό, για να απορροφηθεί στη συνέχεια από αυτό
και να μεταφερθεί μέσω των χυμών, όπου χρειάζεται. Για υγιή λοιπόν φυτά
απαιτείται υγιές έδαφος. Στην πραγματικότητα να υπάρχουν δηλαδή στο
έδαφος οι κατάλληλοι συμβιωτικοί μ.ο.
Για τα καλλιεργούμενα από τον άνθρωπο φυτά λοιπόν, επειδή αυτά δεν
επιλέγουν μόνα τους το κατάλληλο για αυτά έδαφος, θα πρέπει αυτήν την
επιλογή να την κάνει ο καλλιεργητής τους. Αυτός θα χρειασθεί να
εξασφαλίσει για αυτά το κατάλληλο υγιές έδαφος, αν θέλει να έχει και
υγιή φυτά.
β) Ειδικά για το π.σ. των εμβρύων( ανθρώπων και ζώων):
Από την παρατήρηση του π.σ. ενός νεογέννητου ανθρώπου ή ζώου,
διαπιστώνεται ότι όσο είναι στο μητρικό σώμα, το π.σ. είναι τελείως
αποστειρωμένο. Το α.σ. του εμβρύου εξαρτάται πλήρως από τη μητέρα. Ο
οργανισμός της τρέφει το έμβρυο. Το π.σ. του εμβρύου είναι
αλκαλικό(πε.χα. 10) και δεν περιέχει καθόλου μ.ο.
Όταν όμως αρχίζει η γέννα και περνά το έμβρυο από τον τράχηλο της
μήτρας, έρχεται σε επαφή για πρώτη φορά με τους μ.ο. του τραχήλου. Ο
κόλπος της μητέρας, σε φυσιολογικές συνθήκες, έχει ένα πε-χα 4, πράγμα
που σημαίνει ότι εκεί ευδοκιμούν αναγεννητικοί μ.ο. (όπως είναι π.χ. οι Ενεργοί Μικροοργανισμοί-ΕΜ), που καθορίζουν την εποίκηση των μικροβίων και στο π.σ. του νεογέννητου.
Στη συνέχεια έχουμε επαφή του νεογέννητου(ανθρώπου ή ζώου) με το άμεσο
περιβάλλον της μητέρας(στο νοσοκομείο-σπίτι ή στο στάβλο). Αργότερα
έρχεται σε επαφή με τα αντικείμενα στο περιβάλλον που βρίσκεται και με
τους μ.ο. που βρίσκονται στη θηλή του μαστού της μητέρας, όταν βυζαίνει
το πρώτο μητρικό γάλα, το οποίο του προσφέρει ζωτική βοήθεια με την
παθητική ανοσοποίηση που πραγματοποιείται σε αυτό το στάδιο.
Από τη φύση τους -στα ζώα και τον άνθρωπο- έχουν τοποθετηθεί κοντά οι
έξοδοι των νεογέννητων και των περιττωμάτων. Αυτό δεν είναι λάθος, όπως
πιστεύεται από τη σημερινή πρακτική υγείας. Έτσι το νεογέννητο έχει τη
δυνατότητα να χρησιμοποιήσει γρήγορα τη μικροβιολογική χλωρίδα της
μητέρας και να προσαρμοσθεί γρήγορα στο περιβάλλον του γεννιέται. Η
αποκτημένη γνώση του π.σ. ενός ώριμου οργανισμού μεταδίδεται στον νέο
οργανισμό γρήγορα, ώστε χωρίς μεγάλες δυσκολίες να ξεκινήσει τη ζωή του.
Οι μηχανισμοί αυτοί της φύσης ήταν γνωστοί παλιότερα στις αγροτικές
κοινότητες. Οι παππούδες και οι γιαγιάδες μας, μέχρι τη δεκαετία του
1950-60, έτριβαν π.χ. τα νεογέννητα γουρουνόπουλα, αμέσως μετά τη
γέννησή τους με νωπή αγελαδινή κοπριά από τη γηραιότερη αγελάδα τους.
«Αυτή ήξερε καλύτερα από κάθε άλλο ζώο στο στάβλο». Έτσι π.χ. τα
γουρουνόπουλα δεν προσβάλλονταν σχεδόν ποτέ από τη διάρροια των νεογνών,
γιατί αποκτούσαν γρήγορα τον καλύτερο συνδυασμό μ.ο. στα πεπτικά τους
όργανα.
Και μια
σημαντική παρατήρηση: το μητρικό γάλα είναι πολύ σημαντικό για τα
νεογέννητα, γιατί περιέχει πρωτεϊνες που είναι μέρος του α.σ. της
μητέρας. Οι ανοσοποιητικές ουσίες της μητέρας, κατά τη διάρκεια του
τοκετού(λόγω σχετικής έλλειψης οξυγόνου τα τοιχώματα του π.σ. της
γίνονται πιο διαπερατά από μεγαλύτερα μοριακά συμπλέγματα πρωτεϊνών)
καταλήγουν μέσω του αίματος στους αδένες των μαστών. Εάν η μητέρα έχει
μια υγιή χλωρίδα στο π.σ., τότε έχουμε και επιθυμητές πρωτεϊνες στο
αίμα. Είναι δε φανερό ότι η σωματική και ψυχική υγεία της μητέρας
καθορίζουν το είδος των μικροβίων στον τράχηλο-κόλπο της, καθώς και τη
ποιότητα του πρώτου γάλακτός της. Η υγιής ανάπτυξη του νεογέννητου
ανθρώπου, καθώς και η επιτυχής εκτροφή των νεογεννημένων ζώων εξαρτώνται
από την υγεία και την απουσία άγχους – στρες των μητέρων.
γ) Ο πεπτικός μηχανισμός και η σύνδεσή του με το νευρικό σύστημα:
Κάθε οργανισμός έχει ένα συγκεκριμένο νευρικό σύστημα(ν.σ.). Ακόμα και
πριν τη γέννηση τα νεύρα του ν.σ. μπορούν να δημιουργήσουν
συνδέσεις-συνάψεις όπως λέγονται- στη βάση επαναλαμβανόμενων ερεθισμάτων
από το περιβάλλον του οργανισμού. Είναι μια διαδικασία μάθησης σε
σωματικό επίπεδο, ώστε να ενεργοποιούνται άμεσα ανάλογες αντιδράσεις του
σώματος, όταν υπάρχει το αντίστοιχο ερέθισμα.
Στο έμβρυο το ν.σ. αναπτύσσεται από τον κεντρικό σωλήνα, που είναι και
η εμβρυακή μορφή του π.σ. Εξακολουθεί λοιπόν και μετά να βρίσκονται
πολλές νευρικές συνδέσεις στο π.σ. Εκεί βρίσκονται τελικά οι μισές
περίπου συνδέσεις, οι οποίες ενεργοποιούνται από τα ερεθίσματα του π.σ.
Εάν ένα τέτοιο π.σ. έχει μια υγιή φυσική εποίκηση από μ.ο., τότε
ερεθίζονται και τα νεύρα με τον φυσιολογικό προβλεπόμενο τρόπο. Εάν
επομένως έχουμε μια αρχική επιθυμητή
για τον οργανισμό εποίκηση βακτηριδίων, τότε θα έχουν δημιουργηθεί και
οι κατάλληλες και καθοριστικές για το είδος του οργανισμού νευρικές
συνδέσεις.
Από
πανεπιστημιακές έρευνες(π.χ. πανεπιστήμιο Λειψίας), έχει δειχθεί ότι
πολλά προβλήματα(κληρονομικές ασθένειες) οφείλονται στην πρωταρχική
εποίκηση του π.σ. με ανεπιθύμητους μ.ο. Γιατί αυτό οδηγεί και σε
ανεπιθύμητες νευρικές συνδέσεις. Έτσι είναι ύψιστης σημασίας η πρωταρχική εποίκηση
του πεπτικού συστήματος. Ειδικά για τον άνθρωπο είναι αποδεδειγμένα
σημαντικές οι υγιείς διαδικασίες πέψης. Μια περιστασιακή δυσπεψία π.χ.
μας κάνει οξύθυμους. Επιδρά στο ιδιότυπο νευρικό μας σύστημα. Οι
μακροχρόνιες δε δυσπεψίες μπορούν να προκαλέσουν πολύ σοβαρά προβλήματα.
Όλα τα έμβια όντα πάνω στη γη έχουν ένα πεπτικό σύστημα(π.σ.)-ακόμα
και τα φυτά για τα οποία αυτόν τον ρόλο παίζει το έδαφος, στο οποίο
έχουν τις ρίζες τους-με το οποίο έρχονται σε επαφή με το περιβάλλον γύρω
τους.
α) Ας πάρουμε το παράδειγμα του ανθρώπου:
Η επιφάνεια του π.σ. είναι πάνω από 300 τετρ. μέτρα( για σύγκριση το
δέρμα του έχει επιφάνεια μόνο 2 τ.μ.). Η μεγάλη αυτή επιφάνειά του
δείχνει ότι έχει να επιτελέσει και μεγάλο έργο. Πραγματικά: πάνω, μέσα
και κάτω από τη βλέννα του βλεννογόνου του υπάρχουν ειδικά βακτηρίδια
και μικροοργανισμοί(μ.ο.), τα οποία ελέγχουν ποιες ουσίες-που έχουν
εισέλθει στο π. σ.-θα πρέπει να απορροφηθούν ή όχι, στη βάση του αν
ωφελούν ή όχι τον οργανισμό. Αυτή η εποπτεία από τους μ.ο είναι και ο
πυρήνας της άμυνας του οργανισμού, δηλαδή του ανοσοποιητικού
συστήματός(α.σ.) μας. Οι εγκαταστημένοι εκεί μ.ο. ελέγχουν την κάθε
ουσία που πρόκειται να περάσει στο αίμα και τα σωματικά υγρά. Αυτό το
κάνουν μέσα από τη συμβίωση με τον
συγκεκριμένο οργανισμό. Από αυτόν δέχονται την πληροφορία για το τι τον
ωφελεί και τι όχι. Και επειδή έχουν άμεσο συμφέρον να είναι καλά ο
ξενιστής τους, ώστε να ευημερούν και οι συγκεκριμένοι αυτοί μ.ο.,
φροντίζουν για την καλή κατάστασή του, όπως ακριβώς κάνουμε και οι
άνθρωποι για την καλή κατάσταση της κατοικίας μας.
Με τον ίδιο τρόπο λειτουργεί και το π.σ. των ζώων. Όπως είπαμε και τα
φυτά έχουν το έδαφος σαν π.σ. Και εδώ υπάρχουν οι κατάλληλοι μ.ο που
συμβιώνουν με το ριζικό σύστημα των φυτών και αποφασίζεται τι ωφελεί και
τι όχι το συγκεκριμένο φυτό, για να απορροφηθεί στη συνέχεια από αυτό
και να μεταφερθεί μέσω των χυμών, όπου χρειάζεται. Για υγιή λοιπόν φυτά
απαιτείται υγιές έδαφος. Στην πραγματικότητα να υπάρχουν δηλαδή στο
έδαφος οι κατάλληλοι συμβιωτικοί μ.ο.
Για τα καλλιεργούμενα από τον άνθρωπο φυτά λοιπόν, επειδή αυτά δεν
επιλέγουν μόνα τους το κατάλληλο για αυτά έδαφος, θα πρέπει αυτήν την
επιλογή να την κάνει ο καλλιεργητής τους. Αυτός θα χρειασθεί να
εξασφαλίσει για αυτά το κατάλληλο υγιές έδαφος, αν θέλει να έχει και
υγιή φυτά.
β) Ειδικά για το π.σ. των εμβρύων( ανθρώπων και ζώων):
Από την παρατήρηση του π.σ. ενός νεογέννητου ανθρώπου ή ζώου,
διαπιστώνεται ότι όσο είναι στο μητρικό σώμα, το π.σ. είναι τελείως
αποστειρωμένο. Το α.σ. του εμβρύου εξαρτάται πλήρως από τη μητέρα. Ο
οργανισμός της τρέφει το έμβρυο. Το π.σ. του εμβρύου είναι
αλκαλικό(πε.χα. 10) και δεν περιέχει καθόλου μ.ο.
Όταν όμως αρχίζει η γέννα και περνά το έμβρυο από τον τράχηλο της
μήτρας, έρχεται σε επαφή για πρώτη φορά με τους μ.ο. του τραχήλου. Ο
κόλπος της μητέρας, σε φυσιολογικές συνθήκες, έχει ένα πε-χα 4, πράγμα
που σημαίνει ότι εκεί ευδοκιμούν αναγεννητικοί μ.ο. (όπως είναι π.χ. οι Ενεργοί Μικροοργανισμοί-ΕΜ), που καθορίζουν την εποίκηση των μικροβίων και στο π.σ. του νεογέννητου.
Στη συνέχεια έχουμε επαφή του νεογέννητου(ανθρώπου ή ζώου) με το άμεσο
περιβάλλον της μητέρας(στο νοσοκομείο-σπίτι ή στο στάβλο). Αργότερα
έρχεται σε επαφή με τα αντικείμενα στο περιβάλλον που βρίσκεται και με
τους μ.ο. που βρίσκονται στη θηλή του μαστού της μητέρας, όταν βυζαίνει
το πρώτο μητρικό γάλα, το οποίο του προσφέρει ζωτική βοήθεια με την
παθητική ανοσοποίηση που πραγματοποιείται σε αυτό το στάδιο.
Από τη φύση τους -στα ζώα και τον άνθρωπο- έχουν τοποθετηθεί κοντά οι
έξοδοι των νεογέννητων και των περιττωμάτων. Αυτό δεν είναι λάθος, όπως
πιστεύεται από τη σημερινή πρακτική υγείας. Έτσι το νεογέννητο έχει τη
δυνατότητα να χρησιμοποιήσει γρήγορα τη μικροβιολογική χλωρίδα της
μητέρας και να προσαρμοσθεί γρήγορα στο περιβάλλον του γεννιέται. Η
αποκτημένη γνώση του π.σ. ενός ώριμου οργανισμού μεταδίδεται στον νέο
οργανισμό γρήγορα, ώστε χωρίς μεγάλες δυσκολίες να ξεκινήσει τη ζωή του.
Οι μηχανισμοί αυτοί της φύσης ήταν γνωστοί παλιότερα στις αγροτικές
κοινότητες. Οι παππούδες και οι γιαγιάδες μας, μέχρι τη δεκαετία του
1950-60, έτριβαν π.χ. τα νεογέννητα γουρουνόπουλα, αμέσως μετά τη
γέννησή τους με νωπή αγελαδινή κοπριά από τη γηραιότερη αγελάδα τους.
«Αυτή ήξερε καλύτερα από κάθε άλλο ζώο στο στάβλο». Έτσι π.χ. τα
γουρουνόπουλα δεν προσβάλλονταν σχεδόν ποτέ από τη διάρροια των νεογνών,
γιατί αποκτούσαν γρήγορα τον καλύτερο συνδυασμό μ.ο. στα πεπτικά τους
όργανα.
Και μια
σημαντική παρατήρηση: το μητρικό γάλα είναι πολύ σημαντικό για τα
νεογέννητα, γιατί περιέχει πρωτεϊνες που είναι μέρος του α.σ. της
μητέρας. Οι ανοσοποιητικές ουσίες της μητέρας, κατά τη διάρκεια του
τοκετού(λόγω σχετικής έλλειψης οξυγόνου τα τοιχώματα του π.σ. της
γίνονται πιο διαπερατά από μεγαλύτερα μοριακά συμπλέγματα πρωτεϊνών)
καταλήγουν μέσω του αίματος στους αδένες των μαστών. Εάν η μητέρα έχει
μια υγιή χλωρίδα στο π.σ., τότε έχουμε και επιθυμητές πρωτεϊνες στο
αίμα. Είναι δε φανερό ότι η σωματική και ψυχική υγεία της μητέρας
καθορίζουν το είδος των μικροβίων στον τράχηλο-κόλπο της, καθώς και τη
ποιότητα του πρώτου γάλακτός της. Η υγιής ανάπτυξη του νεογέννητου
ανθρώπου, καθώς και η επιτυχής εκτροφή των νεογεννημένων ζώων εξαρτώνται
από την υγεία και την απουσία άγχους – στρες των μητέρων.
γ) Ο πεπτικός μηχανισμός και η σύνδεσή του με το νευρικό σύστημα:
Κάθε οργανισμός έχει ένα συγκεκριμένο νευρικό σύστημα(ν.σ.). Ακόμα και
πριν τη γέννηση τα νεύρα του ν.σ. μπορούν να δημιουργήσουν
συνδέσεις-συνάψεις όπως λέγονται- στη βάση επαναλαμβανόμενων ερεθισμάτων
από το περιβάλλον του οργανισμού. Είναι μια διαδικασία μάθησης σε
σωματικό επίπεδο, ώστε να ενεργοποιούνται άμεσα ανάλογες αντιδράσεις του
σώματος, όταν υπάρχει το αντίστοιχο ερέθισμα.
Στο έμβρυο το ν.σ. αναπτύσσεται από τον κεντρικό σωλήνα, που είναι και
η εμβρυακή μορφή του π.σ. Εξακολουθεί λοιπόν και μετά να βρίσκονται
πολλές νευρικές συνδέσεις στο π.σ. Εκεί βρίσκονται τελικά οι μισές
περίπου συνδέσεις, οι οποίες ενεργοποιούνται από τα ερεθίσματα του π.σ.
Εάν ένα τέτοιο π.σ. έχει μια υγιή φυσική εποίκηση από μ.ο., τότε
ερεθίζονται και τα νεύρα με τον φυσιολογικό προβλεπόμενο τρόπο. Εάν
επομένως έχουμε μια αρχική επιθυμητή
για τον οργανισμό εποίκηση βακτηριδίων, τότε θα έχουν δημιουργηθεί και
οι κατάλληλες και καθοριστικές για το είδος του οργανισμού νευρικές
συνδέσεις.
Από
πανεπιστημιακές έρευνες(π.χ. πανεπιστήμιο Λειψίας), έχει δειχθεί ότι
πολλά προβλήματα(κληρονομικές ασθένειες) οφείλονται στην πρωταρχική
εποίκηση του π.σ. με ανεπιθύμητους μ.ο. Γιατί αυτό οδηγεί και σε
ανεπιθύμητες νευρικές συνδέσεις. Έτσι είναι ύψιστης σημασίας η πρωταρχική εποίκηση
του πεπτικού συστήματος. Ειδικά για τον άνθρωπο είναι αποδεδειγμένα
σημαντικές οι υγιείς διαδικασίες πέψης. Μια περιστασιακή δυσπεψία π.χ.
μας κάνει οξύθυμους. Επιδρά στο ιδιότυπο νευρικό μας σύστημα. Οι
μακροχρόνιες δε δυσπεψίες μπορούν να προκαλέσουν πολύ σοβαρά προβλήματα.
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο εδώ
