Ξημέρωνε Πρωτομαγιά του 1976, όταν τελείωνε η Α’ Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του ΡΗΓΑ ΦΕΡΑΙΟΥ, που επιτελούς μετονομάστηκε σε ΕΚΟΝ, μετά και από παρέμβαση του Μπάμπη Δρακόπουλου, προκειμένου να πεισθεί η μειοψηφία και να αποδεχθεί το αποτέλεσμα. Που να φανταζόταν ο σ. Μπάμπης ότι θα εκαλείτο στις 3 το πρωί να παρέμβει μετά από αλλεπάλληλες ψηφοφορίες.
Που να φανταζόμασταν όμως και μεις τι μας περίμενε, όταν χωρίζοντας κατά τις 6 το πρωί, δίναμε ραντεβού στο Πρωτομαγιάτικο μπλοκ του ΚΚΕ εσ. για τον εορτασμό της εργατικής Πρωτομαγιάς στις 9 το πρωί στην Λεωφόρο Αλεξάνδρας. Εκεί και με ελάχιστο ύπνο, όσοι μπόρεσαν να κοιμηθούν, έπεσε η συνταρακτική είδηση και μεταφέρθηκε από στόμα σε στόμα ότι το σύμβολο της αντίστασης, Αλέκος Παναγούλης, είχε δολοφονηθεί με την μορφή τροχαίου δυστυχήματος. Λίγες οι πληροφορίες, ασφαλή τα συμπεράσματα. Δολοφονία, τι άλλο;
Μεμιάς εκείνη η Πρωτομαγιά έγινε οργή και διαδήλωση για τον χαμό του ήρωα από σκοτεινά κέντρα. Να θυμίσω ότι ήταν η εποχή, που κάποιος εντέχνως, είχε εφοδιάσει τον Αλέκο Παναγούλη με πλαστά αρχεία της ΕΣΑ, τα οποία δημοσίευε σε συνέχειες στα ΝΕΑ. Η πλαστότητα των αρχείων αυτών είχε καταγγελθεί και από την Συνδιάσκεψη Σπουδάζουσας του ΡΗΓΑ, κατόπιν εισήγησης του απερχόμενου Γραμματέα της, Μιχάλη Σαμπατακάκη, αφού έριχναν λάσπη σε συντρόφους μας,που είχαν μαρτυρήσει στο ΕΑΤ-ΕΣΑ.
Πέρασε καιρός μέχρι από το <Αβέρωφ, φασίστα, παραιτήσου> να συνειδητοποιήσουμε όλο το πολιτικό φάσμα ότι δεν επρόκειτο περί δολοφονίας, αλλά περί τροχαίου δυστυχήματος. Όπως μας λέγαν και οι παλιότεροι, ο Αλέκος αρεσκόταν να ζει στα όρια. Πώς αλλιώς εξ άλλου θα έπαιρνε το θάρρος μέσα στην μαύρη Χούντα να αναλάβει αυτός να ξεκάνει τον δικτάτορα Παπαδόπουλο με την γνωστή συνέχεια;
Ήταν μια άλλη Πρωτομαγιά. Θυμωμένη, οργισμένη, δακρυσμένη.
Από το προφίλ του Φώτη Πάλλα στο Facebook : facebook.com
