Η τελευταία πράξη των Δεκεμβριανών, η Συμφωνία της Βάρκιζας υπογράφτηκε στις 12 Φεβρουαρίου 1945 από την τότε κυβέρνηση Πλαστήρα και αντιπροσώπους του Εθνικού Απελευθερωτικού Μετώπου (ΕΑΜ) μετά την ανακωχή των Δεκεμβριανών στις 11 Ιανουαρίου 1945 ανάμεσα στις βρετανικές και κυβερνητικές δυνάμεις και τον ΕΛΑΣ.
Βάσει της Συμφωνίας της Βάρκιζας τερματίστηκε και τυπικά η ένοπλη σύγκρουση του Δεκέμβρη του ‘44 ανάμεσα στον ΕΛΑΣ και τα βρετανικά στρατεύματα.
Η Συμφωνία υπογράφηκε στην παραθαλάσσια τοποθεσία της Αττικής μεταξύ Κυβέρνησης και ΕΑΜ και επιχείρησε να τερματίσει θεσμικά τις πολιτικές και πολεμικές συγκρούσεις, που έμειναν στην ιστορία ως «Δεκεμβριανά».
Ονομάστηκε «Συμφωνία της Βάρκιζας» καθώς, για την επίτευξή της, είχε προηγηθεί διάσκεψη μεταξύ αντιπροσωπειών του ΕΑΜ και της κυβέρνησης Πλαστήρα -υπό την υψηλή επιτήρηση και τον έλεγχο των Εγγλέζων- στη βίλα Κανελλοπούλου που βρισκόταν δύο χιλιόμετρα από την παραλία της Βάρκιζας και λίγο πιο έξω από το χωριό Βάρη.
Τη Συμφωνία αποτελούσαν εννέα άρθρα.
Η δημιουργία μιας δημοκρατικής πολιτείας με πλήρεις πολιτικές ελευθερίες.
Η άρση του στρατιωτικού νόμου.
Η αμνηστία των πολιτικών αδικημάτων (αλλά με την εξαίρεση των κοινών αδικημάτων), που πραγματοποιήθηκαν μετά τις 3 Δεκεμβρίου 1944.
Η πλήρη απελευθέρωση των συλληφθέντων από τον ΕΛΑΣ.
Η δημιουργία ενός νέου Εθνικού Στρατού.
Η αποστράτευση του ΕΛΑΣ και τον πλήρη αφοπλισμό του.
Η εκκαθάριση των δημοσίων υπηρεσιών.
Η αντίστοιχη εκκαθάριση των σωμάτων ασφαλείας, και
Η διεξαγωγή δημοψηφίσματος για το πολιτειακό ζήτημα και εκλογών με συμμετοχή διεθνών παρατηρητών.
