Γράφει ο Διονύσης Παπαδόπουλος
Ο κόσμος του κορωνοϊού είναι απλός και ερμηνεύσιμος όσο ο δικός μας.
Στην πραγματικότητα είναι ο Κόσμος που ζούμε, είναι όλοι εμείς.
Μας μοιάζει, είναι κατ΄ εικόνα και καθ’ ομοίωσή μας, γιατί συμπεριφέρεται σαν εμάς και σαν όλους τους ζωντανούς οργανισμούς.
Η μόνη διαφορά μας από αυτόν είναι ότι εμείς έχουμε συνείδηση, ή τελικά δεν την έχουμε πια;
Θα συνεχίζει να αναπαράγεται και να μεταλλάσσεται για να μεγιστοποιήσει τις πιθανότητες επιβιωσής του στον πλανήτη και “θα δωσει πάσα” στον επόμενο για όσο διάστημα δεν του δίνουμε δικαίωμα ξανά στον χώρο του, στο δικό του οικοσύστημα και μέχρι τότε θα κατακτά “το δικό μας”. Γίναμε η φάρμα του.
Αυτό δεν κάναμε και κάνουμε και εμείς απερίσκεπτα για να εξασφαλίσουμε το είδος μας πάνω σ΄ αυτόν;
Κατακτούμε νέους τόπους για να παρατείνουμε την επιβίωσή μας, χωρίς κανόνες, χωρίς λογική.
Μετατρέψαμε έναν ελεύθερο πλανήτη σε μια φάρμα διαστροφής του οικοσυστήματός του και οι απαιτήσεις μας σε ενέργεια ειναι σίγουρο ότι σε λίγα χρόνια θα υποτάξουν κι άλλους πλανήτες και μαζί στο τέλος την κοσμική ενέργεια του Σύμπαντος.
Ειναι πραγματικά εξωφρενικό σε μιά τοσο σοβαρή πανδημία να μην φιλοξενούνται στα ντόπια και ξένα ΜΜΕ οικολόγοι ανθρωπολόγοι και ανεξάρτητοι ερευνητές επιδημιολόγοι να πουν εστω την αποψή τους (οχι βέβαια οτι θα αντεχαν σ αυτο το τσίρκο) που αδιάκοπα το λένε το τονίζουν και προειδοποιούν οτι κανείς δεν μπορεί να τα βάλει με το οικοσύστημα γιατι απο άγγελος και παράδεισος ευκολα μετατρέπεται σε διάβολο και κόλαση κατι που δεν ξέρουν τα συστημικά χαϊβάνια των “λοιμωξιολόγων” και “επιδημιολόγων”- κλόουν που επιμένουν στα ιδια μέτρα μιας μονοδιάστατης αντιμετώπισης της πανδημίας συμπλέοντας με την διαχρονική παραφροσύνη των αφεντικών τους.
Φωτο: Αρμονία, το αρχαίο σύμβολο των ιθαγενών της Β.Αμερικής για την συμβίωση ανθρώπων φυτων ζωων και οικοσυστήματος, εκείνοι κατι ήξεραν παραπάνω απ ότι εμείς.
Όμως είτε το θέλουμε είτε όχι, η φύση θα καθορίσει την εξέλιξη o ιός θα κάνει τον κύκλο του στον πλανήτη οικειοποιώντας τα κύτταρά μας μέχρι να επιστρέψει στην βάση του, στη αρχική του εστία, στον πρωταρχικό ιό, οπως και η παρακμιακή ανθρώπινη κοινότητα αδυνατώντας να λογικευτεί και να συνυπάρξει με την βιόσφαιρα θα νικηθεί στο τέλος από τις φυσικές δυνάμεις του πλανήτη αφομοιώνοντάς τη σαν σφουγγάρι.
Θα αμυνθεί με αυτό τον τρόπο προστατεύοντας την ζωή και το οικοσύστημα και αργά ή γρήγορα, σε πενήντα, εκατό ή διακόσια χρόνια η ανθρωπότητα θα επιστρέψει αποδεκατισμένη, αριθμώντας σε μερικές χιλιάδες μέλη στην αρχική της εστία, στον Αρχικό Άνθρωπο ξεκινώντας από την αρχή το μεγάλο ταξίδι του.
Επιστημονική φαντασία; Μπορεί ναι, αλλά το ποτάμι πάντως δεν γυρίζει πίσω…
O ιός μας κυρίευσε όπως και εμείς κατακτήσαμε το οικοσύστημα της γης, το οικοσύστημα των ιών και μικροβίων τελικά και όμως σε πολλά μικρόβια και ιούς χρωστάμε την εξελιξή μας.
Αγκιστρωθήκαμε έτσι με λάθος τρόπο στα ζωντανά κύτταρα του πλανήτη για να πάρουμε από αυτά ότι χρειαζόμαστε.
Με αυτήν την στενόμυαλη επιλογή, το είδος μας αφανίζει “αδύναμους” ανταγωνιστές (λαούς, έθνη, ομάδες, μειοψηφίες ή άτομα) καταστρέφει δάση, στεγνώνει ποτάμια, μολύνει την γαλάζια αύρα του ουρανού και λεηλατεί το έδαφος.
Από την έναρξη της βιομηχανικής εποχής και μέσα σε 200 χρόνια εξαφανίσαμε το 85% των παγκόσμιων υγροτόπων το 1/3 των δασών, το 50% των φυτών και ζώων και μετά ακόμα αναρωτιόμαστε από που έρχονται όλες οι πανδημίες.
Γίναμε η φάρμα των ζώων των εκτροφέων-αφεντικών μας, μα εμείς εκεί..το βιολί μας..
Τα τρυπάνια των γεωτρήσεων και εξορύξεων, όλες σχεδόν οι κατασκευές μας, οι πόλεις μας, οι φάρμες μας, οι δρόμοι μας πάνω στον πλανήτη μοιάζουν με τις ακίδες του κορωνοϊού, όταν αυτές διεισδύουν στα δικά μας κύτταρα.
Κάνουμε λοιπόν κάτι διαφορετικό ή καλύτερο;
Η συμπεριφορά μας πάνω στον ξενιστή μας ειναι άθλια, σκοτώνουμε τα καλύτερα και πιο όμορφα κύτταρά του και πνιγόμαστε μετά σε μια κουταλιά Κορωνοϊού όταν έρχεται η ώρα να αντιμετωπίσουμε τον εαυτό μας.
Ο εγωισμός και η ξεροκεφαλιά μας εμποδίζει να συνομιλήσουμε με τον ιό να ακούσουμε τι έχει να μας πει.
Το οικουμενικό και οικολογικό μήνυμα της πανδημίας συντρίβεται κάτω απο την μπότα ενός μεσαιωνικού σκοταδισμού και μιας καθεστωτικής παράνοιας με σύνθημα “επιστροφή στην κανονικότητα”.
Το μόνο που θέλουμε είναι να τον ξεφορτωθούμε για να συνεχίσουμε την πορεία μας σε αυτήν την κανονικότητα μιας χυδαίας κατανάλωσης και ανταγωνιστικής υπεροχής με την ακλόνητη πεποίθηση οτι έχουμε το αμετάβλητο προνόμιο μιας ανεξάντλητης εξουσίας του θανάτου πάνω στα άλλα είδη και το οικοσύστημα.
Το πρόβλημα του κορωνοϊού και του κάθε ιού μπορεί να εξελίσσεται επισήμως σε μόνο πολιτικό και οικονομικό είναι όμως πρωτίστως πολιτισμικό και ανθρωπολογικό γι΄ αυτό και είναι σχεδόν αδύνατη η λύση του, απαιτεί δηλαδή έναν νέο “Ανθρωπο” με μια νέα αφήγηση και τοποθέτηση στο Σύμπαν.
Η ανθρωπολογική και πολιτισμική μεταμόρφωση είναι πολύ πιο δύσκολη υπόθεση ακόμα και από την πιο δυναμική και γενναία πολιτική και κοινωνική επανάσταση ή εξέγερση κάνουμε μετά χιλίων κόπων και βασάνων μόνο μέσα σ έναν αιώνα κι αυτό αποδεικνύεται από την αυξανόμενη ουγκανο-ποίηση της συμπεριφοράς μας μέσα στην καθημερινότητα της πανδημίας.
H εικόνα των πλατειών των πάρκων και των παραλιών κάθε πρωί ειναι τραγική, απέραντες χωματερές όπου φθάνει το μάτι σου..μια εικόνα αποσύνθεσης χωρίς αρχη και τέλος.
Όλες αυτές οι μικρές χωματερές ειναι η μικρογραφία της μεγάλης με τα προϊόντα από την κατακρεούργηση του οικοσυστήματος για μιας χωρίς όρια κατανάλωση της ύλης και της ενέργειας, μάρτυρας ο ήλιος που ντρέπεται για λογαριασμό μας..
Απο το σύνθημα “η φαντασία στην εξουσία” φθάσαμε στην ανέχεια της δικιά μας “αφασίας της εξουσίας”, γίναμε αφασικοί καταναλωτές γιατί απο τις πλατείες των αγανακτισμένων φθάσαμε σε αυτές των φραπεδοκτυπημένων, τόνοι συσκευασιών του καφέ και αλουμίνιου πετιούνται κάθε εβδομάδα στις χωματερές απο τις πλατείες και παραλίες, έτσι αντί για οικολογική μετάβαση μάλλον μας βγήκε ουγκαν-ολογική…
Τι κι αν σταμάτησαν να πετούν τ αεροπλάνα και καθάρισε ο ουρανός, τα τενεκεδάκια και τα πλαστικά και καθε λογής σκουπίδια σφυρίζουν πετώντας πάνω από τις πλατείες.
Καταναλώνω άρα υπάρχω χριστιανοί.
Oι οδοκαθαριστές είναι οι νεκροθάφτες της αδιάκοπης αγοραιας απόλαυσης αυτοί που κρύβουν κάθε μέρα κάτω απο το χαλί τα απόβλητα του θανάτου της κοινωνίας.
Και ενω στον πλανήτη συντελείται τέτοια τερατώδη τεχνολογική και ενεργειακή μεταμόρφωση που θα ανατριχιάζαν ακόμη και οι γιάπις της δεκαετίας του 80 κάποιοι μεσα σ αυτο τον ζόφο του θανάτου τους νοιάζει μόνο ν ανοίξουν το “Armani” και “Zara” και πως θα “συγχρονιστούν” και “συγχρωτιστούν” στην μασα τών κοψιδίων θα σουβλίσουν το αρνί οι σουβλισμένοι…και θα πνιγουν μεσα σε ενα “κομψό” ποτηράκι του καφέ.
Και ενω στον πλανήτη συντελείται τέτοια τερατώδη τεχνολογική και ενεργειακή μεταμόρφωση που θα ανατριχιάζαν ακόμη και οι γιάπις της δεκαετίας του 80 κάποιοι μεσα σ αυτο τον ζόφο του θανάτου τους νοιάζει μόνο ν ανοίξουν το “Armani” και “Zara” και πως θα “συγχρονιστούν” και “συγχρωτιστούν” στην μασα τών κοψιδίων θα σουβλίσουν το αρνί οι σουβλισμένοι…και θα πνιγουν μεσα σε ενα “κομψό” ποτηράκι του καφέ.
Ταυτόχρονα δεν μπορούμε να διεκδικήσουμε ουτε ενα ελεύθερο χώρο οπως το Ελληνικό για ενα μεγάλο πάρκο “αποσυμπίεσης” και νά φτιάξουμε πράσινα σχολεία στα δάση αντι να τα αφήνουμε στους ανεμογεννητριάδες.
Και δυστυχώς ουτε χιλιάδες Μάηδες του 68 θα μπορούσαν να αλλαξουν τώρα τον ρου της ιστορίας,τα δύο συγκοινωνούντα δοχεία οι πανδημίες και η κλιματικη αλλαγή απαιτούν ενα τεράστιο πολιτισμικό φορτίο που η ανθρώπινη πλειοψηφία δεν τοχει ουτε φροντισε να το αποκτήσει μεσα σ εναν αιώνα αδίστακτης κατανάλωσης,και σε κατι χρόνια απο τώρα οσοι εχουν απομείνει απο το ανθρώπινο είδος ισως θαναι οι μοναδικοί που θα υποδεχτουν ενα αφωνο εξωγηινο ειδος απο τ αστέρια μην μπορώντας να απαντήσουν στο ερωτημά τους :
“τι στο διάολο εγινε εδώ…”.
Και δεν θάναι σε Live μετάδοση κανενος δελτίου ειδήσεων..
Οι κυβερνώντες ειναι σίγουρο οτι θα μας σέρνουν και σαν σκλάβους κλέφτες και μεταλλωρύχους στις τελευταίες αποστολές σωτηρίας στο διάστημα.
Οι ζωγράφοι οι ποιητές οι κηπουροί οι ακτιβιστές της γής και οι συγγραφείς των απομνημονευμάτων της μαλλον θα ναι το αλφαβητάρι της τελευταιας ανθρώπινης φυλής στα εδρανα ενος αλλιωτικου κρυφού σχολειού στο απόγειο του ρημαγμένου πλανήτη μας η σε ενα άλλο αστέρι και ως τότε θα συνεχίζουν να δραπετεύουν με το τελευταιο νυχτερινό τραίνο της αϋπνίας τους γυρεύοντας τους τόπους που χαθήκαν,τα ονειρα που ξεβράζονται σαν φάλαινες σε φανταστικές μακρινές ακτές.
Και οσοι ακομη μαγεύονται απο τα αστρα τα βουνά το φεγγάρι και την θάλασσα θα συνεχίσουν να τα κοιτάνε επειδή σε όλα αυτα συνυπάρχει ο αληθινός εαυτός μας.
Η δε επιλογή των όπλων ( εμβολίων) που αποφασίζουμε μοιάζει με την επιλογή των πολέμων μας απο την αρχή του δυτικού φεουδαρχικού και τεχνο-βιομηχανικού πολιτισμού οταν πρόκειται να λύσουμε τις “διαφορές μας”( δηλ.στην προκειμένη στιγμή με το οικοσύστημα) και θαναι μόνο μια προσωρινή λύση αν δεν αλλάξει ο ανθρωπολογικός τύπος πάνω στον πλανήτη,πράγμα που στην συγκεκριμένη ιστορική περίοδο ειναι παντελώς αδύνατο.
Με απλά λόγια “τα σκ@τwσαμε..”
Η δε περίφημη ατάκα της εξουσίας “μένουμε ασφαλείς” ειναι ο ακρογωνιαίος λίθος του πολιτισμού μας ωστε να μην αλλάζουμε επιμένοντας στην ιδια βλακώδη πορεία της αυτοκαταστροφής.
Απο το γυμνό πόδι του πρωτόγονου ανθρώπου,απο αυτο το αθωο και οικολογικο αποτύπωμα στο χωμα φθάσαμε στην αστροναυτική μπότα και τα mars rover του τεχνοφασισμού στο φεγγάρι και τον Αρη αντίστοιχα αλλα την ιδια ώρα δεν μπορουμε να κατανοήσουμε μετά απο χιλιάδες χρόνια στη γή πως γινεται απο ένα σπόρο στο μέγεθος του κεφαλιου μιας καρφίτσας να βγαίνει στο τέλος ενα πανέμορφο λουλούδι και για ποιό αλλο λόγο εκτος απο την αναπαραγωγή του δειχνει τοσο μυστηριώδες και πολύπλοκο,η τι μπορεί να μάς λέει το κελάιδισμα του κότσυφα το ξημέρωμα και πως σε μια μικρή και αδεια λίμνη ξαφνικά και απο το τίποτα εμφανίζονται εκατοντάδες μικροοργανισμοί πλάσματα και φυτά…
Το οικοσύστημα στις εκατομμύρια μορφές του αναπαράγεται χωρίς να αφήνει πίσω του ούτε ενα κόκκο σκουπιδιού ενω εμεις το πως γίνεται να αφήνουμε πισω μας συντρίμμια κανεις δεν το αναρωτιέται και πως θ αλλάξει αυτό.
Απ αυτές τις μορφές ξεπηδούν τα άπειρα πρόσωπα του θεού,δεν ειναι δικά μας και δεν εχουμε το δικαίωμα της ασέβειας και περιφρόνησης πάνω τους.
Αν οχι λοιπόν ο ιός αυτός και η κλιματική αλλαγη που τον καθοδηγεί τότε τι άλλο θα φέρει μια Ανάσταση;
Ο απίστευτος συνωστισμός της εμποροπανήγυρης ενος πλειοψηφικού εξτρεμιστικού ανθρώπινου είδους,και η χωρίς ιστορικό προηγούμενο συσσώρευση υλικού και ιικού φορτίου απο τα πεδία των μαχών που διεξάγονται απο τα κυβερνητικα εταιρικά δαιδαλώδη σύνολα εναντια στον πλανήτη ειναι τα νέα προσανάμματα για μελλοντικες πυρκαγιές πανδημιών που θα επιφέρουν το τέλος του υποτίθεται πιό ευφυούς πλάσματος στην γή σε εναν πλανήτη πού πλέει ακυβέρνητος χωρις πυξίδα μέσα σε μια θυμωμένη θάλασσα απο δαίμονες που απελευθέρωσαν οι κατοικοί του.
Τελικά η ικανότητα για μεταμόρφωση οπως αυτή του χαμαιλέοντα και άλλων οργανισμών για να προσαρμοστούν στο περιβάλλον και να ξεγελάσουν τους εχθρούς τους χωρις την διάθεση να τους βλάψουν μοιάζει ύμνος ευφυίας μπροστά στο ανίσχυρο και τραγελαφικό καμουφλάζ που επιχειρούμε για να ξεφύγουμε απο την δίνη της πανδημίας.
Η τακτική της αποφυγης ευθυνών για την θεοποίηση της κατανάλωσης και τον συνωστισμό της εξουσίας της προσκολλημένη σε κάθε ζωντανό κομμάτι και κύτταρο του πλανήτη αυτη η κατάντια που μας εφερε ως εδώ απλώς θα μεγεθύνει τα εδρανα του τιμωρητικού δικαστηρίου της χυδαιας εξουσίας και τα ειδώλια κατηγορουμένων που εφτιαξε για μάς.
Και ετσι ο “ανελέητος πόλεμος” που διεξάγεται ενάντια στον ιό με τα οπλα των εμβολίων θα αποδειχθεί μάταιος αν πρώτα δεν καταπολεμήσουμε τις αιτίες εμφανισής του αν δεν αναγνωρίσουμε τον εχθρό δηλαδή ένα μαζικό και πολεμικό ανθρώπινο είδος που εθελοτυφλεί και παραπαίει μεσα σε εναν ωκεανό βλακώδους αντίληψης για το οικοσύστημα την οικονομία και την ζωή στο συνολό της.
Γιατί όπως λέει ο γάλλος ερευνητής και εξελικτικός βιολόγος ειδικευμένος στους ανθρώπινους ιούς Samuel Alizon διευθυντής του κέντρου (CRNS) “η επιμονή μόνο στα εμβόλια θα φέρει την αντίσταση του ιού με τον ιδιο τρόπο που αντιστέκονται τα παράσιτα των φυτων στα ζιζανιοκτόνα,θα εξεγείρονται και θα μεταλλάσσονται συνέχεια..”
Ειναι πραγματικά εξωφρενικό σε μιά τοσο σοβαρή πανδημία να μην φιλοξενούνται στα ντόπια και ξένα ΜΜΕ οικολόγοι ανθρωπολόγοι και ανεξάρτητοι ερευνητές επιδημιολόγοι να πουν εστω την αποψή τους (οχι βέβαια οτι θα αντεχαν σ αυτο το τσίρκο) που αδιάκοπα το λένε το τονίζουν και προειδοποιούν οτι κανείς δεν μπορεί να τα βάλει με το οικοσύστημα γιατι απο άγγελος και παράδεισος ευκολα μετατρέπεται σε διάβολο και κόλαση κατι που δεν ξέρουν τα συστημικά χαϊβάνια των “λοιμωξιολόγων” και “επιδημιολόγων”- κλόουν που επιμένουν στα ιδια μέτρα μιας μονοδιάστατης αντιμετώπισης της πανδημίας συμπλέοντας με την διαχρονική παραφροσύνη των αφεντικών τους.
Φωτο: Αρμονία, το αρχαίο σύμβολο των ιθαγενών της Β.Αμερικής για την συμβίωση ανθρώπων φυτων ζωων και οικοσυστήματος, εκείνοι κατι ήξεραν παραπάνω απ ότι εμείς.
Τι υποκρισία και διαστροφή απο την κυβέρνηση των ΗΠΑ να αναγνωρίζει εγκλήματα και γενοκτονίες μακρινων καθεστώτων αλλα εξακολουθεί να μην ειναι ειλικρινής με το δικό της κοντινό “παρελθόν”,να αρνείται την γενοκτονία των αυτόχθονων ινδιάνων. Η εξήγηση βεβαια ειναι προφανής..
Επειδή ειναι το τελευταίο άρθρο που γράφω, αφιερώνω πάλι σε όλους ένα τραγούδι των Μoody Blues από το 1972, τόσο επίκαιρο για τους στίχους του στην ανθρωπόκαινο εποχή της πανδημίας.
Υπογράφει ο καταπληκτικός ποιητής στιχουργός και ιδρυτικό μέλος τους Mike Pinder :
“Χαμένος σε εναν χαμένο κόσμο”..
