Το eurogroup ξανά αποφάσισε… μόνο δάνεια, σύντομα ίσως δούμε όρους για χώρες με μεγάλο χρέος, στην Ελλάδα μετά από 10 χρόνια κρίσης να συμφωνήσουμε πως προέχει η ανάταξη της οικονομίας με κοινωνική συνοχή, με ύφεση 10% όλοι θα είναι οικονομικά και πολιτικά χαμένοι, προειδοποίησε η πρώην διοικήτρια της Εθνικής Τράπεζας και πρώην υπουργός, καθηγήτρια του ΕΚΠΑ Λούκα Κατσέλη Στο Κόκκινο και τον Νίκο Ξυδάκη. Πρέπει να μάθουμε επίσης ποιοι διαπραγματεύτηκαν με ποιους για την πρώτη κατοικία, γιατί η κυβέρνηση δεν μπορεί να νομοθετήσει υπέρ του δημόσιου συμφέροντος; Να πάρει καθαρή θέση και η Τράπεζα της Ελλάδας, όπως τόνισε.
Μόνο δάνεια ως 540 δισ. ευρώ που φουσκώνοντας το χρέος θα έχουν σύντομα όρους για τις πιο αδύναμες χώρες περιλαμβάνει η παρέμβαση στήριξης που προέκυψε από το eurogroup, χάθηκε μία τεράστια ευκαιρία ενδυνάμωσης του ευρωπαϊκού εγχειρήματος στη συνείδηση των Ευρωπαίων πολιτών. Περισσότερο, η ευκαιρία επανεκκίνησης της ευρωπαϊκής οικονομίας, είπε η κ. Κατσέλη.
Όπως ανέφερε, το πακέτο καταπολέμησης της ανεργίας είναι 100 δισ. ευρώ, το πακέτο για άμεσες και έμμεσες δαπάνες για την πανδημία 240 δισ. ευρώ (για την χώρα μας περίπου 4 δισ. ευρώ), ενώ τα δάνεια από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων 200 δισ. ευρώ.
Όπως υπογράμμισε, η δανειοδότηση είναι σωστή και χρήσιμη όταν υπάρχει ζήτηση. Όταν δεν υπάρχει ζήτηση και εισοδήματα, η ρευστότητα μένει ανενεργή, το είδαμε και στην χρηματοπιστωτική κρίση, εξού και η ανάκαμψη των ευρωπαϊκών οικονομιών ήταν ανεμική, το βλέπουμε και τώρα. Η επιλογή να μην παρέμβουν στην πραγματική οικονομία, μέσω ομολόγου, επενδύσεων, κοινών δράσεων στήριξης εισοδήματος, κτλ. είναι βραδυφλεγής βόμβα, θα μειώσει τη ζήτηση και θα οδηγήσει σε μεγαλύτερη ύφεση την ευρωπαϊκή οικονομία. Στην Ευρώπη δεκαετίες τώρα στηρίζεται η ρευστότητα με νομισματική πολιτική, και αποφεύγονται τα μέτρα δημοσιονομικής πολιτικής. Ε, όταν καταδικάζεις τον Κέινς, έρχεται και σε εκδικείται…
Ο πολύς κόσμος μπερδεύει την ρευστότητα με το εισόδημα και τη ζήτηση. Μία μείωση ΦΠΑ π.χ. αυξάνει το διαθέσιμο εισόδημα και την κατανάλωση, είναι μέτρο ζήτησης. Το να δώσεις σε μία τράπεζα ένα ποσό να διανείμει ως δάνειο, εξαρτάται το αν θα προκαλέσει αύξηση εισοδήματος από το αν κάποιοι δανειστούν και το τι θα κάνουν με αυτό το ποσό. Άλλο η ρευστότητα, άλλο η στήριξη ζήτησης, επενδύσεων, κατανάλωσης κτλ.
Στη δική μας χρηματοπιστωτική κρίση, η διεθνής οικονομία κινείτο και πολλές επιχειρήσεις μεγάλες και μικρομεσαίες στράφηκαν στο εξωτερικό, είχαν μία πηγή ζήτησης. Σήμερα, η κατανάλωση έχει μειωθεί δραματικά, οι εξαγωγές μειώνονται δραματικά, οι πωλήσεις ακόμη και εύρωστων ελληνικών επιχειρήσεων δεν υπάρχουν, οι επενδύσεις δεν γίνονται λόγω αβεβαιότητας. Άρα, το μόνο που μένει είναι οι δημόσιες δαπάνες, οι δημόσιες επενδύσεις, ο δημόσιος τομέας.
Υπάρχει και ψύχωση και ιδιοτέλεια στη Γερμανία. Στην δική τους οικονομική πολιτική είχαν παγώσει τις δημόσιες επενδύσεις, υπάρχει απαξίωση υποδομών, κ.ο.κ. Πολλοί οικονομολόγοι την πιέζουν για ίδιο όφελος να κάνει μία πιο επεκτατική δημοοσιονομική πολιτική. Προωθεί τα δικά της συμφέροντα κυρίως με απομείωση αξίας ακινήτων και παγίων στοιχείων, ώστε να επεκτείνει τις επενδυτικές της δραστηριότητες σε όλη την Ευρώπη, μαζί με έναν έμμεσο προστατευτισμό. Δεν είναι τυχαίο π.χ. ότι προχώρησε αμέσως σε ουσιαστική κρατικοποίηση της Lufthansa. Υπάρχει πολύ στενή σχέση του γερμανικού κράτους με τις μεγάλες επιχειρήσεις και τις τράπεζες, όπως έδειξε και η άρνηση αναδιάρθρωσης του δικού μας χρέους στην αρχή της κρίσης, λόγω της έκθεσης της Deutsche Bank στα ελληνικά ομόλογα. Η αναιμική επανεκκίνηση της ευρωπαϊκής οικονομίας όμως θα προκαλέσεις αντίρροπες δυνάμεις ακόμη και μέσα στη Γερμανία.
Η ύφεση δεν θα είναι μικρή, στην Ελλάδα τουλάχιστον θα είναι μεγάλη, πάνω-κάτω 10% αν όχι περισσότερο. Αυτό θα προκαλέσει σειρά αντιδράσεων. Η κυβέρνηση πρέπει να τολμήσει να πάρει εμπροσθοβαρή μέτρα και να μην προχωρήσει με στρατηγική του «βλέπουμε και κάνουμε», γιατί το κόστος της αναβολής θα είναι πολύ μεγαλύτερο από αυτό των πρόωρων μέτρων.
Προκαλεί την ίδια ώρα τεράστια εντύπωση ότι οι «θεσμοί» φέρονται να έχουν αυτή την στιγμή αντίρρηση για την προστασία της πρώτης κατοικίας από πλειστηριασμούς μετά την 1η Μαΐου, δεν ξέρω με ποιους διαπραγματεύεται η κυβέρνηση και γιατί αυτοί έχουν το πάνω χέρι σε κάτι τέτοιο. Η πανδημία θερίζει, η οικονομία απειλείται με βαθιά ύφεση και κατάρρευση, δεν κατανοώ γιατί οποιαδήποτε κυβέρνηση δεν μπορεί να πάρει πρωτοβουλία, να νομοθετήσει υπέρ του δημόσιου συμφέροντος. Είναι υπό ενισχυμένη εποπτεία, όχι μνημονιακή εποπτεία. Πολύ θα ήθελα να ξέρω ποιοι από τους θεσμούς προβάλλουν αυτή την θέση και ποια είναι η στάση των υπουργών στις διαπραγματεύσεις.
Πρέπει να γίνει διάκριση μεταξύ των πτωχευμένων που βρίσκονται σε μόνιμη αδυναμία πληρωμής (ο προηγούμενος νόμος προστάτευε την πρώτη κατοικία τους μετά από δικαστική απόφαση για ένα χρονικό διάστημα) και αυτών που βρίσκονται σε πρόσκαιρη αδυναμία και ουσιαστικά τυγχάνουν ευνοϊκών ρυθμίσεων με την πλατφόρμα και την εξωδικαστική διαδικασία.
Αυτή τη στιγμή λόγω συνθηκών δεν υπάρχει νέος πτωχευτικός νόμος, άρα όλα τα επιχειρήματα υπάρχουν ώστε η προστασία της πρώτης κατοικίας να ενσωματωθεί όταν με το καλό βγει ο καινούργιος. Για τους υπόλοιπους, υπάρχουν υπό τις παρούσες συνθήκες όλα τα επιχειρήματα για να παρατείνει μονομερώς η κυβέρνηση την άρση των πλειστηριασμών και την προστασία της πρώτης κατοικίας, ως το τέλος του χρόνου.
Στην Κύπρο π.χ. το υπουργείο Οικονομικών ανέστειλε δόσεις τόκων και χρεολυσίων για όλους όσοι είναι ενήμεροι, μέχρι το τέλος του χρόνου. Δεν υπάρχει θεσμός που υπό αυτές τις συνθήκες θα πίεζε για μη προστασία της πρώτης κατοικίας. Όταν σου λένε μείνε σπίτι, σε ποιο σπίτι θα μείνεις; Η Τράπεζα της Ελλάδας πρέπει να πάρει θέση σε αυτό το θέμα, ανοιχτά και ξεκάθαρα.
Η κρίση της πανδημίας έρχεται μετά από δέκα χρόνια χρηματοπιστωτικής κρίσης, μπορούμε να συμφωνήσουμε όλοι ότι προέχει η ανάταξη της οικονομίας με κοινωνική συνοχή και με τα λιγότερα θύματα. Πρέπει να είναι εθνική θέση, δεν είναι η ώρα για πολιτικές αντεγκλήσεις και μικροκομματικές διαμάχες. Να ακούσουμε με σεβασμό ο ένας τις απόψεις του άλλου, να υπάρχει διάλογος, να υπάρξει κοινή συνισταμένη. Αν η ελληνική οικονομία μπει σε βαθιά ύφεση, αν δεν υπάρξουν τα κατάλληλα μέτρα, όλοι και οικονομικά και πολιτικά θα είναι χαμένοι.
Πηγή. stokokkino.gr
