Ειλικρινά, αυτό το κέντρο κράτησης, δεν χτίστηκε για καλό αλλά για να καταστρέψει ανθρώπους και μαζί με αυτούς τις οικογένειές τους. Χωρίζουν οικογένειες και γεμίζουν τους ανθρώπους με με τοσο πόνο… Είμαστε όλοι άνθρωποι, ασχέτως με τις λεπτομέριες που καθορίζουν την ύπαρξη του καθενός. Είμαστε όλοι άνθρωποι…
Αυτή τη στιγμή βρίσκομαι στο κέντρο κράτησης και απέλασης μεταναστών Yarl’s Wood. Βρίσκομαι εδώ για περισσότερο από δύο μήνες. Έχω περάσει ξανά από ‘δω. Με έφεραν πίσω για λόγους που αφορούν την αίτηση διαμονής που κατέθεσα στο Υπουργείο Εσωτερικών. Έχω συμπληρώσει αμέτρητες αιτήσεις και όλες έχουν απορριφθεί, πάντοτε για τον ένα ή τον άλλο λόγο. Βρίσκομαι σ΄ αυτή τη χώρα για πάνω από 20 χρόνια. Εδώ έκανα και την οικογένειά μου και τα παιδιά μου είναι Βρετανοί πολίτες. Ο σύζυγός μου είναι Βρετανός πολίτης.
Γίνονται πτήσεις προς τις χώρες της Δυτικής Αφρικής, όπως η Γκάνα και η Νιγηρία, κάθε δύο μήνες. Τα αεροπλάνα που κουβαλούν τους απελαθέντες σε κάποια από αυτές τις χώρες φεύγουν από διαφορετικό αεροδρόμιο κάθε φορά. Την τελευταία φορά, η πτήση έφυγε από το αεροδρόμιο του Ντόνκαστερ.
Εγώ είμαι ακόμα εδώ και τα παιδιά μου βρίσκονται κάπου εκεί έξω. Κάθε μέρα, κάθε μέρα με ρωτάνε: ‘μαμά πότε θα έρθεις πίσω στο σπίτι;’. Δεν έχω κάποια απάντηση να τους δώσω γιατί ούτε κι εγώ γνωρίζω πότε θα επιστρέψω πίσω στα παιδιά μου.
Το πιο αστείο πράγμα είναι πως όταν άρχισα να έχω αρρυθμίες, που τις νιώθω στο στήθος μου σαν καρδιακές προσβολές, στο κέντρο υγείας μου έδιναν παρακεταμόλη και έλεγαν, ‘είσαι μια χαρά, δε σου συμβαίνει τίποτα’. Έχω εφιάλτες τις νύχτες και οι μέρες μου είναι γεμάτες με κρίσεις πανικού. Όμως εσύ, μέσα σου, ξέρεις καλά τι είναι αυτό που σε σκοτώνει. Ξέρεις τι είναι αυτό που σε πονάει. Αλλά κάθε φορά που ζητάς ιατρική περίθαλψη αυτοί λένε: ‘Πήγαινε πάρε παρακεταμόλη’. Η κατάσταση εδώ είναι άθλια.
Υπάρχει πάρα πολύς κόσμος κι όλοι επηρεάζονται από την κατάσταση των άλλων με διαφορετικό τρόπο. Κάποιες γυναίκες εδώ είναι έγκυες. Μία από αυτές έχασε το μωρό της πριν από λίγο καιρό. Γι αυτό και δεν καταλαβαίνω σε τι ακριβώς εξυπηρετεί αυτό το κέντρο κράτησης. Θα σας δώσω ένα παράδειγμα: ένα από τα άτομα που μοιραζόμαστε μαζί το χώρο που κοιμόμαστε ήρθε εδώ με συζυγική βίζα, αφού ο σύντροφός της είναι Βρετανός πολίτης. Είναι παντρεμένη μαζί του, αλλά για κάποιο λόγο οι αρχές λένε πως δεν πιστεύουν πως ο γάμος τους είναι πραγματικός. Δεν μπορώ να καταλάβω με ποιό τρόπο θα πρέπει ένα ζευγάρι να αποδείξει πως ο γάμος τους είναι πραγματικός. Η γυναίκα βιώνει έντονο ψυχικό τραύμα μέσα σ΄ αυτή την κατάσταση εγκλεισμού. Νιώθει συχνά ιλίγγους και έχει ινομυώματα στην κοιλιά. Προσπαθεί εδώ και καιρό να κάνει ένα παιδάκι. Είχε δύο αποβολές, αλλά οι αρχές δεν ακούνε τίποτα.
Γιατί φτιάχτηκε αυτό το μέρος; Για να χωρίσουν οικογένειες; Για να καταστραφούν άνθρωποι; Το Ηνωμένο Βασίλειο είναι ένα καταφύγιο στο οποίο βρίσκεις ασφάλεια. Θεωρητικά τουλάχιστον. Όμως, δεν ξέρω… φαίνεται πως πλέον δεν ισχύει κάτι τέτοιο. Αν μπορούσατε να δείτε τι περνάμε εδώ μέσα θα ρωτούσατε με αμφιβολία: σίγουρα βρίσκεται αυτό στο Ηνωμένο Βασίλειο; Βλέπω ένα μέρος γεμάτο πόνο. Αυτό δεν μπορεί να αλλάξει με την κατάσταση ως έχει. Δεν μπορώ να είμαι ευτυχισμένη χωρίς τα παιδιά, το σύντροφό μου, τους φίλους μου… Δεν είμαι ευτυχισμένη επειδή το Yarl’s Wood δεν συμβάλλει θετικά σ’ αυτή τη χώρα. Νιώθω πως ζω σε μία κόλαση. Μερικές φορές αναρωτιέμαι αν όντως βρίσκομαι στο σωστό μέρος.
Έρχονται Χριστούγεννα. Μια γιορτή που φέρνει κοντά τις οικογένειες. Αλλά εμείς εδώ, οι έγκλειστοι, είμαστε μακριά από τους δικούς μας. Κι αυτό δεν μας κάνει καλό. Σήμερα έγινε μία διαμαρτυρία. Φωνάζαμε συνθήματα δυνατά και η φωνή μου είναι κουρασμένη. Υπάρχουν άνθρωποι που πιστεύουν πως τα πράγματα δεν θα έπρεπε να είναι έτσι κι έρχονται και διαμαρτύρονται μαζί μας.
H δική μας άποψη είναι πως αυτό μέρος πρέπει να κλείσει. Γιατι δεν ειναι αυτό που ισχυρίζεται ότι είναι: σου ζητάνε χαρτιά, τα καταθέτεις και μετά αρνούνται να σου δώσουν κάποια απάντηση. Άρα πως βοηθάει αυτό το μέρος; Ας μου πει κάποιος. Γιατι λογικά δημιουργήθηκε για να προσφέρει βοήθεια. Γι αυτό, αλήθεια, η διαδικασία αυτή είναι πολύ λανθασμένη. Είμαστε άνθρωποι, όλοι μας, ασχέτως με την καταγωγή μας.
Νιώθω πως διαλύονται οικογένειες. Αν με πάρεις μακριά απ΄ αυτή τη χώρα, είναι σαν να μου λες, πήγαινε να παντρευτείς κάποιον άλλο στη χώρα σου. Και το ίδιο λες στο σύζυγο μου. Πώς μπορούν να μεγαλώσουν τα παιδιά μου, όταν η μητέρα τους είναι τόσο μακριά; Ακόμα δεν μπορώ να το χωνέψω… Ξεκινήσαμε απεργία πείνας εδώ και κάποιες μέρες. Λόγω της επικείμενης πτήσης κανείς δεν μπορεί να νιώσει χαρούμενος. Μένει απλά μία πτήση…
Αυτό το μέρος πρέπει να κλείσει. Πραγματικά. Αυτό το μέρος πρέπει να κλείσει! Δεν εξυπηρετεί κανένα σκοπό. Το Υπουργείο Εσωτερικών λέει πως προσφέρει μία σημαντική υπηρεσία αλλά αυτό δεν είναι αλήθεια! Το μόνο που καταφέρνουν είναι να πληγώνουν ανθρώπους. Πρέπει να δείτε πόσα χρήματα ξοδεύουν αυτοί οι άνθρωποι σε δικηγόρους…αν ξοδέψεις ένα τεράστιο ποσό αλλά τουλάχιστον έχεις μία θετική έκβαση στην υποθεσή σου, τότε καλώς. Αν όμως ξοδέψεις όλα αυτά τα χρήματα και στο τέλος της ημέρας σε απελάσουν; Ποιό το αποτέλεσμα; Ότι κάποιοι έγιναν πλούσιοι κάποιοι από το δικό σου πόνο;