Αυτή ήταν η πιο συγκινητική στιγμή στον αγώνα δεκάδων βιοπαλαιστών απέναντι σε έναν πολυεθνικό κολοσσό που τους αντιμάχεται από θέση ισχύος, έχοντας πακτωλό χρημάτων και στρατιές δικηγόρων για να πείσει ότι οι «μεθοδευμένες μαζικές απολύσεις» δεν ήταν παράνομες και καταχρηστικές.
Δύο διαφορετικοί κόσμοι παρουσιάστηκαν απέναντι στη δικαστική έδρα:
– Τη μια στιγμή ένας πωλητής της εταιρείας που περιέγραφε τη συνδικαλιστική δράση του σωματείου για την προστασία των εργαζομένων, με κίνδυνο να χάσει κι αυτός τη δουλειά του. Αλλά και η αξιοπρεπής σύζυγος ενός απολυμένου που περιέγραψε πώς είναι πλέον η καθημερινότητα στην οικογενειακή τους ζωή.
– Και την άλλη στιγμή ένα καλοπληρωμένο διευθυντικό στέλεχος της εταιρείας που με εντελώς τεχνοκρατικό τρόπο προσπαθούσε να πείσει ότι οι απολύσεις έγιναν για τη μείωση του κόστους στο φόντο των ζημιών και της κρίσης.
Τα πράγματα, όμως, όπως υποστηρίζουν οι εργαζόμενοι, δεν είναι έτσι… Η εταιρεία, λένε, δεν έκανε διαβούλευση με το σωματείο για τις ομαδικές απολύσεις, ούτε τήρησε το 5% (ποσοστό επί του συνόλου των εργαζομένων) που ορίζει ο νόμος. Η μεθόδευση, εξηγούν, είναι φανερή, διότι στις 31 Δεκεμβρίου 2013 πάνω από 40 εργαζόμενοι, δηλωμένοι να εργάζονται στο εργοστάσιο του Βόλου, δηλώθηκαν την επομένη στο εργοστάσιο της Θεσσαλονίκης προκειμένου η εργοδοσία να μπορεί να απολύσει περισσότερους.
Και επιπλέον, δεν είναι δυνατόν μια εταιρεία που σε συνθήκες κρίσης δηλώνει κέρδη ενός εκατομμυρίου ευρώ την ημέρα να απολύει εργαζομένους. «Μην ξεχνάμε ότι έδιωξε και 5 συνδικαλιστές οι οποίοι προστατεύονται από τον νόμο και παρά τις αντίστοιχες διατάξεις», ανέφεραν.
Οι 33 απολύσεις έγιναν στις 30 Σεπτέμβρη του 2013 με στόχο την παύση λειτουργίας του τμήματος διακίνησης προϊόντων στο εργοστάσιο της Θεσσαλονίκης και με απώτερο σκοπό να δοθεί η συγκεκριμένη δραστηριότητα σε εργολαβική εταιρεία.
