“τρικομματικής κυβέρνησης, εθνικής σωτηρίας”, κατάφερε να περάσει τα
“σωτήρια” μέτρα, ώστε σαν χώρα να μπούμε στον προθάλαμο αναμονής της
“δόσης”, της απαραίτητης για τη συνέχιση της εξάρτησής μας από το
χρηματοπιστωτικό σύστημα και τα δάνειά του(σαν ναρκωτικό). Το πολιτικό
σύστημα της κοινοβουλευτικής ολιγαρχίας στη χώρα, που στηριζόταν και
στηρίζεται μέχρι τώρα στη συναίνεση των ευνοημένων μεσοστρωμάτων και στο
άλλοθι μέρους της αριστεράς, παίρνει βαθειές ανάσες, αφού οι
περισσότεροι περιμένουν μετέωροι.
Για μας ήρθε ο καιρός
να σταματήσουμε να είμαστε αντικείμενα διαχείρισης της πολιτικής,
καταναλωτές των πολιτικών των κομμάτων και να περιμένουμε, άπρακτοι
πιθανά, την έλευση “κυβέρνησης κοινωνικής σωτηρίας” της αριστεράς, για
να μας λύσει όλα τα προβλήματα. Ας “ξεβολευτούμε”-ακόμα και αυτοί που
βολεύονται ακόμα- και ας γίνουμε οι ίδιοι υποκείμενα της πολιτικής! Να
διαμορφώσουμε ένα νέο είδος πολιτικής, που θα στηρίζεται στην
αυτοεκπροσώπηση και όχι πλέον στη διαμεσολάβηση:
Άς αρνηθούμε να πληρώνουμε το οτιδήποτε προς το υπάρχον ακόμα “κράτος τους”!
Ας μη θεωρούμε φτώχεια την έλλειψη των χρημάτων “τους”, το να μη μπορούμε να αγοράζουμε τα προϊόντα “τους”!
Ας μη δεχθούμε σαν ανεργία την έλλειψη μισθωτών θέσεων εργασίας στις επιχειρήσεις τους!
Ας απορρίψουμε την “ανάπτυξή τους” και το καταστροφικό μέλλον που ετοιμάζουν για τις μελλοντικές γενιές και τη φύση!
Ας
μη ξοδευόμαστε πια μόνο σε ειρηνικές ή μη ειρηνικές πορείες,
συλλαλητήρια και “μητροπολιτική βία”, που “αυτοί” είτε μπορούν και
αγνοούν, είτε τις αντιμετωπίζουν με όλο και μεγαλύτερη κρατική βία,
προκαλώντας τη διαιώνηση του κύκλου της βίας. Ας δρούμε σαν τον καρκίνο
για να καταρρεύσουν οι λειτουργίες των πνευμόνων του κράτους τους!
Ας
αρχίσουμε να οργανωνόμαστε σε κοινότητες, δίκτυα συνεργασίας και
αλληλεγγύης, ομάδες παραγωγών, συνεταιρισμούς και συνεργατικές ομάδες,
να μετετρέπουμε τις επιχειρήσεις που κλείνουν, σε επιχειρήσεις
κοινωνικής και αλληλέγγυας οικονομίας με αυτοδιαχείριση από τους
εργαζόμενους σε αυτές και παραγωγή που να ικανοποιεί τις κοινωνικές
βιοτικές ανάγκες. Να δημιουργήσουμε νέες μονάδες παραγωγής κοινωνικής
βάσης. Να ικανοποιούμε τις ανάγκες μας με αυτοπαραγωγή και αχρήματες
ανταλλαγές, δημιουργώντας “τοπικά νομίσματα” και εναλλακτικούς θεσμούς
χρηματοδότησης, κ.λπ, κ.λπ.!
Ας δημιουργήσουμε κινήσεις πολιτών
με τη μορφή “δημοκρατίας εν δράσει”, που παρεμβαίνοντας στη τοπική
κοινωνία και στη τοπική αυτοδιοίκηση θα δημιουργήσουν θεσμούς άμεσης
δημοκρατίας σε όλα τα επίπεδα και να μετετρέψουν τους σημερινούς ΟΤΑ σε
θεσμούς αυτοκυβέρνησης!
Ας υπερβούμε “το παγκόσμιο χωριό” και τη
παγκοσμιοποίηση και ας στραφούμε προς την αποκεντρωμένη,
τοπικοποιημένη, οικολογική, αταξική και αμεσοδημοκρατική κοινωνία της
ισοκατανομής πόρων και εξουσίας, για να δημιουργήσουμε τη νέα
οικουμενικότητα!
Ας αρχίσουμε να οικοδομούμε τις δομές της σε σχέση απόρριψης, αντιπαράθεσης, ρήξης και υπέρβασης των δομών του κράτους τους!
Ας αποφασίσουμε να κάνουμε τα πρώτα βήματα για τη μετάβαση στη μετά την “ανάπτυξη” και τον καπιταλισμό εποχή!
Πηγή: www.topikopoiisi.com
