Με αφετηρία την Καππαδοκία, η μπουγάτσα που ξεκίνησε ως “φαγητό των φτωχών” έχει εξελιχθεί σε ένα από τα πιο δημοφιλή εδέσματα κι όχι μόνο στη Θεσσαλονίκη.
Η “μπουγάτσα Θεσσαλονίκης” αποτελεί πλέον brand για την πόλη, το οποίο ενισχύεται με διάφορες δράσεις, όπως αναφέρει ο μπουγατσοποιός Φίλιππος Μπαντής. Μία από αυτές είναι και το φεστιβάλ πίτας (pie festival) που διοργανώνεται στο πλαίσιο του Thessaloniki Food Festival.
Στο φεστιβάλ έχουν τη δυνατότητα να πάρουν μέρος όσοι θέλουν, αρκεί να δηλώσουν συμμετοχή μέχρι τις 28 Μαΐου στην ιστοσελίδα του δήμου Θεσσαλονίκης και να φτιάξουν μια πίτα την οποία θα παραδώσουν σε μια από τις έξι δημοτικές κοινότητες, όπου θα γίνουν οι επιμέρους διαγωνισμοί.
Ο τελικός θα πραγματοποιηθεί στις 6 Ιουνίου, στο δημαρχείο Θεσσαλονίκης, όπως ανέφερε ο κ.Μπαντής, που θα είναι ένας εκ των κριτών, μιλώντας στο ραδιοφωνικό σταθμό του Αθηναϊκού – Μακεδονικού Πρακτορείου Ειδήσεων “ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΟ 104,9 FM”.
“Είναι η πρώτη φορά που γίνεται ένα φεστιβάλ το οποίο απευθύνεται σε όλους τους δημότες και όχι μόνο σε επαγγελματίες. Αυτό που θέλουμε να αναδείξουμε είναι η ιστορία και η παράδοση της πόλης”, είπε ο κ.Μπαντής.
Οι 6 νικητές, θα προκύψουν από την κριτική επιτροπή, που θα απαρτίζεται από τον, ή την πρόεδρο, της κάθε Κοινότητας και επαγγελματίες (αρτοποιούς, ζαχαροπλάστες και άλλους) με εξειδίκευση στο φύλλο, τους οποίους θα επιλέξει η κάθε Δημοτική Κοινότητα.
Ο κ. Μπαντής, επεσήμανε, ότι αυτό που έχει σημασία είναι η ιστορία πίσω από κάθε συνταγή. Εκείνο που θα συμβουλεύει στους συμμετέχοντες είναι “να κάνουν αυτό που νομίζουν καλύτερα. Μια πίτα που ξέρουν από τη γιαγιά τους, για παράδειγμα. Μια πίτα που κουβαλά τη δική της ιστορία”.
Η μπουγάτσα, όπως εξήγησε ο κ.Μπαντής, είναι το φύλλο. Το φύλλο που ανοίγουμε στον αέρα και φτιάχνεται με ιδιαίτερη τεχνική. Η τυρόπιτα είναι άλλο πράγμα, έχει εντελώς διαφορετικό φύλλο. “Η μπουγάτσα πρωτοεμφανίστηκε στην περιοχή της Καππαδοκίας, στην Καισάρεια και σε όλα εκείνα τα μέρη. Ήταν σκέτο φύλλο και αποτελούσε το “φαγητό των φτωχών”, καθώς το έπαιρναν όλοι όσοι δούλευαν πολλές ώρες έξω από το σπίτι, διότι δεν χαλούσε και μπορούσαν να τρώνε συνεχώς”, αναφέρει και συνεχίζει: “Αργότερα η μπουγάτσα πήγε στη Σμύρνη, την περίοδο της ακμής και του πλούτου και μπήκε στα σπίτια των ευκατάστατων, όπου άρχισαν να βάζουν και γέμιση. Τυρί και κρέμα, με κυρίαρχο το τυρί. Σέρβιραν επίσης και το σκέτο φύλλο με το απογευματινό τσάι”.
Η μπουγάτσα έγινε γνωστή και στην Πόλη, όπως περιγράφει ο κ.Μπαντής, όπου μπήκε μέχρι και στα ανάκτορα. “Με τη Μικρασιατική καταστροφή, οι περισσότεροι πρόσφυγες και τεχνίτες πήγαν στη Θεσσαλονίκη και τις Σέρρες, φέρνοντας μαζί και την τεχνική τους”.
