Την εβδομάδα που πέρασε ο πρωθυπουργός με υπερηφάνεια ανακοίνωσε, μέσω του λογαριασμού του στο twitter, ότι «Σε περισσότερους από 130.000 μαθητές δημοτικών σχολείων επεκτάθηκε το 2017 το επιτυχημένο πρόγραμμα σχολικών γευμάτων.
Στόχος μας είναι όλα τα παιδιά να προσηλώνονται στο σχολείο τους και την πρόοδό τους, απερίσπαστα από το δύσκολο αγώνα επιβίωσης που δίνουν οι γονείς τους», και παράλληλα δημοσίευσε στο YouTube το βίντεο «Λόλα, να ένα γεύμα» το οποίο αναδεικνύει την σίτιση των παραπάνω μαθητών και τελειώνει με την φράση του πρωθυπουργού «Ήταν δίκαιο και έγινε πράξη».
Όταν βιώνουμε στο Μητροπολιτικό Κοινωνικό Ιατρείο Ελληνικού την απόλυτη εξαθλίωση των ασθενών, που αδυνατούν να αγοράσουν τα φάρμακά τους, μας προκαλεί κατάπληξη το ύφος της ανακοίνωσης.
Ο πρωθυπουργός γιατί ακριβώς είναι περήφανος;
– που 130,000 μαθητές δεν μπορούν να σιτιστούν από τις οικογένειες τους;
– που κοντά στο 36% του πληθυσμού (3,8 εκατ. άνθρωποι) είναι αντιμέτωπο με τον κίνδυνο της φτώχειας ή του κοινωνικού αποκλεισμού; (*1)
– που το όριο φτώχειας από 598 ευρώ/μήνα που ήταν το 2009 μειώθηκε σε μόλις 376 ευρώ/μήνα το 2014; (*2) Δηλαδή το πρόβλημα ουσιαστικά είναι ακόμα μεγαλύτερο!
– που μισό εκατομμύριο παιδιά στη χώρα ζουν σε φτωχές οικογένειες; (*2)
– που σχεδόν ένα στα δύο παιδιά στην Ελλάδα ζουν σε συνθήκες υλικής αποστέρησης; (*2)
– που η λιτότητα που εξαθλιώνει αυτές και πολλές περισσότερες οικογένειες συνεχίζεται;
Εάν θέλατε κ. πρωθυπουργέ να ήσασταν πραγματικά περήφανος θα εξαλείφατε, ή έστω θα προσπαθούσατε, τους λόγους της εξαθλίωσης και δεν θα προσφέρατε ελεημοσύνες μπαλώματα, με συσσίτια, μερίσματα και επικοινωνιακά παιχνίδια, που αντιμετωπίζουν τους πολίτες σαν ζητιάνους.
Κανένας μας δεν πρέπει να είναι υπερήφανος με τις άθλιες συνθήκες κάτω από τις οποίες ζει το μεγαλύτερο κομμάτι της κοινωνίας μας, πόσο μάλλον όλοι όσοι έχουν συμβάλει ή συνεχίζουν προς αυτή την κατεύθυνση. Καλό είναι λοιπόν κάποιοι να δουλεύουν ώστε να ανατραπεί αυτή η κατάσταση και όχι να παίζουν φθηνά επικοινωνιακά παιχνίδια, που δημιουργούν επιπλέον αγανάκτηση για την κοροϊδία.
