Όταν
στη συγκέντρωση παλιών συμμαθητών οι εννιά στους δέκα, συμμαθητές,
(αυτοί δηλαδή που κατάφεραν να σε αναγνωρίσουν πίσω απ’τη μουτσούνα
του Ψαραντώνη, οι άλλοι κάνουν σαν βουλευτές προς ψηφοφόρο μετά την
εκλογή “ρε φίλε, δεν μου θυμίζεις τίποτα…”), όταν λοιπόν σε ρωτούν
“ΠΡΟΧΩΡΗΣΕΣ ;;…” εννοώντας αυτό που είναι η χαρά του λουλουδά τα
απογέματα των Σαββάτων ή και των Κυριακών (αν υπάρχει μικρότερο μπάτζετ ή
αν τα’ξυνες και δεν βρήκες κέντρο), καθώς και αυτό που είναι η χαρά του
λουτρινοαρκουδά τα απογέματα όποιας μέρας – εκτός κι αν αν ο γιατρός
έχει προγραμματίσει διακοπές και το ξεπετάξει με τεχνητούς ο
καριόλης/χρέωση ίδια- τότε πραγματικά ΕΙΣΑΙ ΕΥΓΝΩΜΩΝ που η ντοπιολαλιά
του τόπου σου σου επιτρέπει να απαντήσεις στην ως άνω ερώτηση των
συμμαθητών μεστά, λιτά, περιεκτκά, αποφασιστικά και αποστωμοτικά :
“Όχι μάνα μ'”
