Ο Διονύσης Σαββόπουλος αποχαιρετά τον Λαυρέντη Μαχαιρίτσα

Γεια σου ρε Λαυρέντη! Συνθέτη εσύ μεγάλων επιτυχιών, τραγουδιστή με φωνή όχι ωραία αλλά πολύ γοητευτική και εντελώς δική σου. 

Παίξαμε πολλές νύχτες μαζί, εσύ και εγώ. 

Εσύ άλλοτε σαν μουτρωμένο παιδί και άλλοτε σαν καλόκαρδος καπετάνιος με πλούσιο γέλιο. Οι χαρισματικοί και ευαίσθητοι άνθρωποι σαν και εσένα είναι κατά βάθος ντροπαλοί και όταν τολμήσουν πια, να βγουν έξω και να τα πουν –αισθήματα, σκέψεις, γρατσουνιές- είναι σαν να χάνουν το έδαφος κάτω απ΄τα πόδια τους και τότε πάνε να ακουμπήσουν σε κάτι που μοιάζει με θυμό και άλλοτε με ξεγνοιασιά. Τέλος πάντων.

Αιωνίως παρούσα η φωνή σου ρε Λαυρέντη, γιατί είναι αληθινή, περήφανη και ελεύθερη. 

Ζωή σε εσάς Ελένη, Μαρία Κλάρα, Σωκράτη και σε εσάς καλοί μου ομότεχνοι, διότι χάσαμε έναν διακεκριμένο συνάδελφο, έναν αγαπημένο.  

Γλυκό φθινοπωράκι σου εύχομαι Λαυρέντη μου και σε χαιρετώ.