Ο ντελιβεράς χτύπησε την πόρτα μου; ήρθε να μου φέρει την παραγγελία μου.
Έξω έβρεχε, ο καιρός ήταν άσχημος. Ήταν χαμογελαστός, φορούσε ένα αδιάβροχο. Τον πλήρωσα – του έδωσα και ένα πουρμπουάρ, γνωρίζοντας πόσο το εκτιμούν – με χαιρέτησε ευγενικά και έφυγε.
Τον είδα να μετράει τα ψιλά του, να ανεβαίνει στη μηχανή και να ξεκινάει προσεκτικά, φοβούμενος το δρόμο που γλιστρούσε.
Αναλογιζόμουν πόσο δύσκολο επάγγελμα είναι αυτό το ντελιβερά. Σε πόσο δύσκολες συνθήκες μετακινείται, σε πόσο αντίξοες συνθήκες βρίσκεται, ακόμα και σε περιόδους γιορτών.
Έναν τέτοιο άνθρωπο ο ίδιος του ο εργοδότης έβαλε να τον γρονθοκοπήσουν, απλά και μόνο επειδή είχε ζητήσει μία άδεια και επειδή για μία ημέρα λόγω ασθένειας δεν μπόρεσε να εργαστεί.
Έναν τέτοιο άνθρωπο του καταπατάνε το δικαίωμα στην αξιοπρέπεια και στην εργασία με δικαιώματα. Έναν τέτοιο άνθρωπο πολλές φορές και εμείς οι ίδιοι αποπαίρνουμε, του κλείνουμε την πόρτα στα μούτρα και τον κοιτάμε με μισό μάτι.
Όλοι οι άνθρωποι έχουν δικαίωμα στην υγιή εργασία, στην αξιοπρέπεια και την αντιμετώπισή τους με σεβασμό. Και ο ντελιβεράς που τόσο αποπαίρνεις, άνθρωπος είναι που δουλεύει και σου φέρνει το φαγητό σου. Δείξε του σεβασμό…
