22.7 C
Athens
Παρασκευή, 29 Μαρτίου, 2024
ΑρχικήΚΑΙΝΟΤΟΜΙΕΣΠέντε καινοτόμες προτάσεις για να αναπτυχθεί η Κοινωνική Οικονομία στην Ελλάδα |...

Πέντε καινοτόμες προτάσεις για να αναπτυχθεί η Κοινωνική Οικονομία στην Ελλάδα | Του Βασίλη Τακτικού

Πέντε καινοτόμες προτάσεις για να αναπτυχθεί η Κοινωνική Οικονομία στην Ελλάδα | Του Βασίλη Τακτικού

ΘΕΣΜΙΚΕΣ ΚΑΙΝΟΤΟΜΙΕΣ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ

Οι προτάσεις της Πανελλήνιας Ένωσης Συμπράξεων Κοινωνικής Οικονομίας (Π.Ε.Σ.Κ.Ο)

Για «Συνεταιρισμούς
εργαζομένων» στους Δήμους:

Στην
καθαριότητα την ανακύκλωση, την διαχείριση πρασίνου και
τις παραλίες.

Ø  Για κοινωνικά Αγροκτήματα και γέφυρες μεταξύ
αγροτικής παραγωγής και βιοτουρισμού και ενεργειακούς Συνεταιρισμούς.

Ø ΠΠρόταση
μας προς την κυβέρνηση για
κοινωνικοποίηση του προσφυγικού. 

 

Η ΠΕΣΚΟ Πανελλήνια ένωση Συμπράξεων Κοινωνικής
οικονομίας μετά το πρώτο Ανοικτό Συνέδριο
Κοινωνίας Πολιτών για την Κοινωνική οικονομία που διεξήχθη το 2016 εκφράζοντας
το μεγαλύτερο δίκτυο φορέων κοινωνικής οικονομίας έχει υποβάλει: μια σειρά
προτάσεις προς αρμόδια Υπουργεία και Δήμους για την αξιοποίηση των κοινωνικών
Συνεταιρισμών και Συνεταιρισμών εργαζομένων βάσει του νόμου 4430/2016, αλλά και
όλων των φορέων του Μητρώου κοινωνικής οικονομίας που ασκούν κοινωνική επιχειρηματικότητα.

1. Πρόταση προς το Υπουργείο εργασίας για
Συνεταιρισμούς εργαζομένων στους Δήμους: στην καθαριότητα την ανακύκλωση,
την διαχείριση πρασίνου και τις παραλίες.

2. Πρόταση
προς το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης για κοινωνικά αγροκτήματα Συνεταιρισμών
εργαζομένων.

3.  Πρόταση προς τις περιφέρειες για την
κοινωνική οικονομία.

4.  Πρόταση προς τις Περιφέρεια Αττικής για
την λειτουργία Κοινωνικού πάρκου στο Πεδίο του Άρεως.

5.  Πρόταση προς την κυβέρνηση για κοινωνικοποίηση του προσφυγικού.  

 

Ακολουθεί η σύνοψη των κατατεθειμένων προτάσεων
και υπομνημάτων.

Η ΠΡΟΤΑΣΗ ΠΡΟΣ ΤΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΓΙΑ
ΣΥΝΕΤΑΙΡΙΣΜΟΥΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ στους Δήμους: στην καθαριότητα την ανακύκλωση,
την διαχείριση πρασίνου και τις παραλίες.

 

Η
πρόσφατη αναταραχή που δημιουργήθηκε στους Δήμους αναφορικά με τους
συμβασιούχους στην καθαριότητα που γέμισε τις πόλεις βουνά με σκουπίδια,
ανέδειξε το εργασιακό πρόβλημα που υπάρχει στη Τ.Α ανεξαρτήτως εάν στο τέλος το
πρόβλημα κρύφθηκε για μια ακόμη φορά «κάτω από το χαλί».

Είναι
γνωστό πλέον ότι προσλήψεις από το παράθυρο στο δημόσιο και τους Δήμους δύσκολα
θα περάσουν συνταγματικά και με βάση τις δεσμεύσεις που υπάρχουν από τους
δανειστές μας στη ν Ε.Ε.

Ένας
αντικειμενικός λόγος που δεν μπορεί επίσης να υπερπηδηθεί αυτό το πρόβλημα είναι
ότι στην Ελλάδα χρησιμοποιούμε υπερδιπλάσιους δημοσίους υπαλλήλους ανά 1000
κατοίκους συγκριτικά με την Γερμανία και άλλες Ευρωπαϊκές χώρες όπως συμβαίνει
και με τη δημόσια εκπαίδευση.

Οι
Ελληνικές Κυβερνήσεις δέσμιες συντεχνιακών συμφερόντων, που δεν θέλουν να δουν
την ουσία του προβλήματος μετέρχονται κάθε μέσον για να μεταθέσουν την λύση του
προβλήματος στο μέλλον, χρησιμοποιώντας εκτός άλλων  τεχνασμάτων και πόρους του ΕΣΠΑ που είναι για
άλλο σκοπό να καλύψουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες λειτουργίας του δημοσίου.

Εάν
δεν θέλουν την εναλλακτική των εργολάβων ιδιωτών Θα μπορούσαν βέβαια, να
αποφύγουν αυτές τις στρεβλώσεις και το διαρκές πρόβλημα λειτουργικότητας και
αποτελεσματικότητας των υπηρεσιών τους προς τους πολίτες, όχι με την επιλογή
των Συνεταιρισμών Εργαζομένων στους Δήμους: στην καθαριότητα
την ανακύκλωση, την διαχείριση πρασίνου και τις παραλίες.

Αυτή είναι και η πρόταση της ΠΕΣΚΟ που έχουμε
απευθύνει στο Υπουργείο Εργασίας πριν αποκαλυφθεί το αδιέξοδο με τους
συμβασιούχους στους Δήμους.

Η προτασή μας αφορούσε
τον χαρκτήρα της κοινωφελούς  εργασίας προκειμένου να έχουν παραγωγικό
αντίκρυσμα στην πραγματική οικονομία.οι πόροι που διατίθενται από το ΕΣΠΑ  με τις προσλήψεις ανέργων.

Προτείναμε
δηλ. να διατεθούν όχι στο κράτος όπως γίνεται μέχρι τώρα για επιδοτήσεις
πρόσκαιρων προσλήψεων προς εξυπηρέτηση του πελατειακού πολιτικού συστήματος
αλλά στις κοινωνικές επιχειρήσεις για την παραγωγή αγαθών και υπηρεσιών.

Στην πραγματικότητα κάθε χρόνο
έχουμε 100.000 περίπου επιδοτούμενες θέσεις εργασίας από προγράμματα ΕΣΠΑ μέσω
ΟΑΕΔ που απευθύνονται στο δημόσιο και τους Δήμους με απασχολούμενους η
υποαπασχολούμενους  στη γραφειοκρατία
χωρίς κανένα παραγωγικό αντίκρισμα.

Η κατάσταση αυτή συντηρείται
χωρίς καμιά προοπτική για την δημιουργία σταθερών και αναγκαίων θέσεων  εργασίας αλλά για κυρίως για την ανακούφιση
των νέων και μακροχρόνια ανέργων με ένα ροτέσιον ανα 2-3 χρόνια για κάθε
άνεργο.

Η πολιτική αυτή δεν οδηγεί
πουθενά παρά στην εξάρτηση από το δημόσιο με πόρους του ΕΣΠΑ οι οποίοι παράτυπα
στερούνται από τους παραγωγικούς κλάδους της οικονομίας και τις επιχειρήσεις.

Επειδή μάλιστα στην απασχόληση
αυτή δεν υπάρχει καμία δομή στην παραγωγή προϊόντων και υπηρεσιών και όλοι
γνωρίζουν ότι πρόκειται για επιδοτήσεις που προέρχονται από το ΕΣΠΑ, καλλιεργείται
η νοοτροπία και η κουλτούρα  ότι αυτά
χρήματα δίνονται χωρίς την λογοδοσία κάποιας απόδοσης.

Έτσι έχουμε τα γνωστά φαινόμενα
πολλοί ωφελούμενοι να μη πηγαίνουν στην δουλειά τους η να μη τηρούν το ωράριο
με αποτέλεσμα  στο τέλος να έχουμε
φαινόμενα κάποιοι να πληρώνονται χωρίς να αποδίδουν συγκεκριμένο έργο.

Το αποτελέσματα  θα ήσαν τελείως διαφορετικά εάν οι πόροι αυτοί
κατευθυνόταν προς  την πραγματική
οικονομία που είναι ο προορισμός τους. Εάν οι πόροι αυτοί είχαν διατεθεί για
την απασχόληση στη κοινωνική οικονομία σύμφωνα με την κατεύθυνση της  Ευρωπαϊκής πολιτικής και πρακτικής που
παρακάμπτεται από  το Ελληνικό Κράτος και
Κυβερνήσεις.

Τίθεται επομένως το ερώτημα:
συμφέρει την Τ.Α να αξιοποιήσει συμπληρωματικά το συνεργατικό μοντέλο και την
Αυτοδιαχείριση για την παροχή κοινωνικών υπηρεσιών και την λειτουργία της
καθαριότητας δημόσιων χώρων, πάρκων, πολιτιστικών υποδομών κ.τ.λ.

Η
απάντηση είναι θετική  διότι το κόστος
της μισθωτής εργασίας στο δημόσιο είναι αποδεδειγμένα υψηλότερο σε σχέση με τις
ιδιωτικές επιχειρήσεις και τους συνεταιρισμούς όχι γιατί οι εργαζόμενοι
πληρώνονται λιγότερο, αλλά γιατί οι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα ελέγχονται
από αυτούς που έχουν την διοικητική ευθύνη και εργάζονται πραγματικά.

Με
δεδομένο τον αναγκαστικό περιορισμό στη γραφειοκρατία που επιφέρουν οι
τεχνολογικές αλλαγές και την συρρίκνωση των θέσεων μισθωτής εργασίας που
προδιαγράφεται στο μέλλον, είναι αναπόφευκτος ο περιορισμός στο δημόσιο, όχι συγκυριακούς  λόγους όπως μας λένε γιατί το επιβάλει η
τρόικα αλλά γιατί αυτό επιβάλλεται από τις τον ανταγωνισμό στις παγκόσμιες τεχνολογικές
εξελίξεις.

Επιβάλλεται,
από τις νέες συνθήκες των νέων τεχνολογιών που αντικειμενικά μειώνουν τις
θέσεις εργασίας στον ιδιωτικό τομέα και αυτό έχει ως συνέπεια την μείωση εσόδων
για το κράτος, από την μισθωτή εργασία με τη μορφή φόρων και αυτό στο τέλος
έχει ως συνέπεια γενικά και τη συρρίκνωση της μισθωτής εργασίας στο δημόσιο.

Αντίθετα,
ο συνεργατισμός ως εναλλακτική σχέση εργασίας με την εξοικονόμηση πόρων που
διατίθενται παράλληλα για νέα κοινωνικές υπηρεσίες π.χ παιδικούς σταθμούς
κοινωνικές δομές και κοινωνικά ιατρεία  έχει μέλλον και στο πεδίο της Τοπικής
αυτοδιοίκησης.

Ο Κάθε  Δήμος γιατί
διαθέτοντας πόρους που εξοικονομεί από την γραφειοκρατία για Κοινωνικές  υποδομές πάρκα, εκτάσεις και κτίρια που μένουν
αχρησιμοποίητα, αναθέτοντας αυτά σε συνεργατικά σχήματα μπορεί να έχει
κοινωνικές υπηρεσίες βιώσιμο  κόστος για
την λειτουργία τους.

Μέσω
των Συνεταιρισμών εργαζομένων, των καταναλωτικών και ενεργειακών συνεταιρισμών
που μπορούν οι Δήμοι να προωθήσουν μαζί με τις τοπικές ενώσεις φορέων κοινωνικής οικονομίας, νέες υπηρεσίες και παροχές, ενισχύοντας  γενικότερα την οικονομία της Πόλης καθώς
περισσότεροι άνθρωποι μπορούν  βρίσκουν
δουλειά με την αναζωογόνηση που προκύπτει 
από την νέα σύνθεση των πόρων.

Έτσι,
στις νέες συνθήκες ενώ οι πολίτες δεν μπορούν να διεκδικήσουν υψηλότερες
αμοιβές από τη μισθωτή εργασία μπορούν να κερδίσουν ένα φθηνότερο κόστος ζωής
και ταυτόχρονα  υψηλότερη ποιότητα ζωής
μειώνοντας το κόστος διαμεσολάβησης προϊόντων και υπηρεσιών.

Με
μια τέτοια προσέγγιση οι Δήμοι και περιφέρειες σήμερα οι οποίες  αισθάνονται την στενότητα να ξοδέψουν και να
κάνουν νέες προσλήψεις μπορούν να αξιοποιήσουν τον οργανωμένο συνεργατισμό και
τις κοινωνικές Συμπράξεις ως ουσιαστική διέξοδο για να συν-δημιουργήσουν τοπικά
θέσεις εργασίας και τοπικό εισόδημα.

Τέλος
η  Τ.Α ως δομή της τοπικής δημοκρατίας
καθώς, δεν φέρει τα βάρη της κρατικής γραφειοκρατίας, του δημόσιου χρέους και
των ασφαλιστικών συστημάτων, μπορεί να περάσει σε μια συμπληρωματική
δραστηριότητα ενίσχυσης του τοπικού προϊόντος και των αγαθών με ανοίγματα στην
αυτοδιαχείριση δημόσιων αγαθών και κοινωνικών υπηρεσιών .

Αυτή
η προσέγγιση απαιτεί ένα νέο Στρατηγικό σχεδιασμό από τον οποίο θα προκύψουν μετρήσιμα  οφέλη για τους Δήμους

·       Μειωμένο κόστος ανά μονάδα προσφερόμενης κοινωνικής υπηρεσίας.

·   Αυξημένες παροχές υπηρεσιών στην τοπική κοινωνία με την ολοκληρωμένη
αξιοποίηση των ανενεργών διαθέσιμων υλικών πόρων.

·       Αυξημένη απόδοση των εργασιακών πόρων από τους συνεταιρισμούς
εργαζομένων.

·        Αυξημένη κοινωνική ευθύνη με το νέο μείγμα εργασιακών σχέσεων.

·       Ενίσχυση των κοινωνικών δομών των Δήμων μέσω τις κοινωνικής ενσωμάτωσης
σε κοινωφελείς δράσεις των Δήμων.

·    Ανάπτυξη της πολιτιστικής συμμετοχής και της πολιτιστικής
επιχειρηματικότητας σε επίπεδο τοπικής κοινωνίας .

·        Δημιουργική αξιοποίηση του Ελεύθερου χρόνου στο περιβάλλον και
πολιτισμό.

·     Δημιουργία υλικής βάσης για την ανάπτυξη της συμμετοχικής Δημοκρατίας
στους δήμους που θέλουν να αναπτύξουν την θεσμική και κοινωνική καινοτομία
π.χ. Έξυπνες Πόλεις Ενεργειακούς
συνεταιρισμούς  κ.τπ

Επομένως
η μεταφορά των πόρων του ΕΣΠΑ στην πραγματική οικονομία έναντι του κρατικού
παρασιτισμού είναι το ζητούμενο για την κοινωνική οικονομία άμεσα για τα
επόμενα 3 χρόνια.

Στον αγροδιατροφικό τομέα,
μπορούν να ενισχυθούν και δημιουργηθούν
50.000 νέες θέσεις εργασίας μεταφέροντας
πόρους της κοινωφελούς εργασίας με βάση την πρότασή μας για τα κοινωνικά
αγροκτήματα, αξιοποιώντας σχολάζουσες δημόσιες και ιδιωτικές γαίες που
ανπαπτύσσεται στο επόμενο κεφάλαιο αναλυτικά.

Στον τομέα της πρόληψης και της κοινωνικής φροντίδας μπορούν να δημιουργηθούν 70.000
νέες θέσεις εργασίας με το ήμισυ του κόστους της απασχόλησης στην κρατική
γραφειοκρατία, δεδομένου ότι στην συμμετοχή του κόστους μπορούν να μπουν οι
ίδιες οι κοινωνικές ομάδες, τα ασφαλιστικά τους ταμεία και γενικώς οι
ωφελούμενοι των υπηρεσιών κοινωνικής φροντίδας.

Στην δια βίου μάθηση και την ενισχυτική διδασκαλία, ο θεσμός των κοινωνικών
φροντιστηρίων και της συνεργατικής εκπαίδευσης μπορούν να δημιουργήσουν
50.000 θέσεις εργασίας, απορροφώντας ένα κομμάτι από την παραπαιδεία σε νέους
εκπαιδευτικούς μέσω συνεργατικών σχημάτων που δεν έχουν ακόμη μπει στην αγορά
εργασίας.

Στο πράσινο επιχειρείν μπορούν να δημιουργηθούν 100.000 νέες θέσεις εργασίας. Ειδικότερα στην
ανακύκλωση στην πηγή, στην ενεργειακή αναβάθμιση των κτιρίων, στο αστικό
πράσινο και τις πράσινες στέγες, πέλετ και κομπόστ από  βιομάζα,
διαχείριση δασών και βιοτόπων.

Στον πολιτισμό-τουρισμό μπορούν να δημιουργηθούν 20.000 θέσεις
εργασίας στον καθαρισμό ακτών και πάρκων αναψυχής, στην φύλαξη και ανάδειξη
αρχαιολογικών χώρων και μουσείων.

Προφανώς με βάση αυτό τον στρατηγικό σχεδιασμό χρειάζεται μεγάλη τομή στην
ενίσχυση των συνεταιρισμών εργαζομένων και κοινωνικών Συνεταιρισμών με
αντίστοιχη μείωση του κρατισμού..

 

ΠΡΟΤΑΣΗ ΠΡΟΣ ΤΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΑΓΡΟΤΙΚΗΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ
για κοινωνικά αγροκτήματα Συνεταιρισμών εργαζομένων.

Η πρότασή μας για τα Κοινωνικά αγροκτήματα
και την ενίσχυση των κοινωνικών συνεταιρισμών κατατέθηκε στον Υπουργό
Αναπληρωτή Αγροτικής Ανάπτυξης. Ι. Τσιρώνη ο οποίος λόγω συνσρμοδιότητας την
έχει προωθήσει στην Ράνια Αντωνοπούλου Αναπληρωτή Υπουργό Εργασίας.

Το σκεπτικό της πρότασης είναι
ότι το  Υπ. Αγροτικής Ανάπτυξης διαθέτει
αγροκτήματα τα οποία δεν φροντίζονται πλέον, δεν καλλιεργούνται, ενώ
διαθέτουν  παραγωγή (ελιές, εσπεριδοειδή
κλπ) η οποία δεν συλλέγεται.                                                                      

Παρόμοια αγροκτήματα έχουν οι ΟΤΑ
και η εκκλησία, ενώ υπάρχουν και πολλές ιδιωτικές εκτάσεις τις οποίες δεν
μπορούν να φροντίσουν οι ιδιοκτήτες για διάφορους λόγους.  Συνεπώς υπάρχει ανεκμετάλλευτοι φυσικοί πόροι
στην χώρα, που σε καιρούς κρίσης θα πρέπει πάση θυσία να αξιοποιηθούν για το
κοινωνικό όφελος.

Από την άλλη πλευρά, υπάρχει
τεράστια ζήτηση αγροτικών προϊόντων για να στηριχθούν οι κατά τόπους δομές
φτώχειας.  Τέλος, έχουν εγγραφεί στο
μητρώο κοινωνικής οικονομίας περί τους 1000 φορείς κοινωνικής και αλληλέγγυας
οικονομίας οι οποίες θα μπορούσαν να αναλάβουν το έργο και ασφαλώς υπάρχουν
χιλιάδες άνεργοι που θα μπορούσαν να εργαστούν για την φροντίδα και την
συγκομιδή της παραγωγής και την διάθεσή της στις δομές φτώχειας.

Το βάση αυτό το σκεπτικό, αντί οι πόροι του Ευρωπαϊκού
Κοινωνικού Ταμείου να δαπανώνται στη γνωστή «βιομηχανία σεμιναρίων» χωρίς
κανένα πρακτικό παραγωγικό αποτέλεσμα και στα πεντάμηνα προγράμματα του
Ο.Α.Ε.Δ. για εργασίες στους Δήμους χωρίς συγκεκριμένο αντικείμενο έργου, να
κατευθυνθεί μέρος των πόρων αυτών προς την κοινωνική γεωργία και ειδικότερα για
την καλλιέργεια «κοινωνικών αγροκτημάτων».

Τα «κοινωνικά αγροκτήματα» μπορούν να αναπτυχθούν σε
εκτάσεις που μένουν ακαλλιέργητες και που είναι διαθέσιμες από το δημόσιο, από
Δήμους, μοναστηριακές ιδιοκτησίες ή και από κοινωνικούς συνεταιρισμούς.

Τα παραγόμενα προϊόντα μπορούν να διατίθενται επίσης
σε κοινωνικές δομές κατά της φτώχειας, κοινωνικά παντοπωλεία-σουπερ μάρκετ και
εστιατόρια.

Επίσης, μπορούν να απορροφηθούν χωρίς μεσάζοντες από δημοτικές
αλληλέγγυες αγορές.

Το όλο εγχείρημα εντάσσεται στις εφαρμοσμένες
πρακτικές κοινωνικής οικονομίας που αναπτύσσονται στην Ευρώπη.

Παράλληλα αυτό
θα είναι ένα πεδίο δράσης για μικρούς κοινωνικούς συνεταιρισμούς που θα
εξειδικεύονται σε ποιοτικά προϊόντα διατροφής και αρωματικά φυτά και θεραπευτικά
βότανα που ευδοκιμούν στην Ελλάδα με εξαιρετικές ιδιότητες. Ακριβώς γι’ αυτές
τις ποιοτικές ιδιότητες μπορούν να γίνουν και διακρατικές συνεργασίες με
συνεταιρισμούς στην Ευρώπη.

Ακόμη, το εγχείρημα των κοινωνικών αγροκτημάτων,
μπορεί γενικότερα να συμβάλει στην στροφή νέων ανθρώπων προς την αγροτική
οικονομία δίνοντας στο επάγγελμα του αγρότη ιδιαίτερη σημασία και νέο κοινωνικό
περιεχόμενο στις συνθήκες του 21ου αιώνα.

Αναφορικά με τις
κοινωνικές συνεταιριστικές επιχειρήσεις ενδεχομένως υπάρχουν φόβοι και
αναστολές.

Η ελληνική παράδοση των συνεταιρισμών έχει
πολλές αρνητικές όψεις, ακριβώς επειδή συνδέθηκε με την κρατικοδίαιτη αντίληψη
και εν μέρει με τη λαφυραγωγία του κράτους.

Το πλαίσιο της κοινωνικής
οικονομίας στο οποίο εντάσσεται η πρωτοβουλία των κοινωνικών αγροκτημάτων δεν
έχει να κάνει σε τίποτε με αυτή την παράδοση.

Πρόκειται για πρωτοβουλία που εντάσσεται
μέσα στους θεσμούς αλληλεγγύης των οργανώσεων της κοινωνίας πολιτών και στην
έμπρακτη συμμετοχή της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, όχι για να προσλάβει νέους
δημοτικούς υπαλλήλους, καλλιεργητές, αλλά για να προσφέρει ανενεργούς,
ανεκμετάλλευτους φυσικούς πόρους και υποδομές που είναι στη διάθεσή της,
προκειμένου να παραχθούν αγαθά και προϊόντα.

Άλλος
σκοπός των κοινωνικών αγροκτημάτων είναι να προσφέρουν τη δυνατότητα σε πολίτες
άνεργους ή χαμηλοσυνταξιούχους να καλλιεργούν τα δικά τους προϊόντα.

Για
παράδειγμα, μπορούν να μετατρέπουν εγκαταλειμμένα αγροτεμάχια σε μικρούς
κοινωνικούς λαχανόκηπους, η χρήση των οποίων μπορεί να παραχωρηθεί σε ευαίσθητες
κοινωνικά ομάδες.

Δημοτικοί ή αστικοί λαχανόκηποι είναι
μικρά τεμάχια γης εντός ή περιαστικά των πόλεων, παραχωρημένα εκ μέρους της
Τοπικής Αυτοδιοίκησης έναντι συμβολικού ή όχι ενοικίου στους κατοίκους της
περιοχής, για την καλλιέργεια φρούτων και λαχανικών του νοικοκυριού τους.

Οι κοινωνικοί λαχανόκηποι μπορεί επίσης να είναι
παραχωρημένες εκτάσεις είτε από δήμους, είτε από ιδιώτες σε διάφορους
κοινωνικούς φορείς οι οποίοι σε συνεργασία με εργαζόμενους σε κοινωφελείς
σκοπούς και εθελοντές, τις καλλιεργούν με σκοπό τη διάθεση των προϊόντων σε
οργανώσεις ή συλλόγους με φιλανθρωπικό έργο (κοινωνικά παντοπωλεία, συσσίτια).

 

Δυνητικοί  δικαιούχοι:

Δυνητικοί  δικαιούχοι είναι οι φορείς κοινωνικής
οικονομίας πιστοποιημένοι στο σχετικό Μητρώο του ν. 4430/16, με εντοπιότητα σε
επίπεδο Περιφερειακής Ενότητας, με την προϋπόθεση να έχουν υπογράψει μνημόνιο
συνεργασίας με τους συμπράττοντες φορείς. Το μνημόνιο περιγράφει τα εξής:

Οι φορείς χρηματοδοτούνται
απευθείας για να καταβάλλουν τους μισθούς των ωφελούμενων  (άμεσες δαπάνες) σύμφωνα με τα δεδομένα της
κοινωφελούς εργασίας.

Οι φορείς αποζημιώνονται 
για το διαχειριστικό τους κόστος 
με το 20% (έμμεσες δαπάνες επί των αμέσων).

Το διαχειριστικό κόστος
καλύπτει την πρόσληψη προσωπικού του φορέα για την διοικητική υποστήριξη, την
εποπτεία του προγράμματος και τα λοιπά λειτουργικά κόστη τους (10% προσωπικό
και 10% άλλα κόστη.

Υποχρέωση των φορέων είναι να φροντίσουν τα αγροκτήματα, να
συλλέξουν την συγκομιδή και να την παραδώσουν στις δομές φτώχειας που λειτουργούν
στην χώρα από τους Δήμους, την Εκκλησία ή άλλους φορείς.

Οι φορείς
προσλαμβάνουν τους ανέργους με τα κριτήρια του ΑΣΕΠ από καταστάσεις που θα
παραλάβουν από τον ΟΑΕΔ για περίοδο 8 μηνών για τρία συνεχόμενα έτη.

Τίθεται
πλαφόν προσλήψεων ανά φορέα πχ ως 50 άτομα, για να αποφευχθεί ο  γιγαντισμός τους.

Οι ασφαλιστικές εισφορές
καταβάλλονται στο ΙΚΑ απευθείας από τον ΟΑΕΔ. Δεν εμπλέκονται οι φορείς με τις
ασφαλιστικές εισφορές.

Θα απασχοληθούν 3.000 εργαζόμενοι για ένα 8μηνο ανά έτος
για τα τρία προσεχή έτη με εναλλαγή εργαζομένων (εδώ απαιτείται τροπολογία του
αρ. 18 του ν. 4430/16 για τον αριθμό των εργαζομένων μη μελών).

Το πρόγραμμα
κατά τα άλλα θα ακολουθήσει το μοντέλο της κοινωφελούς εργασίας όπως αυτό
υλοποιήθηκε την περίοδο 2011-2013.

Οι φορείς κοινωνικής οικονομίας
παραδίδουν συγκεκριμένες ποσότητες σε συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα όπως αυτά
προβλέπονται στο μνημόνιο συνεργασίας με τους συμπράττοντες φορείς (διευθύνσεις
γεωργίας του Υπ. Αγροτικής Ανάπτυξης ή τους ΟΤΑ, η ΝΠΔΔ), οι οποίες επιβλέπουν
από κοινού το έργο.

Συμπράττοντες φορείς είναι οι κατά τόπους
διευθύνσεις γεωργίας, οι ΟΤΑ, η εκκλησία και τα ΝΠΔΔ.

Ιδιώτες – ιδιοκτήτες κτημάτων θα μπορούσαν
επίσης να συμμετάσχουν για να παραδώσουν την παραγωγή τους και να λάβουν ως
ανταπόδοση την φροντίδα των κτημάτων τους και πιθανόν το 10% της παραγωγής.

Οι
συμπράττοντες φορείς υπογράφουν μνημόνιο συνεργασίας με τους φορείς κοινωνικής
οικονομίας, παρέχουν τον αναγκαίο εξοπλισμό (εργαλεία, γεωργικά μηχανήματα,
φορτηγά κλπ), παρακολουθούν από κοινού το έργο και τέλος παραλαμβάνουν την
παραγωγή για να την διαθέσουν στις δομές φτώχειας.

Με αυτόν τον τρόπο
εξασφαλίζεται ο κοινωνικός έλεγχος του όλου έργου και ενισχύεται η τοπική
κοινωνική επιχειρηματικότητα.

Τέλος, η φιλοσοφία της πρότασης
βρίσκεται στην δημιουργία προϋποθέσεων για την
ενεργοποίηση της κοινωνικής επιχειρηματικότητας σε συνδυασμό με την αξιοποίηση
της σχολάζουσας δημόσιας και δημοτικής περιουσίας και διαφόρων κληροδοτημάτων
που σε μια πρώτη διερεύνησή μας είναι πολύ σημαντική.

Η απόκτηση της επιχειρηματικής
και εργασιακής εμπειρίας μέσα από αυτήν την παραγωγική διαδικασία, με
χειροπιαστά αποτελέσματα μπορεί να αποτελέσει το έναυσμα και για την
αναζωογόνηση της υπαίθρου.

 

Πέντε καινοτόμες προτάσεις για να αναπτυχθεί η Κοινωνική Οικονομία στην Ελλάδα | Του Βασίλη Τακτικού                                                                  

ΠΡΟΤΑΣΗ ΠΡΟΣ ΤΙΣ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΕΣ

ΓΙΑ ΘΕΣΜΟΥΣ ΣΤΗΡΙΞΗΣ  ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ

Η κατάσταση για την κοινωνική οικονομία στην Ελλάδα σήμερα
πλειοδοτείται στα  λόγια αλλά είναι
ελλειμματική στην πράξη.

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ
Captcha verification failed!
Η βαθμολογία χρήστη captcha απέτυχε. Παρακαλώ επικοινωνήστε μαζί μας!
echo ‘’ ;