Μέσα μου και για όσο θάμαι στον πλανήτη γη, θάχω διαρκώς επίπεδα δύναμης – υγείας και επίπεδα αδυναμίας – εξασθένησης -αρρώστιας. Αυτοί οι δύο πόλοι, το δεξί με το αριστερό μου πόδι, διαρκώς μέσα μου συνομιλούν – φλερτάρουν- συνεργάζονται μεταξύ τους.
Εγώ το μόνο που έχω να κάνω, είναι να τους αγαπώ και νάχω πρόθεση κατανόησης για όλα μα όλα που εμφανίζονται ή κρύβονται στην ζωή μου ( επιθυμητά και ανεπιθύμητα, καλά και κακά, φωτεινά και σκοτεινά ). Εάν φυσικά θέλω να περπατάω καλά ή καλύτερα στον πλανήτη μας.
Βλέπω λοιπόν το τεντωμένο σχοινί, ανάμεσα στους πόλους, της ψευδαισθησιακής ή όχι πραγματικότητάς μου και δοκιμάζω να ισορροπήσω ώστε να μήν πέσω κάτω.
Για να γίνουν όλα αυτά , χρειάζεται να θέλω να μάθω αυτήν την καινούργια γλώσσα των ακροβατικών και της ισορρόπησης. Όταν στην ιατρική σχολή μας μαθαίνουν περισσότερο να βλέπουμε τις αρρώστιες ως εχθρούς, είναι πολύ δύσκολο να αγαπήσουμε τώρα τον πόνο μας , τον δάσκαλο μας, τον εχθρό μας.
Όταν μας μαθαίνουν στην επιθετικότητα, άντε μετά να αγκαλιάσω την δασκάλα μου, που λέγεται παχυσαρκία, ιγμορίτιδα, ουλίτιδα, δερματίτιδα, πονοκέφαλος, αρθριτικά κ.ά. Όμως όλα γίνονται, αρκεί νάχω κίνητρα.
Βλέπω λοιπόν τις αρρώστιες μου, ως πολύτιμες ευκαιρίες, που μου δημιουργούν τα κίνητρα, για να ταξιδέψω σ’έναν άλλο τρόπο ζωής. Το να αλλάξω τρόπο ζωής στο σώμα, το νου και το συναίσθημα, είναι η πιό έξυπνη και ρεαλιστική διαχείριση των διαθεσίμων μου. Σίγουρα μεροληπτώ, υπέρ της ενδυνάμωσής μου με φυσικούς τρόπους, αλλά αγκαλιάζω το μάθημα, που μου διδάσκει ο μέγας διδάσκαλος, που λέγεται αρρώστια-νόσος-συμπτώματα και οδηγεί στην αυτογνωσία.
Όσο θάμαι στον πλανήτη γη πάντα θα φλερτάρω, θα συνομιλώ,με τις πολικότητες της υγειας, δύναμης, αποδυνάμωσης, α-σθένειας, α-ρρώστιας και θα ταξιδεύω-ισορροπώ-ακροβατώ. Στόχος μου να καθυστερήσω να πέσω από το σχοινί, ώστε να προλάβω να πάρω τα μαθήματα, που χρειάζομαι για το μεγάλο ενεργειακό μου συμπαντικό ταξίδι. Ίσως, μπορεί ναι, μπορεί όχι…Όπως και νάναι τα βλέπω όλα καλά, στο δικό μου παραμύθι, γαληνεύω και ηρεμώ…
Για όλα αυτά και άλλα πολλά , από τα μέσα της δεκαετίας του 1990, ενεργοποίησα τον μηχανικό της φαντασίας, που έχω μέσα μου και έκανα τις θεωρίες πράξη, τα λόγια μου έργα. Δημιούργησα και λειτούργησα το θεραπευτικό πρόγραμμα της ”Ελληνικής Κλινικής Γέλιου” και άλλα πολλά. Για αυτά όμως τα παραμύθια, θα σας γράψω μιά άλλη φορά.
Αφήνω εδώ μια αγκαλιά, για όσους την χρειάζονται
Καλή μας συνέχεια !
