Στην Κομοτηνή, πέντε γυναίκες, έφεραν ξανά στο προσκήνιο μια παλιά ξεχασμένη καλλιέργεια που υπήρχε στην περιοχή της Θράκης, το ζαχαροκάλαμο.
“Το καλλιεργούσαν οι γονείς μας την δεκαετία του ΄40 έως και το ΄60. Σιγά- σιγά, επειδή επρόκειτο για μια δύσκολη καλλιέργεια, χάθηκε από την περιοχή μας” δηλώνει στην ΕΡΤ η Αναστασία Αμανατίδου που έβλεπε τη γιαγιά και τη μητέρα της να καλλιεργούν ζαχαροκάλαμο εξασφαλίζοντας έτσι φαγητό στις οικογένειές τους.
” Αυτό ήταν άλλοτε το πρωινό τους, άλλοτε το βραδινό τους ή το γλυκό για τα παιδιά”.
Την καλλιέργεια αυτή που εξαφανίστηκε με την εμφάνιση της ζάχαρης, επιχειρεί να αναβιώσει μισό αιώνα μετά, ο Σύλλογος Γυναικών Γενισέας που αναζήτησε το λησμονημένο σπόρο.
Το 2014 η προσπάθεια παίρνει σάρκα και οστά με την ίδρυση Κοινωνικής Συνεταιριστικής Επιχείρησης Γενισέας. Σήμερα, τα έσοδα είναι μηδαμινά, καθώς όλα τα χρήματα επενδύθηκαν εκ νέου στην προμήθεια εξοπλισμού και στη δημιουργία κατάλληλων υποδομών, όπως εξηγεί η πρόεδρος της ΚΟΙΝΣΕΠ κ. Αμανατίδου.
Πρόκειται για ένα κατάστημα από όπου γίνονται οι πωλήσεις λιανικώς κι ένα εργαστήριο με τα κατάλληλα μηχανήματα, πλην του ιδανικού μηχανήματος αποφλοίωσης που το αναζητούν ακόμη στις αγορές της Κίνας και της Ινδίας.
«Θέλουμε με την προσπάθειά μας να ανοίξουμε θέσεις εργασίας, δηλώνει η κ. Αμανατίδου, να δώσουμε δουλειά στα παιδιά μας, στα παιδιά όλης της κοινωνίας» . Σύμμαχός τους, το κατάλληλο για την καλλιέργεια ζαχαροκάλαμου κλίμα της περιοχής,το πείσμα και η αγάπη για την παράδοση και τον τόπο τους.
Ο σύλλογος γυναικών Γενισέας, μέσω της Κοινωνικής Συνεταιριστικής Επιχείρησης (ΚΟΙΝΣΕΠ) που ίδρυσαν παρασκευάζει ήδη πετιμέζι από ζαχαροκάλαμο το οποίο διοχετεύεται στις αγορές του εσωτερικού και του εξωτερικού.
Ο σύλλογος Γυναικών της Γενισέας, ιδρύθηκε το 1999με σκοπό την αναβίωση ηθών, εθίμων και παραδοσιακών καλλιεργειών του τόπου μας. Ακούγοντας στις οικογένειές τους από τους παππούδες τους τον τρόπο καλλιέργειας και επεξεργασίας του ζαχαροκάλαμου, αποφάσισαν να ζωντανέψουν ξανά αυτό το προϊόν με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, όπως γινόταν πριν από 50 ολόκληρα χρόνια.
