Πιο «ανώμαλες» διακοπές από αυτές που ξεκινάω δεν μπορώ να φανταστώ. George Loverdos
Θυμάμαι πιτσιρικάς βέβαια που έφευγα με το μικρό κομπόδεμα -κυρίως για Κυκλάδες- που θεωρητικά σήμερα δεν θα ΄φτανε ούτε για δύο freddo espresso. Και όμως τα καταφέρναμε και διασκεδάζαμε, και μαυρίζαμε και τον κόσμο γυρίζαμε…
Και ούτε κινητά είχαμε, ούτε ξαπλώστρες, ούτε φορτιστές ή tablet…
Ε, τώρα, αφού τσεπώνεις τις αναβολές και τα voucher, αφού παίρνεις αντισηπτικά υγρά, μαντιλάκια, μάσκες διαφόρων ειδών, δεν ξέρεις καν τι θα σου προκύψει εκεί που θα πας ένα lock down ή το χειρότερο που δεν θέλεις να το σκέφτεσαι…
Και να κάτσεις στα αυγά σου ούτε καν το σκέφτεσαι γιατί μετά χειμώνας δεν περνά, εξάλλου και εδώ χειρότερα τα λες, ε δεν ήταν και οι καλύτεροι μήνες οι τελευταίοι…
Σκέφτεσαι και το τρολάρεις, λες θα κατέβω Λιβυκό, μπορεί κάποια στιγμή να δω και το Oruc Reis, να μην δεις τίποτα χειρότερο λες… Παίρνεις και τον τηλεφακό να μην χάσεις το Pulitzer…
Έχεις και τους φίλους που σε «διασκεδάζουν» και σου λένε να πάρεις διαβατήριο μαζί. Κρήτη πας, πατρίδα του πρωθυπουργού, αν και το τελευταίο δεν λέει τίποτα.
Διαμάντια έχει βγάλει το νησί και αγκάθια. Μισός κρητικός είμαι και εγώ, εύχομαι όχι τόσο αγκάθι…
Σκέφτεσαι που δεν θα ‘χει κόσμο να πας, έναν ανθρωποδιώχτη δηλαδή που είναι καλοδεχούμενος.
Δεν σου λείπε καθόλου αν χάσεις κανένα διάγγελμα, τους ξέρεις απέξω κι ανακατωτά, αρκεί το λίγο μυαλό. Στο κάτω-κάτω μπορεί να έχει γράψει και μερικά ψυγείο.
Ούτως ή άλλως οι ειδήσεις δεν σου λείπουν, άντε να φανείς τυχερός στον τελευταίο όρμο του πουθενά που δεν θα πιάνει κινητό και θα θυμηθείς τα παλιά όπου δεν κυνηγούσες την τελευταία είδηση που θα έσκαγε…
Δεν είδα βέβαια πως γίναμε εξυπνότεροι με το να τα μαθαίνεις γρήγορα…
Βασικά, τίποτα δεν μαθαίνεις αν δεν θέλεις… κι αν βλέπεις και ακούς μόνον αυτά που θέλουν να σου πουν…
Αλλά στις διακοπές καλό είναι να θυμάσαι αυτά που έχεις χάσει, να εκτιμάς τα πιο απλά και ανθρώπινα, την εφηβική αθωότητα, τον αυθορμητισμό, την ομορφιά των απλών πραγμάτων μακριά από τις ιλουστρασιόν φωτογραφίες μιας ζωής όπου καταναλώνεις αλλά δεν ζεις…
Εννοείται πως αυτά τα σκέφτεσαι επειδή είσαι «τυχερός» ξέροντας πως τόσοι άλλοι δεν μπορούν να φύγουν, δεν έχουν δουλειές.
Για να μην μιλήσουμε τι μας έρχεται στο κεφάλι και με την αναίδειά τους, εμείς βέβαια «θα φταίμε»!
Ε γι αυτό μην αφήνεις τους άλλους να αποφασίζουν για σένα…
Στη φωτογραφία… χρόνια πριν, Σαντορίνη με τον πρώτο και ανεπανάληπτο «Όμηρο»!
