Η New York Post δεν χαρίστηκε σε αυτό που αποκαλεί “ηρωίνη από data”. Σε πρόσφατο άρθρο, ο Δρ. Nicholas Kardaras, ψυχοθεραπευτής και αρθρογράφος, αφηγήθηκε την ιστορία της Σούζαν όπως υφάνθηκε μέσα από τις συνεδρίες του μαζί της.
Argiris Oloktsidis. Έχω τη γνώμη ότι δεν αποτελούν βασική αιτία της παθογένειας οι οθόνες, αλλά τα βιώματα που διαμορφώνουν τον ψυχισμό των ανθρώπων πριν φτάσουν σε αυτές.
Η ζωή των παιδιών στις αποξενωμένες από τη φύση κοινωνίες, η νοοτροπία των γονιών να μεταφέρουν τη δική τους αποστολή φροντίδας σε διάφορα τεχνολογικά βοηθήματα , προκειμένου να κερδίσουν χρόνο για την καριέρα τους, τη διασκέδασή τους κλπ., στερεί από τα παιδιά τις πρωτογενείς πηγές ικανοποίησης των βασικών αναγκών τους, πράγμα που έχει ως συνέπεια να ωθούνται στην αναζήτηση υποκαταστάτων των γονέων τους.
Μπορεί ο γονιός να είναι στο διπλανό δωμάτιο, αλλά ως ψυχοπνευματική παρουσία για το παιδί, ως τροφοδότης των φυσικών αναγκών του, να απέχει έτη φωτός απ’ αυτό.
Η καταναλωτική κοινωνία, με τις προτάσεις της εύκολης πρόσβασης στην “ευτυχία” των ορμονών, που εκκρίνονται τεχνητά, μειώνει το δυναμικό αντίληψης της πραγματικότητας και αδρανοποιεί τους φυσικούς μηχανισμούς αντίστασης στους κινδύνους.
Κάθε άνθρωπος, ιδιαίτερα στην παιδική ηλικία, χρειάζεσαι αγάπη και αποδοχή, για να νιώθει προσωπική αξιοσύνη και ασφάλεια, για να νιώθει ότι η ζωή του έχει ένα σημαντικό νόημα. Όταν όμως δεν βρίσκει το ζητούμενο στη φυσική του πηγή και στους κατάλληλους ανθρώπους, προσπαθεί να το αντλήσει από τεχνητές πηγές, οι οποίες είναι σε θέση να ενεργοποιούν προσωρινά τα κέντρα παραγωγής των συναισθημάτων “ευφορίας”. Με την επανάληψη της καταφυγής στις υποκατάστατες αυτές πηγές, προκαλείται η εξάρτηση.
Γαμώτο, ενώ φαίνεται τόσο απλό, να δίνουν οι άνθρωποι, ο ένας στον άλλον, αγάπη, βοήθεια, αποδοχή και παρηγοριά, έχει γίνει το πιο δύσκολο πράγμα του κόσμου.
Ποια είναι η λύση; Δεν ξέρω κάποια ευρύτερης κοινωνικής δραστικότητας, αλλά υποστηρίζω μια, με μικρή εμβέλεια: Προσωπική καλλιέργεια, κατανόηση των μηχανισμών αποξένωσης, αντίσταση στον εκμαυλιστικό τρόπο καταναλωτικής ζωής και δημιουργία μικρών οάσεων από ανθρώπους αποφασισμένους να ξεφύγουν από την παγίδα της “εύκολης ζωής”.
