ΟΙ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΤΗΣ ΠΡΩ.Σ.Κ.ΑΛ.Ο. ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΝΟΜΟΥ ΤΟΥ ΥΠΕΚΑΑ ΠΡΟΣ ΔΙΑΒΟΥΛΕΥΣΗ ΠΟΥ ΑΦΟΡΑ ΣΤΗΝ “ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΚΑΙ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΤΩΝ ΦΟΡΕΩΝ ΤΗΣ”
Κεφάλαιο Α’ Προοίμιο – Άρθρο 1. Σκοπός
Παραγρ. 1 και 2 : Θετικός είναι ο σκοπός και ο στόχος όπως περιγράφονται, γιατί δεν περιορίζουν την Κοινωνική και Αλληλέγγυα Οικονομία (ΚΑΛΟ) σε ρόλο συμπληρωματικό του κράτους και της αγοράς, αλλά σε συνδυασμό με το επόμενο άρθρο 2. Ορισμοί, προορίζεται να λειτουργήσει ως εναλλακτική του κυρίαρχου οικονομικού μοντέλου.
Παραγρ. 3 : Η πρώτη αρνητική πρόβλεψη, σε συνδυασμό με όσα ακολουθούν στα επόμενα άρθρα, προκύπτει από την αναφορά “στις προϋποθέσεις που θα πρέπει να πληρούν υφιστάμενα νομικά πρόσωπα για την απόδοση σε αυτ(ές)ά της ιδιότητας του «Φορέα Κοινωνικής και Αλληλέγγυας Οικονομίας»”.
Άρθρο 2. Ορισμοί
Παραγρ.1 : Επιβεβαιώνει τη θετική κατεύθυνση του σκοπού και του στόχου του Άρθρου 1.
Παραγρ.2 : όλα είναι θετικά από το α. έως το ε. εκτός από την αναφορά στη 2.β. “εφαρμόζουν περιορισμούς στη διανομή κερδών και επανεπενδύουν μέρος τους σε δραστηριότητες που προάγουν τη συλλογική ή και την κοινωνική ωφέλεια, όπως ορίζονται στον παρόντα νόμο”.
Χωρίς τη διάκριση των κερδών από τα πλεονάσματα, και αν οι περιορισμοί στη διανομή κερδών, όπως ορίζονται στο σχέδιο αυτό, επιχειρηθεί να επιβληθούν και στους αστικούς και αγροτικούς συνεταιρισμούς, τότε αυτοί εξαιρούνται “εξ ορισμού” από τους Φορείς ΚΑΛΟ. Ο λόγος είναι απλός και θα εξηγηθεί στο αντίστοιχο άρθρο 3.
Παραγρ. 3 έως 7 : θετικοί ορισμοί που επιβεβαιώνουν σκοπό και στόχο.
Παραγρ. 8 : “Ως «κοινωνική ένταξη» ορίζεται η διαδικασία ενσωμάτωσης στην κοινωνική και οικονομική ζωή ατόμων που ανήκουν στις «ευάλωτες» και τις «ειδικές» ομάδες, κυρίως μέσω της προώθησής τους στη μισθωτή εργασία”.
Εδώ κινδυνεύει να χαθεί μια πρώτης τάξης ευκαιρία προσαρμογής της ελληνικής νομοθεσίας στη διεθνή όχι μόνο στο γενικό επίπεδο της συνεταιριστικής νομοθεσίας, αλλά και ειδικά σε ότι αφορά στην εργασία σε συνεταιρισμούς. Δεδομένου ότι αφορά σχέδιο νόμου του αρμόδιου υπουργείου, αποτελεί πολύ σημαντικό έλλειμμα που δεν πρέπει να αγνοηθεί.
Η θεμελιώδης προσέγγιση της εργασίας στους συνεταιρισμούς, σύμφωνα με την ICA, περιλαμβάνει τρεις βασικές θέσεις:
α) το είδος της εργασίας που ασκείται σε ένα συνεταιρισμό αποτελεί βασικό χαρακτηριστικό του συνεταιρισμού,
β) η εργασία αντιμετωπίζεται με τον ίδιο τρόπο, ανεξάρτητα από το είδος του συνεταιρισμού, πχ όλα τα πρότυπα της Παγκόσμιας Διακήρυξης για τους εργατικούς συνεταιρισμούς πρέπει να ισχύουν και για τους εργαζόμενους μέλη των κοινωνικών συνεταιρισμών,
γ) η σχέση των εργαζομένων μελών με το συνεταιρισμό πρέπει να θεωρείται ως διαφορετική από εκείνη της συμβατικής μισθωτής εργασίας και από εκείνη της αυτόνομης ατομικής εργασίας (δηλ. της αυτοαπασχόλησης).
Πηγές:
[1] International Co-operative Alliance – ICA,https://ica.coop
[2] CICOPA (International organisation representing worker and social cooperatives, a sectoral organisation of the International Cooperative Alliance – ICA), “World declaration on worker cooperatives”, approved by the ICA General Assembly, Cartagena, Colombia, 23 September 2005 –
[3] CICOPA, “World Standard of Social Cooperatives”, CICOPA General Assembly, Cancun, Mexico, 16 November 2011
Πρόταση 1η :
Να αξιοποιηθεί τουλάχιστο η ευκαιρία για να νομοθετηθεί η συνεταιρισμένη εργασία σύμφωνα με τον ορισμό και τις κατευθύνσεις της Διεθνούς Συνεταιριστικής Συμμαχίας (ICA) και της CICOPA, όπως παρουσιάζονται στις παραπάνω πηγές.
Παραγρ. 10 : “Το Τμήμα Μητρώου Κοινωνικής Οικονομίας,…, είναι η αρμόδια διοικητική αρχή για τον έλεγχο νομιμότητας και σκοπιμότητας κατά τη σύσταση των Κοινωνικών Συνεταιριστικών Επιχειρήσεων και των Συνεταιρισμών Εργαζομένων, και, κατά τη λειτουργία τους, εποπτεία και έλεγχο νομιμότητας αυτών και των υποχρεωτικώς καταχωριστέων στο Γ.Ε.ΜΗ. πράξεών τους”.
1Σε τι συνίσταται ο έλεγχος σκοπιμότητας από το Τμήμα Μητρώου ΚΑΛΟ του ΥΠΕΚΑΑ; Πώς νοείται έλεγχος σκοπιμότητας κατά τη σύσταση συνεταιρισμών ΚΑΛΟ ή και μετά από αυτή από διοικητικές αρχές;
o
2Στις “Κατευθυντήριες γραμμές για την Συνεταιριστική Νομοθεσία Τρίτη έκδοση αναθεωρημένη” , (σελ. 115) αναφέρεται:
“Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει μια διοικητική μονάδα που είναι επιφορτισμένη με την προώθηση ή την καταχώρηση των συνεταιρισμών να ελέγχει τους συνεταιρισμούς. Μια δημόσια αρχή μπορεί να ασκεί την αρμοδιότητα ελέγχου μόνιμα, αν η ανεξαρτησία της από την κυβερνητική παρέμβαση είναι εγγυημένη”.
Πρόταση 2η : Να απαλειφθούν οι λέξεις “και σκοπιμότητας” και να δημιουργηθεί Ανεξάρτητη Αρχή για την ΚΑΛΟ που θα έχει μεταξύ άλλων και την αρμοδιότητα του σχετικού ελέγχου.
Παραγρ. 11 : Στο Γενικό Μητρώο Κοινωνικής Οικονομίας, του Τμήματος Μητρώου Κοινωνικής Οικονομίας του ΥΠΕΚΑΑ προβλέπεται η ένταξη και των συνεταιρισμών του Ν.1667/86, χωρίς να διευκρινίζεται αν αφορά εκείνους οι οποίοι θα ζητήσουν την ένταξή τους στους “Φορείς ΚΑΛΟ”, σύμφωνα με το νόμο αυτό. Αυτό σημαίνει υποχρεωτική ένταξη;
Πρόταση 3η : Πρέπει να αποσαφηνιστεί το σημείο.
Κεφάλαιο Β’ Φορείς Κοινωνικής και Αλληλέγγυας Οικονομίας
Άρθρο 3 Φορείς Κοινωνικής και Αλληλέγγυας Οικονομίας
Παραγρ. 1 : Σωστά οι ΚοινΣΕπ, ΚοιΣΠΕ και ΣυνΕργ θεωρούνται αυτοδίκαια “Φορείς ΚΑΛΟ”. Ποιός όμως είναι ο λόγος που δεν ισχύει το ίδιο και για τους αστικούς (ν.1667/86) και τους αγροτικούς (ν.4384/16) συνεταιρισμούς, αλλά μπαίνουν προϋποθέσεις οι οποίες τους εξαιρούν;
Η εξαίρεση προκύπτει από τη διατύπωση “«Φορείς Κοινωνικής και Αλληλέγγυας Οικονομίας» μπορούν να είναι και οι αγροτικοί συνεταιρισμοί του Ν.4384/16 (Α’ 78), όπως ισχύει, οι αστικοί συνεταιρισμοί του ν.1667/1986, όπως ισχύει, οι ενώσεις προσώπων των άρθρων 78 επ. του Α.Κ., οι Αστικές Εταιρίες των άρθ. 741 επ. του Α.Κ., καθώς επίσης και οποιαδήποτε άλλο νομικό πρόσωπο ή ένωση προσώπων, εφόσον σωρευτικά :”
…
γγ….”Τα μέλη που δεν είναι εργαζόμενοι δεν έχουν δικαίωμα στη διανομή των κερδών”.
Άρα οι αστικοί και οι αγροτικοί συνεταιρισμοί δε μπορούν να ενταχθούν στους “Φορείς ΚΑΛΟ”, εκτός αν αλλάξουν το Καταστατικό τους ώστε να μη παρέχουν κανένα κίνητρο συμμετοχής στα μη εργαζόμενα με αμοιβή μέλη τους!
Σε συνδυασμό με το άρθρο 1. παραγρ. 3, (προϋποθέσεις ένταξης στους “Φορείς ΚΑΛΟ”) είναι προφανές ότι εξαιρούνται όλοι οι αστικοί και αγροτικοί συνεταιρισμοί που δεν θα θελήσουν να αρνηθούν το κίνητρο συμμετοχής στα μέλη τους, δηλαδή την περιορισμένη διανομή πλεονασμάτων στα μέλη, ανάλογα με τις συναλλαγές τους με το συνεταιρισμό.
Πρόκειται για τη δεύτερη, μετά τις εργασιακές σχέσεις στους συνεταιρισμούς, σοβαρή απόκλιση από τις Κατευθυντήριες Γραμμές για τη Συνεταιριστική Νομοθεσία, η οποία πρέπει οπωσδήποτε να διορθωθεί, αν ο νομοθέτης εννοεί πραγματικά αυτά που διατυπώνονται στο άρθρο 1 (σκοπός, στόχοι).
Στις “Κατευθυντήριες γραμμές για την Συνεταιριστική Νομοθεσία Τρίτη έκδοση αναθεωρημένη” του Διεθνούς Γραφείου Εργασίας,
https://www.ilo.org/wcmsp5/groups/public/—ed_emp/—emp_ent/—coop/documents/publication/wcms_451733.pdf
, (σελ. 47) αναφέρεται :
“Οι κεφαλαιουχικές εταιρείες διανέμουν κέρδη στους μετόχους κατ’ αναλογία των χρημάτων που έχουν επενδύσει. Τα ιδρύματα, οι ενώσεις προσώπων και τα ταμεία αλληλασφάλισης δεν μπορούν να διανέμουν κέρδη. Αντ’ αυτού, πρέπει να χρησιμοποιούν τα κέρδη για τη βελτίωση των προϊόντων / υπηρεσιών τους. Οι συνεταιρισμοί πρέπει να κάνουν διάκριση μεταξύ των συστατικών μερών του θετικού αποτελέσματος, δηλαδή του κέρδους (που προέρχεται από συναλλαγές με μη μέλη) και του πλεονάσματος (που προέρχεται, σύμφωνα με τις συνεταιριστικές αρχές, από συναλλαγές με μέλη). Σύμφωνα με τις αυστηρές συνεταιριστικές αρχές, τα κέρδη θα μεταφερθούν σε ένα αδιανέμητο αποθεματικό κεφάλαιο. Το πλεόνασμα θα πρέπει να κατανέμεται μεταξύ των μελών, τουλάχιστον εν μέρει, κατ’ αναλογία προς τις συναλλαγές τους με τον συνεταιρισμό κατά τη διάρκεια μιας καθορισμένης χρονικής περιόδου”.
Πρόταση 4η :
Για τα μη εργαζόμενα με αμοιβή μέλη πρέπει να προστεθεί η πρόβλεψη : “Το πλεόνασμα μπορεί να κατανέμεται μεταξύ των μελών, εν μέρει, κατ’ αναλογία προς τις συναλλαγές τους με τον συνεταιρισμό κατά τη διάρκεια μιας καθορισμένης χρονικής περιόδου”.
Παραγρ. 2 : “Ο Φορέας Κοινωνικής και Αλληλέγγυας Οικονομίας, μετά τον πρώτο χρόνο λειτουργίας του και εφόσον από τον κύκλο οικονομικής του δραστηριότητας προκύπτουν έσοδα που καλύπτουν το κόστος μιας θέσης εργασίας πλήρους απασχόλησης…”
Πρόταση 5η :
Η πρόβλεψη πρέπει να αφορά στα κέρδη ή πλεονάσματα μετά τους φόρους και όχι στα έσοδα.
Άρθρο 6. Λειτουργία της Κοιν.Σ.Επ.
Παραγρ. 2 : “Η Κοιν.Σ.Επ. οφείλει να συντάσσει ετήσιο οικονομικό προγραμματισμό και απολογισμό εκτέλεσης αυτού, τους οποίους αποστέλλει στο ΓΕΜΗ και εγκρίνονται από το Τμήμα Μητρώου και μετά την έγκρισή τους δημοσιεύονται στο ΓΕΜΗ. Ο ετήσιος οικονομικός προγραμματισμός αποστέλλεται υποχρεωτικά μέχρι 31 Δεκεμβρίου του προηγούμενου του προγραμματισμού έτους”.
1ο : Πως μπορεί να συντάξει κανείς προγραμματισμό του επόμενου έτους πριν το κλείσιμο του προηγούμενου;
2ο : Ποιά η σκοπιμότητα το Τμήμα Μητρώου θα εγκρίνει τον οικονομικό προγραμματισμό των ΚοινΣΕπ; Έγκριση σημαίνει ανάληψη ευθύνης. Ποιά ευθύνη θα έχει και ποιός, αν ο εγκεκριμένος οικονομικός προγραμματισμός είναι λαθεμένος; Πού περιγράφεται αυτή η ευθύνη και οι όποιες επιπτώσεις τυχόν κακής εφαρμογής της;
3ο : Κατευθυντήριες Γραμμές (βλ. παραπάνω, σελ 115) : “Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει μια διοικητική μονάδα που είναι επιφορτισμένη με την προώθηση ή την καταχώρηση των συνεταιρισμών να ελέγχει τους συνεταιρισμούς. Μια δημόσια αρχή μπορεί να ασκεί την αρμοδιότητα ελέγχου μόνιμα, αν η ανεξαρτησία της από την κυβερνητική παρέμβαση είναι εγγυημένη”.
Πρόταση 6η :
Πρέπει να συντάσσεται προσχέδιο ετήσιου οικονομικού προγραμματισμού, να απαλειφθεί η έγκριση από το τμήμα μητρώου και να δημοσιεύεται απ’ ευθείας. Δημιουργία Ανεξάρτητης Αρχής Ελέγχου για την ΚΑΛΟ, με πρόβλεψη συμμετοχής και εκπροσώπων της.
Παραγρ. 6 : “O νόμιμος εκπρόσωπος της Κοιν.Σ.Επ. ευθύνεται για τις οφειλές της Κοιν.Σ.Επ., σύμφωνα με το άρθρο 31 του ν.4321/2015 (Α’ 32), το άρθρο 115 του ν.2238/1994 (Α’ 151) και το άρθρο 4 του ν.2556/1997 (Α’ 270 ), όπως ισχύουν, και αυτός διατηρεί δικαίωμα αναγωγής κατά των λοιπών μελών της Κοιν.Σ.Επ.”.
Αν το σχέδιο νόμου αυτό προέβλεπε η λήψη των αποφάσεων και η εκτέλεσή τους να γίνεται από το νόμιμο εκπρόσωπο, τότε θα είχε βάση η πρόβλεψη αυτή.
Πρόταση 7η :
Για τις οφειλές της ΚοινΣΕπ πρέπει να ευθύνεται συλλογικά το όργανο που λαμβάνει και εκτελεί τις αντίστοιχες αποφάσεις, και ατομικά το σύνολο των μελών του. Αν είναι η Γενική Συνέλευση, όλα τα μέλη, αν είναι η Διοικούσα Επιτροπή όλα τα μέλη της.
Άρθρο 7. Σχέσεις μεταξύ μελών και της Κoιν.Σ.Επ.
Παραγρ. 4 : “Η αξία της συνεταιριστικής μερίδας του μέλους που αποχωρεί, επιστρέφεται σε αυτό εντός τριών μηνών από την έγκριση του ισολογισμού ή της οικονομικής κατάστασης αποτελεσμάτων της χρήσης μέσα στην οποία δηλώθηκε η αποχώρηση”.
Κατευθυντήριες Γραμμές (σελ. 90) : “Το παραιτούμενο / αποχωρούν μέλος έχει το δικαίωμα ανάληψης των μερίδων του, κατά κανόνα στην ονομαστική τους αξία. Ωστόσο ο συνεταιρισμός πρέπει να έχει τη δυνατότητα να καθυστερήσει προσωρινά την επιστροφή τους, εάν μια άμεση επιστροφή θα μπορούσε να επιφέρει σοβαρές επιπτώσεις στη λειτουργία του. Σε αυτήν την περίπτωση, ο συνεταιρισμός θα πληρώσει έναν περιορισμένο τόκο επί του ποσού που επιστρέφεται. Το χρονικό διάστημα παρακράτησης του επιστρεφόμενου ποσού πρέπει να ορίζεται και να είναι εύλογο”.
Πρόταση 8η :
Μετά τις λέξεις “δηλώθηκε η αποχώρηση” να προστεθούν οι λέξεις : “με βάση τις οικονομικές δυνατότητες του συνεταιρισμού και πάντως εντός 3 ετών από την έγκριση των Αποτελεσμάτων της Χρήσης”.
Παραγρ. 8. “Τα μέλη της ΚοινΣΕπ μπορεί να είναι και εργαζόμενοί της με σχέση εξαρτημένης εργασίας. Αμείβονται για την παρεχόμενη εργασία και έχουν τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις που απορρέουν από την εργατική και ασφαλιστική νομοθεσία”.
Δεν νοείται η ύπαρξη σχέσης εξαρτημένης μισθωτής εργασίας σε συνεταιρισμό και ιδίως για μέλος του συνεταιρισμού. Η ύπαρξη μισθωτής εργασίας προϋποθέτει την ύπαρξη κεφαλαίου και αντιστρόφως και άρα, την ύπαρξη σχέσης αφεντικών-μισθωτών/υπαλλήλων, πράγμα ασυμβίβαστο με την έννοια του συνεταιρισμού. Το εργαζόμενο με αμοιβή μέλος του συνεταιρισμού κατέχει συνεταιριστική θέση εργασίας με αμοιβή, που είναι τελείως διαφορετική από εκείνη της συμβατικής μισθωτής εργασίας και από εκείνη της αυτοαπασχόλησης (βλ. κατευθύνσεις της Διεθνούς Συνεταιριστικής Συμμαχίας – ). Η μορφή της ασφαλιστικής κάλυψης (όπως το ΙΚΑ) των εργαζομένων μελών δεν καθορίζει και δεν μπορεί να καθορίζει τη μορφή της εργασιακής σχέσης.
ICA
Η παράγραφος 8 χρειάζεται να επαναδιατυπωθεί με βάση τις διεθνείς συνεταιριστικές θέσεις (πχ όπως το προηγηθέν σχόλιο).
Παραγρ. 10 : “Η παροχή υπηρεσιών προς εξυπηρέτηση του σκοπού της Κοιν.Σ.Επ. από μέλη της, τα οποία δεν βρίσκονται σε εργασιακή σχέση με αυτήν, είναι μη αμειβόμενη και γίνεται κατ’ εφαρμογή των άρθρων 713 επ. Α.Κ. Η σύμβαση εντολής που συνάπτεται μεταξύ μελών και Κοιν.Σ.Επ. οφείλει να γίνεται εγγράφως, να περιγράφει με σαφήνεια την παρεχόμενη υπηρεσία και σε κάθε περίπτωση δε μπορεί να υπερβαίνει τις 16 ώρες εβδομαδιαίως”.
Είναι αντιφατικό από τη μια να προκρίνεται η συλλογική και κοινή ωφέλεια αντί του κέρδους και από την άλλη να μπαίνουν φραγμοί στην εθελοντική μη αμειβόμενη εργασία συνεταιριστών που έχουν εισόδημα τουλάχιστο αντίστοιχο του ανειδίκευτου εργάτη, είναι ήδη ασφαλισμένοι και φορολογούνται κανονικά.
Πρόταση 9η :
Να προβλεφθεί αναλογία εργαζόμενων με αμιβή προς εργαζόμενα χωρίς αμιβή μέλη τουλάχιστο ένα προς ένα.
oo
Άρθρο 10. Διοικούσα Επιτροπή
Παραγρ. 2 : “Αν ο Πρόεδρος αδρανεί παρά την αναγκαιότητα, η σύγκληση διενεργείται από οποιοδήποτε μέλος της Διοικούσας Επιτροπής”.
Με ποιά λογική ένα οποιοδήτοπε μέλος της Δ.Ε. θα μπορεί να την συγκαλεί; Αν ο πρόεδρος αδρανεί υπάρχει η πλειοψηφία της Δ.Ε. που διαπιστώνει την αναγκαιότητα, όχι ένα μέλος της.
Πρόταση 10η :
Να αντικατασταθεί με τις λέξεις : “…η σύγκλιση διενεργείται από την πλειοψηφία της Διοικούσας Επιτροπής”.
Άρθρο 11. Αποθεματικά – διανομή κερδών
Παραγρ. 1 : “Τα κέρδη της Κοιν.Σ.Επ. δε διανέμονται στα μέλη, εκτός αν αυτά είναι εργαζόμενοι…”.
1ο. Πρόκειται για αντιγραφή της διάταξης του ν.4019/11, η οποία δεν επέτρεψε την ανάπτυξη των ΚοινΣΕπ, αφού είναι αποτρεπτική της συμμετοχής μελών που δεν θα είναι εργαζόμενα με αμιβή σε αυτές.
o
Η διάταξη αυτή από τη μια ρίχνει στην αγκαλιά του πελατειακού συστήματος όσες ΚοινΣΕπ προτιμήσουν την επιβίωση από την ανεξαρτησία, ενώ από την άλλη καθιστά σχεδόν αδύνατη την επιβίωση όσων αντιστέκονται στον πειρασμό, αφού τις στερεί τη δυνατότητα να επιστρέφουν στα μη εργαζόμενα με αμοιβή μέλη έστω και τον τόκο που δίνουν οι τράπεζες. Είναι το πιο χαρακτηριστικό στοιχείο μιας αντίληψης η οποία λειτουργεί υπέρ της ιδιωτικής επιχειρηματικότητας και είναι σαφώς εχθρική όχι μόνο προς τις ΚοινΣΕπ, αλλά προς την ΚΑΛΟ γενικότερα. Ως εκ τούτου έρχεται σε πλήρη αντίθεση με το σκοπό και τους στόχους του πρώτου άρθρου αυτού του σχεδίου νόμου.
2ο. Κατευθυντήριες Γραμμές (σελ. 47) : “Οι συνεταιρισμοί πρέπει να κάνουν διάκριση μεταξύ των συστατικών μερών του θετικού αποτελέσματος, δηλαδή του κέρδους (που προέρχεται από συναλλαγές με μη μέλη) και του πλεονάσματος (που προέρχεται, σύμφωνα με τις συνεταιριστικές αρχές, από συναλλαγές με μέλη). Σύμφωνα με τις αυστηρές συνεταιριστικές αρχές, τα κέρδη θα μεταφερθούν σε ένα αδιανέμητο αποθεματικό κεφάλαιο. Το πλεόνασμα θα πρέπει να κατανέμεται μεταξύ των μελών, τουλάχιστον εν μέρει, κατ’ αναλογία προς τις συναλλαγές τους με τον συνεταιρισμό κατά τη διάρκεια μιας καθορισμένης χρονικής περιόδου”.
Πρόταση 11η :
Η πρόβλεψη για τα μη εργαζόμενα με αμιβή μέλη, πρέπει να διατυπωθεί ως εξής : “Το πλεόνασμα μπορεί να κατανέμεται μεταξύ των μελών, εν μέρει, κατ’ αναλογία προς τις συναλλαγές τους με τον συνεταιρισμό κατά τη διάρκεια μιας καθορισμένης χρονικής περιόδου”.
o
