Σαν σήμερα, ίσως το πιο τραγικό φιλί της Ιστορίας, λιγο πρίν την ηλεκτρική καρέκλα…
Στις 19 Ιούνη του 1953 οι Αμερικανοί πολίτες Τζούλιους και Εθελ Ρόζενμπεργκ (34 και 32 ετών), θύματα του μακαρθισμού στις ΗΠΑ, εκτελουνται στην ηλεκτρική καρέκλα με την κατηγορία ότι πουλούσαν ”ατομικά μυστικά” στη Σοβιετική Ενωση.
αθώοι, όπως έχουμε διακηρύξει και υποστηρίζουμε από τη στιγμή της
σύλληψής μας. Αυτή είναι όλη η αλήθεια. Για να παραιτηθούμε από αυτή την
αλήθεια πρέπει να πληρώσουμε πολύ βαρύ τίμημα, έστω κι αν πρόκειται για
το ανεκτίμητο δώρο της ζωής ‒ και μια ζωή, με τέτοιο τρόπο
εξαγορασμένη, δεν θα μας επέτρεπε να ζούμε με αξιοπρέπεια και
αυτοσεβασμό”.
Πρώτη δημοσίευση: «Η Αυγή», 23.6.53, σελ. 2.
Ο Τζούλιους και η Έθελ Ρόζενμπεργκ γνωρίστηκαν το 1936 και παντρεύτηκαν το 1939.
“Το έγκλημά σας είναι πολύ χειρότερο της ανθρωποκτονίας, γιατί με την κατοχή της πυρηνικής βόμβας από την ΕΣΣΔ, θα ανοίξει ξανά το αιματηρό μέτωπο της Βόρειας Κορέας που τόσο στοίχισε στην χώρα μας.” Η δίκη των Ρόζενμπεργκ φυσικά έχει κάνει τον κύκλο του κόσμου και πολλές διαμαρτυρίες και εκδηλώσεις υποστήριξης του λαμβάνουν χώρα εντός και εκτός των συνόρων των ΗΠΑ. Η δίκη για τα δεδομένα της δημοσιότητας που έχει λάβει δεν θα κρατήσει πολύ.”
Πάμπλο Πικάσο. Ατιτλοφότητη λιθογραφία, 49/100, αριθμημένα και υπογεγραμμένα αντίγραφα (1952), σε κρέμ χαρτί. Το διπλό φύλλο: 40,5 x 57,5 cm (15,9 x 22,6 in, το καθένα).
Το γράμμα του Μάικλ Ρόζεμπεργκ στον Πρόεδρο των ΗΠΑ
«Αγαπητέ μου κ. Πρόεδρε, κάντε να γυρίσουν σπίτι η μαμά κι ο μπαμπάς, γιατί ο αδερφός μου ο Ρόμπυ, που ’ναι έξη χρονώ, πολύ τους αποζητάει ‒ δεν μπορεί να κάνει χωρίς τη μαμά και το μπαμπά, κι εγώ πολύ τους αποζητάω, αγαπητέ μου κ. Πρόεδρε».
(Από γράμμα του Μάικλ Ρόζεμπεργκ στον Πρόεδρο των ΗΠΑ)
Ο εξάχρονος Ρόμπυ και ο δεκάχρονος Μάικλ
Γ Ι Α Ν Ν Η Σ Ρ Ι Τ Σ Ο Σ
Σ Τ Ο Ν Μ Α Ϊ Κ Λ Κ Α Ι Σ Τ Ο Ν Ρ Ο Μ Π Υ Ρ Ο Ζ Ε Μ Π Ε Ρ Γ Κ
Καλέ μου Μάικλ, καλέ μου Ρόμπυ,
άδικα τυλίξατε την καρδιά σας σ’ ένα κομματάκι χαρτί
και τη στείλατε στον κ. Πρόεδρο ‒ άδικα, Μάικλ, το γράμμα σας,
μόνο που μάζεψε ένα σακουλάκι δάκρυα απ’ τις μανάδες
κι ένα κόμπο στο λαιμό της άνοιξης
μόνο που βούρκωσαν της κερασιάς τα κόκκινα άστρα.
Κάτω απ’ τους ουρανοξύστες
οι οδοκαθαριστές άφησαν μια στιγμή τη σκούπα τους
και σκούπισαν τα μάτια τους
και σ’ όλα τα γήπεδα τα παιδιά στάθηκαν
πατώντας το δεξί τους πόδι πάνω στη μπάλα
σα ν’ ανεβαίναν το πρώτο σκαλοπάτι της ζωής
κι είπαν: «Ο Μάικλ κι ο Ρόμπυ
δε θα ’ρθουν να παίξουν τα’ απόγεμα»,
και πίσω απ’ το δίχτυ του γκολ-πόστ
είδαν κομματιασμένο το πρόσωπο της μέρας
όπως είναι ένα πρόσωπο πίσω απ’ τα κάγκελα.
Julius
and Ethel Rosenberg children, Michael Rosenberg, 10, reads about his
parents as brother Robert, 6, just stares at pages in home of friends in
Toms River, New Jersey.(Photo By: Leonard Detrick/NY Daily News via
Getty Images)
Ω Μάικλ, ω Ρόμπυ,
ήταν πολύ νωρίς να δείτε τις κλεισμένες καρδιές
ήταν νωρίς να δείτε τις κλεισμένες πόρτες
όταν με τα μικρά σας χέρια χτυπούσατε να σας ανοίξουν
‒ κάνει κρύο, Μάικλ, έξω στη νύχτα
κάνει κρύο, Ρόμπυ, στον κόσμο
κάνει πολύ κρύο στις φυλακές Σίγκ-Σίγκ,
και πάνου στη συνοικία του Χάρλεμ
τα σαξόφωνα κάθονται στα γόνατα των νέγρων
σα γυμνά παιδιά πού κρυώνουν απ’ την αδικία.
Κι είσαστε μαθημένοι, Μάικλ
να χτυπάει ο ήλιος κατάφατσα την ψυχή της Έθελ και του Γιούλιους
την ψυχή τους με τις τρεις χιλιάδες τόσα παράθυρα διάπλατα στον ορίζοντα
κι είσαστε μαθημένοι στα τραγούδια του Ρόμπσον
που λένε πως ο κόσμος δεν είναι ένα ξύλινο αλογάκι
που ο καθένας μπορεί να σας το σπάσει
μα ένα μεγάλο άλογο από φως
που μπορούμε ν’ ανεβούμε στη ράχη του
και να μας πάει όπου θέμε.
Σώπα τώρα, Μάικλ, σώπα, Ρόμπυ ‒
η μαμά κι ο μπαμπάς κάθησαν στην ηλεκτρική καρέκλα
ήσυχοι
με το μακρινό τους χαμόγελο κοντά στους ανθρώπους
ήσυχοι
όπως κάθεται ένα καλό αντρόγυνο στις καρέκλες του μπροστά στο τραπέζι του δείπνου
κόβοντας και μοιράζοντας το γλυκό σταρένιο ψωμί
σε σένα Ρόμπυ
σε σένα Μάικλ
σε μένα
σε όλους μας.
Η μαμά κι ο μπαμπάς, Ρόμπυ,
κάθησαν ήσυχοι στην καρέκλα τους ‒ σώπα, Ρόμπυ ‒
χαμογελώντας όπως χαμογελάει αυτός πού ’χει κάνει το χρέος του,
‒ κοίτα τι ήσυχοι που κάθονται στις καρέκλες τους μπροστά στο τραπέζι του κόσμου
μοιράζοντας το ζεστό ψωμί τους
σ’ όλους τους πεινασμένους, Μάικλ,
σ’ όλους τους πικραμένους του κόσμου, Ρόμπυ.
Και τώρα όλος ο κόσμος, Ρόμπυ,
όταν λέει μητέρα, όταν λέει πατέρα
εννοεί την Έθελ και το Γιούλιους. Κι εσύ Ρόμπυ κι εσύ Μάικλ
είσαστε τ’ αδέρφια όλου του κόσμου. Ελάτε, φορέστε τα καλά σας,
ελάτε να περπατήσουμε σε τούτον τον απέραντο κατάφωτο κήπο
που μας άνοιξε η μαμά κι ο μπαμπάς με το κλειδί του σπιτιού σας
μ’ αυτό το κλειδί που ’ναι ζεστό απ’ τη φούχτα τους
μ’ αυτό το κλειδί που ξεκλειδώνει και τους τάφους
κι έρχονται οι αγαπημένοι μας νεκροί με τον ήλιο στο πρόσωπο
κουβαλώντας στη ζωή μεγάλες αγκαλιές κόκκινα τριαντάφυλλα.
Σ’ αυτόν τον κήπο κάθεται ο Γιούλιους
σκουπίζοντας μ’ ένα μαντίλι φως τα γυαλιά του
σα να σκουπίζει τα θολά τζάμια της Αμερικής
και κοιτάζοντας την Έθελ σκυμμένη στο χώμα
να ταΐζει μες στα χέρια της τα περιστέρια.
Ελάτε να σεργιανίσουμε το μέλλον, ανάμεσα
σ’ αυτά τα περιστέρια που διασταυρώνονται πάνω απ’ τα κεφάλια μας
που χαμηλώνουν λίγο σκουπίζοντας με την άκρη της φτερούγας τους
τα μάτια του Μάικλ καί του Ρόμπυ. Ελάτε.
Μόνοι νεκροί είναι εκείνοι πού σκοτώνουν τους Ανθρώπους.
ΑΘΗΝΑ 20.VI.53
Bob Dylan Julius & Ethel Video Dailymotion
1951 – 1953 Η «δίκη» και η δολοφονία των Ρόζενμπεργκ
Αντικομμουνιστικό και αντισοβιετικό παραλήρημα στις ΗΠΑ.
Η Σοβιετική Ενωση ανακοινώνει την κατασκευή ατομικής βόμβας και τερματίζει την «ατομική τρομοκρατία» των Αμερικανών.
Πώς «στήθηκε» η δίκη, ενώ οι αποφάσεις είχαν ληφθεί.
Julius and Ethel Rosenberg / Hugo Gellert / Lithographic crayon on board, c. 1950-1953 / National Portrait Gallery, Smithsonian Institution.
Η «υπόθεση Ρόζενμπεργκ» ξεκινάει από τη στιγμή που η Σοβιετική Ενωση ανακοινώνει ότι κατασκεύασε ατομική βόμβα, καταργώντας το μονοπώλιο του ατομικού όπλου των ΗΠΑ.
Επρόκειτο για γεγονός μεγάλης σημασίας, αφού οι ΗΠΑ έχαναν τη δυνατότητα να ασκούν «ατομική τρομοκρατία» στους λαούς όλου του κόσμου για να επιβάλλουν τις θέσεις τους.
Ο Μακάρθι…
Ωστόσο, στην Αμερική ανακαλύπτονται παντού «κομμουνιστές» και «κατάσκοποι».
Ο Μακάρθι, ο πρόεδρος της Επιτροπής της Γερουσίας για την έρευνα και τον εντοπισμό κομμουνιστών στον κρατικό μηχανισμό, «ξεσκονίζει» ολόκληρη τη χώρα.
Πριν από τη δίκη, η απόφαση
Μ’ αυτήν την «υπόκρουση», διεξάγεται η δίκη του Τζούλιους Ρόζενμπεργκ, διπλωματούχου μηχανικού και της συζύγου του Εθελ.
Η κοινή γνώμη ερεθίζεται συστηματικά από τα δημοσιεύματα των εφημερίδων, που είχαν βγάλει ήδη τα συμπεράσματα τους, αλλά και την καταδικαστική απόφαση για το ζεύγος Ρόζενμπεργκ.
Police photos of Julius and Ethel Rosenberg (Source: Exhibits from the Julius and Ethel Rosenberg Case File, 03/13/1951 – 03/27/1951)
Είναι ένοχοι, λέγανε, για το γεγονός ότι η Σοβιετική Ενωση θα μπορούσε να απειλήσει τις ΗΠΑ με την ατομική βόμβα ότι στο άμεσο μέλλον, σε έναν αναπόφευκτα επικείμενο τρίτο παγκόσμιο πόλεμο, εκατομμύρια Αμερικανοί θα πέσουν θύματα της σοβιετικής ατομικής βόμβας.
Βεβαίωναν ότι οι Ρόζενμπεργκ είχαν συγκροτήσει, τάχα, ένα δίκτυο κατασκοπίας και πρόδωσαν στη Σοβιετική Ενωση το μυστικό της ατομικής βόμβας του Ναγκασάκι.
Τους κατηγορούσαν ακόμη ότι, μετά την κατασκευή της βόμβας από τους Σοβιετικούς, οι ΗΠΑ ήταν υποχρεωμένες στον πόλεμο της Κορέας να χρησιμοποιούν μόνο συμβατικά όπλα.
Αυτός ο αναγκαστικός περιορισμός, ισχυριζόταν ότι στοίχισε τη ζωή 50.000 Αμερικανών στρατιωτών, γεγονός για το οποίο ευθύνονταν οι Ρόζενμπεργκ!
Προετοιμασία» μαρτύρων
Στην πραγματικότητα, εξαιτίας της στρατηγικής του ήττας, ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός ξεσπάει οργισμένος σε δύο αθώους ανθρώπους.
Η κατηγορία ενάντια στους Ρόζενμπεργκ στηρίζεται σε ψέματα και σε πλαστογραφίες.
5 Απρ. 1951: Ο Ντέιβιντ Γκρίνγκλας, κάθισε την αδελφή του στην ηλεκτρική καρέκλα. Φωτό, ανώνυμη.
Το δεξί χέρι του Μακάρθι, ο Ρόι Κον (ο οποίος το 1969 καταδικάστηκε για εξαγορά, εκβιασμό και απάτη), «προετοίμαζε» επί οκτώ μήνες συνέχεια τους κύριους μάρτυρες κατηγορίας, τους Ντέιβιντ και Ρουθ Γκρίνγκλας.
Τους έθεσε προ του διλήμματος: Ή ομολογούν τη δική τους «συμμετοχή στην κατασκοπία» και επιβαρύνουν τους Ρόζενμπεργκ ή εκτελούνται οι ίδιοι στην ηλεκτρική καρέκλα.
Ρόι Κον
Ο Ντέιβιντ Γκρίνγκλας, αδελφός της Εθελ Ρόζενμπεργκ, κατέθεσε ότι, σαν τεχνικός συνεργάτης του Κέντρου Ατομικών Ερευνών του Λος Αλαμος, έτυχε να ακούει συζητήσεις επιστημόνων, στις οποίες αναφέρονταν μυστικά της ατομικής βόμβας.
Στη συνέχεια, αυτές τις μυστικές πληροφορίες τις μετέδιδε στον γαμπρό του, Τζούλιους Ρόζενμπεργκ.
Σχετικά με το ζήτημα αυτό, ο καθηγητής Γιούρεϊ, ατομικός φυσικός, τιμημένος με το βραβείο Νόμπελ, στη διάρκεια της δίκης, σε ένα γράμμα του προς τον Πρόεδρο των ΗΠΑ, τόνιζε: «Ενα πρόσωπο σαν τον Γκρίνγκλας δε θα ήταν, οπωσδήποτε, σε θέση να μεταδίδει φυσικά, μαθηματικά και χημικά μυστικά της ατομικής βόμβας».
Ενα σκίτσο και ένα αλλιώτικο… τραπέζι
Το «κύριο αποδεικτικό στοιχείο» του κατηγορητηρίου είναι ένα «σκίτσο» της βόμβας του Ναγκασάκι, που το ετοίμασε ο Ντέιβιντ Γκρίνγκλας και το έδωσε, τάχα, στον Τζούλιους Ρόζενμπεργκ για να το διαβιβάσει στη Σοβιετική Ενωση.
Το υποτιθέμενο σκίτσο του Γκρίνγκλας.
Σχετικά με το σκίτσο αυτό, ο Αμερικανός ατομικός φυσικός δρ. Μόρισον, του οποίου η συμμετοχή στην κατασκευή της ατομικής βόμβας ήταν σημαντική, εκφράστηκε με τα παρακάτω λόγια: «Το σκίτσο είναι μια πρωτόγονη καρικατούρα της ατομικής βόμβας».
Ως «αμοιβή» για την προδοσία τους, οι Ρόζενμπεργκ θα έπαιρναν από τους Σοβιετικούς ένα ειδικό τραπέζι, για να φωτογραφίζουν τεχνικά σχέδια.
Η Ρουθ Γκρίνγκλας περιγράφει το τραπέζι αυτό με όλες τις λεπτομέρειές του.
Εχει, λέει, από κάτω ένα βαθούλωμα, για να μπορεί, εκεί, να τοποθετείται η φωτογραφική συσκευή.
Δύο χρόνια μετά τη δίκη, το τραπέζι αυτό ανακαλύφτηκε από ένα δημοσιογράφο και αποδείχτηκε ότι είχε αγοραστεί από τον Ρόζενμπεργκ, από ένα εμπορικό κατάστημα.
Το τραπέζι δεν είχε κανένα βαθούλωμα, ήταν ένα κλασικό τραπέζι κουζίνας.
Δικαστής σε διατεταγμένη υπηρεσία
Ιρβινγκ Κάουφμαν
Ο δικαστής Ιρβινγκ Κάουφμαν, όμως, έχει πάρει μια εντολή.
Η εντολή τού δόθηκε στην Ουάσιγκτον στις 8 Φλεβάρη του 1951, ένα μήνα πριν από την έναρξη της δίκης, στη συνεδρίαση της Επιτροπής της Γερουσίας για την ατομική ενέργεια.
Μακάρθι και Ρόι Κον (αριστερά), Απρ. 1954
Το πρακτικά της συνεδρίασης αναφέρουν ότι παρόντες ήταν ηγετικά στελέχη της Γερουσίας, της αμερικάνικης ομοσπονδιακής κυβέρνησης και ο εισαγγελέας, ο οποίος στη δίκη θα εκπροσωπούσε την κυβέρνηση.
Σάββατο, 31 Μαΐου 1953. Ολονυχτία για τον Τζούλιους και την Έθελ Ρόζενμπεργκ, που πραγματοποιήθηκε έξω από ομοσπονδιακό δικαστήριο του Λος Άντζελες.
Οι Ρόζενμπεργκ, καταδικασμένοι ως «πυρηνικοί κατάσκοποι», εκτελέστηκαν τρεις βδομάδες αργότερα (19/6/1953).
Οι γερουσιαστές απαιτούν από τον εισαγγελέα Ζάιπελ να καταφέρει, ώστε ο δικαστής να επιβάλει στους Ρόζενμπεργκ την ποινή του θανάτου.
18 Ιουνίου 1953: Διαδήλωση στο Παρίσι
Κατά τη γνώμη των γερουσιαστών, η ποινή αυτή αποτελεί τη μοναδική δυνατότητα για να «λυγίσουν» οι Ρόζενμπεργκ.
1951: Διαδήλωση στη Νέα Υόρκη, κατά τη διεξαγωγή της δίκης. Φωτό, Dennis Stock (1928-2010)
Ετσι, οι Ρόζενμπεργκ καταδικάζονται σε θάνατο. Δεν υποκύπτουν, όμως, στον εκβιασμό!
Ο δικαστής Κάουφμαν δικαιολογεί την καταδίκη:
«Η Σοβιετική Ενωση δε θα ήταν ποτέ σε θέση να κατασκευάσει μόνη της την ατομική βόμβα.
Κάποιος θα πρέπει να έχει προδώσει σ’ αυτήν το μυστικό.
Και ποιος άλλος, εκτός από τους Ρόζενμπεργκ, μπορούσε να είναι οι προδότης;»
19/6/1953, 12:00 π.μ. Φωτό, Lawrence Schiller (1936 – )
Απίστευτη λογική!
Με αυτό το αιτιολογικό, στις 19 Ιούνη του 1953, ο Τζούλιους και η Εθελ Ρόζενμπεργκ δολοφονούνται στην ηλεκτρική καρέκλα.
Λος Άντζελες Τάιμς, 20/6/1953
Ομολογία
Υστερα από 9 μήνες, στις 17 Μάρτη 1954, οι «Νιου Γιορκ Τάιμς» δημοσίευσαν περικοπές από μια διάλεξη του δρ. Τζέιμς Μπέκερλι, διευθυντή του Γραφείου Πληροφοριών της «Επιτροπής Ατομικής Ενέργειας».
Μπροστά σε ένα κοινό, που αποτελούνταν από ηγετικούς παράγοντες της αμερικανικής βιομηχανίας, ο δρ. Μπέκερλι είπε: «Είναι πια καιρός να πάψουμε να μιλάμε για κάποια δήθεν πυρηνικά μυστικά. Η ατομική και η υδρογονική βόμβα δεν έχουν παρθεί από κατασκόπους».
Δάνης ΠΑΠΑΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ, 14/6/2002
