Σήμερα, οι ουρές στις τράπεζες. Αύριο τι; Της Μαριάννας Ράνου

Σήμερα, οι ουρές στις τράπεζες. Αύριο τι;

Σκέπτομαι ότι όποιο κι αν είναι το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος, μετά μας περιμένουν στη γωνία οι ευρωπαίοι, κάθε άλλο, παρά φίλοι μας.

Αρκεί να δεις το χαμόγελο του Ντάϊσεμπλουμ όταν αναγγέλει τις διαφωνίες του με την Ελλάδα, όταν του «ξεφεύγει» ότι το «ναι» σημαίνει αποδοχή της λιτότητας, για να καταλάβεις ότι οι άνθρωποι αυτοί δεν ενδιαφέρονται και δεν πρόκειται ποτέ να καταλάβουν την δυστυχία που προκαλούν με τις πολιτικές τους σε εκατομμύρια ανθρώπους.

Το μόνο που τους αφορά είναι οι αριθμοί τους.

Και καλά εμείς που ζήσαμε τη ζωή μας. Τι θα γίνει με τους νέους μας; Με αυτούς που δεν έχουν τίποτε και ήδη βρίσκονται σε δυστυχία;

Τι θα γίνει με τον εθνικό μας πλούτο, την προίκα της χώρας μας;

Εννοώ τα φιλέτα της γης μας και τα λιμάνια μας και τα αεροδρόμιά μας, τα μνημεία μας που προορίζονται για ξεπούλημα και real estate από τους εποφθαλμιούντες;

Μια ματιά στην τελευταία πρόταση των δανειστών περιγράφει το μέλλον που μας επιφυλάσσουν.

Παρακαλώ, όποιον ενδιαφέρεται, να την διαβάσει αυτούσια και όλη : https://www.thepressproject.gr/article/78680.

Δεν ξέρω αν θα ανατριχιάσει, όπως εγώ, από αντίδραση στη βιαιότητα των προτάσεών τους για πλήρη έλεγχο της χώρας από αυτούς και στον προστακτικό τους τόνο, οπωσδήποτε θα αποκτήσει ιδία άποψη του βιασμού που σχεδιάζουν σε βάρος μας.

Δύσκολες μέρες ξημερώνουν.

Έχουμε να κάνουμε με αδίστακτους «εταίρους» που καταπατούν χωρίς προσχήματα κάθε έννοια αλληλεγγύης, δημοκρατίας, ανθρωπισμού που, υποτίθεται, ότι είναι συστατικά στοιχεία της ΕΕ. Κι όμως, δεν τους αρέσουν τα δημοψηφίσματα!

Δεν τους αρέσει και η κυβέρνηση που εκλέξαμε εμείς  και θέλουν να την αλλάξουν εκείνοι για λογαριασμό μας!

Δυστυχώς, σε αυτή την αντιδημοκρατική τους μανία, φαίνεται να τους σιγοντάρουν και κάποιοι έλληνες.

Μεγάλη ντροπή αυτοί οι έλληνες να επισκέπτονται τις Βρυξέλλες και να συνδιαλέγονται με τους «εταίρους»                       

όχι για να ελαφρύνουν τα δεσμά της χώρας,

αλλά για το πώς θα αλλάξουν την εκλεγμένη κυβέρνηση – όποια κι αν είναι αυτή –  με δικής τους προτίμησης και έγκρισης (!!!),

και, μάλιστα, την ώρα που ο Έλληνας πρωθυπουργός διαπραγματευόταν σκληρά!

Νομίζω ότι το ελάχιστο που μπορώ να κάνω, προσωπικά, σε αυτήν την κατάσταση είναι να ψηφίσω ΟΧΙ.

Αν πούμε μαζικά ΟΧΙ στο δημοψήφισμα, όσο γίνεται πιο δυνατά,

αυτό σημαίνει ότι θέλουμε μεν συμφωνία, αλλά δεν θέλουμε υποτέλεια, ότι θέλουμε ανεξαρτησία και δημοκρατία, το δικαίωμα για αξιοπρεπή ζωή.

Ένα δυνατό ΟΧΙ είναι μια παρακαταθήκη ανεξίτηλη για την όποια αυριανή κυβέρνηση και για τον όποιο πρωθυπουργό,

ένα δυνατό όπλο στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων και της κυριαρχίας της χώρας.

Για το όποιο μέλλον μας επιφυλάσσεται.

Και με ευχές για το καλύτερο για τη χώρα μας

Μαριάννα Ράνου