Μνήμες από τον Ελληνισμό της Σμύρνης αναβίωσαν ανήμερα των Θεοφανείων, στην ιστορική παραθαλάσσια πόλη της Τουρκίας.
Στην
προκυμαία της Σμύρνης, στο περίφημο Κε, πραγματοποιήθηκε με την άδεια
των τουρκικών Αρχών η τελετή Κατάδυσης του Τιμίου Σταυρού.
Η προκυμαία που τελούνται τα Θεοφάνεια. Διακρίνεται το παλιό΄Ελληνικό προξενείο. Πηγή: Facebook
Το
πρωί στο ναό της Αγίας Φωτεινής τελέσθηκε η Θεία Λειτουργία και ο
Μεγάλος Αγιασμός, από τον Αρχιμανδρίτη Κύριλλο Συκή, ιερατικό
προϊστάμενο της Αγίας Φωτεινής Σμύρνης.
Πηγή: Facebook
Στις
12:30 στην προκυμαία της Σμύρνης, απέναντι από το ιστορικό κτήριο του
παλιού ελληνικού προξενείου έγινε ο Αγιασμός των Υδάτων. Στον εορτασμό
των Θεοφανείων συμμετείχαν εκπρόσωποι από την πόλη της Σμύρνης καθώς και
εκατοντάδες Έλληνες που ταξίδεψαν από την Αθήνα, τη Μυτιλίνη και τη
Χίο.
Όπως εξομολογείται ο πατ. Κύριλλος Συκής αρχιμανδρίτης του
Οικουμενικού Θρόνου, ιερατικός προϊστάμενος Αγίας Φωτεινής Σμύρνης
στόχος δικός του αλλά και της Ελληνικής Κοινότητας, είναι να τελούνται
κάθε χρόνο τα Θεοφάνεια.
H Αθηνά Σαμόγλου, γραμματέας της
Ελληνικής Κοινότητας Σμύρνης δήλωσε ιδιαίτερα συγκινημένη για τον
Αγιασμό των Υδάτων στη Σμύρνη μετά από 94 χρόνια.
Ό,τι έχει απομείνει από το Ελληνικό Προξενείο – Πηγή: Facebook
Σήμερα
η ορθόδοξη κοινότητα της Σμύρνης αριθμεί περίπου 300 Έλληνες, και
συνολικά, μαζί με τους ομόδοξους Ρώσους, Γεωργιανούς φτάνει τα 7.000 –
8.000 άτομα.
Σημειώνεται ότι πριν από χρόνια είχε γίνει ανεπίσημα ο αγιασμός των υδάτων, χωρίς άδεια από τις τουρκικές αρχές.
Θεοφάνια στη Σμύρνη, πρώτη φορά απ’ το ’22- Η τελευταία Πρωτοχρονιά στη Μικρά Ασία. Του Γίώργου Κιούση
Για πρώτη φορά μετά το 1922 τελέστηκε επίσημα σήμερα Τετάρτη,
στη Σμύρνη η τελετή κατάδυσης του Τιμίου Σταυρού και ο αγιασμός των
υδάτων.
Ο εορτασμός ξεκίνησε το πρωί με τη θεία λειτουργία στην Αγία Φωτεινή
και στη συνέχεια έγινε ο αγιασμός των υδάτων και η κατάδυση του Τιμίου
Σταυρού στο λιμάνι της Σμύρνης, απέναντι από το παλιό ελληνικό
προξενείο.
Πρόκειται για γεγονός ιστορικής σημασίας, καθώς είναι η πρώτη φορά
που καθαγιάστηκαν τα ύδατα μετά την καταστροφή και τον ξεριζωμό των
Ελλήνων το 1922.
Στο λιμάνι της ιστορικής πόλης ο εορτασμός έλαβε πανηγυρικό
χαρακτήρα. Τα λιγοστά μέλη της παροικίας και οι ορθόδοξοι της περιοχής
έκαναν για πρώτη φορά ελεύθερα την τελετή του αγιασμού των υδάτων σε
ανοικτό χώρο, μετά από επίσημη άδεια που έλαβαν από τις τουρκικές αρχές.
Τον αγιασμό τέλεσε ο πατήρ Κύριλλος, ο πρώτος ορθόδοξος ιερέας, ο
οποίος λειτουργεί μόνιμα στη Σμύρνη μετά την καταστροφή και τον ξεριζωμό
του 1922.
Από το 1990 τελούσε περιστασιακά λειτουργίες, καθώς δεν υπήρξε ποτέ
σταθερός ιερέας στη Σμύρνη μέχρι τον Αύγουστο του 2013, όταν ο
Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος του εμπιστεύθηκε μόνιμα τη θέση.
Η Σμύρνη, η “γκιαούρ Ισμίρ”, υποδέχεται την Πρωτοχρονιά του ’22
με ευχές στα αρμενικά, τα ιταλικά, τα αγγλικά, τα γαλλικά, τα ολλανδικά
και κυρίως στα ελληνικά, αφού η συντριπτική πλειοψηφία είναι Έλληνες. Η Σμύρνη με τα τριάντα σχολεία (: την Ευαγγελική Σχολή, το Κεντρικό Παρθεναγωγείο, το Ομήρειο Ίδρυμα κλπ,), με τα τέλεια οργανωμένα νοσοκομεία (με πρώτο και καλύτερο το Γκραικικόν) και τους αρρώστους που καταφθάνουν από παντού για να θεραπευτούν, με τα δραστήρια φιλανθρωπικά της ιδρύματα (:
το Άσυλο των Αστέγων, το Λαϊκό Κέντρο, το Ορφανοτροφείο, τη Φιλόπτωχη
Αδελφότητα, το Ταμείο Φτωχών, την Αδελφότητα “Ευσέβεια”, το Σύλλογο
Κυριών κ.ά.), με τους δημιουργικούς πνευματικούς συλλόγους της (όπως ο
Φιλολογικός Σύλλογος “Όμηρος”, ο Καλλιτεχνικός, ο δημοσιογραφικός
κ,ά,), με τα αθλητικά σωματεία της (όπως ο Πανιώνιος και ο Απόλλων) και τις λέσχες της, που συγκέντρωναν όλη την “εκλεκτή κοινωνία”, με τα πολυτελή θέατρα (όπως
η Νέα Σκηνή, το Θέατρο Σμύρνης, το Σπόρτιγκ Κλαμπ, το Κράιμερ ή το
Γκαίυ) και τους δώδεκα κινηματογράφους της, με τις κατάμεστες τράπεζες…και
προπαντός η ονειροπόλα Σμύρνη με τον απελευθερωτικό ελληνικό στρατό και
με τις δεκαέξι πανέμορφες ορθόδοξες εκκλησίες της υποδέχεται τον
Αϊ-Βασίλη και τον καινούριο χρόνο….
Η μητρόπολη Αγία Φωτεινή λαμποκοπά μέσα κι έξω. Ο επιβλητικός
μητροπολίτης Χρυσόστομος με τα χρυσά άμφια και την πατερίτσα του
αστράφτει σαν αληθινός βυζαντινός αυτοκράτορας πάνω στο θρόνο του. Το
βλέμμα του όμως είναι βυθισμένο στοχαστικά και ανήσυχα στο μέλλον. Λαλεί
χαρμόσυνα το πανύψηλο καμπαναριό της Αγίας Φωτεινής καθώς το μεγάλο
βαυαρικό ρολόι του δείχνει ακριβώς 12 κι αντιλαλούν οι καμπάνες των
άλλων εκκλησιών απ’ την πόλη και τα μαγευτικά περίχωρά της: το
Κορδελλιό, το Αλάμπεη και την Παπασκάλα∙ τα Πετρωτά, την Αγία Τριάδα και
το Μερσικλή∙ το Βαϊρακλή και το Δραγάτς∙ το Καρατάσι και το Σαλαγανό∙
την Καλλιθέα(Καραντίνα), την Ενόπη (Γκιοζ Τεπές) και τη Μυρακτή
(Κοκάρ-Γιαλή)∙ το Βουρνόβα, το Χατζηλάρ και το Βουνάβασι∙ τον Παράδεισο,
το Βουτζά και το Σεβδήκιοϊ…
«Τα στενά της σοκάκια, οι φαντασμαγορικοί βερχανέδες της, τα
αρχαϊκά της σπίτια, τα καφασωτά παράθυρα, τα αιώνια μπαλκόνια, οι
μιναρέδες, τα ψηλά κωδωνοστάσια, οι τρούλοι της, τα σαχνισίδια της μέσα
στο τρεμουλιαστό φως των φαναριών της έδιναν στην πόλη μια εντύπωση
έντονα ειδυλλιακή, κάποιο μυστικισμό…»(2) πάντοτε. Μέσα όμως στη νύχτα
της παραμονής της Πρωτοχρονιάς του ’22 οι μιναρέδες και τα κωδωνοστάσια
έμοιαζαν να αποκρεμιούνται σ’ ένα αγκάλιασμα ερωτικό ή θανατηφόρο – δεν
ήξερες!
«Το Και, το Παραλλέλι, η Μπελαβίστα, οι Βερχανέδες, οι Μεγάλες
Ταβέρνες, το Μπουλβάρ-Αλιότι, ο Κουλές, τα Τράσα (…), τα βαποράκια του
Κορδελλιού, το τραμ της πλακόστρωτης προκυμαίας που το ‘σερναν άλογα, τα
κατάμεστα με εύθυμο κόσμο κέντρα, τα μονά ζυγά φιστίκια, τα “πολιτάκια”
με τα σαντούρια, όλα έμοιαζαν σαν εύθυμες κτυπητές κορδέλες που έπλεκαν
ένα χαρωπό γαϊτανάκι. Και μέσα σ’ αυτά η μητέρα να μπαινοβγαίνει με τα
παιδιά στα καταστήματα και ν’ αγοράζει τη χαρά του περιττού μέσα σε
μεγάλα και μικρά πακέτα…».(3)
Άσε τι γινόταν με τη βασιλόπιτα. «Η νοικοκυρά έβαζε μέσα το
φλουρί. Η ίδια σχεδίαζε δικέφαλους αητούς και διάφορα πλουμιά με
καρεφύλλια και μύγδαλα
Διαβάστε την συνέχεια ΕΔΩ
