Κάθε φορά που με ρωτούν για την περμακουλτούρα, θέλω να δώσω μια απάντηση μέσα σε 30 δευτερόλεπτα ώστε να κρατήσω το ενδιαφέρον του συνανθρώπου μου, να εξηγήσω τις επιστημονικές της βάσεις ώστε να ληφθεί σοβαρά, να εκφραστώ με απλότητα ώστε να είναι απόλυτα κατανοητή σε οποιονδήποτε με οποιοδήποτε ιστορικό, και να μεταδώσω τον ενθουσιασμό μου ώστε παροτρύνονται να μάθουν περισσότερα και ωθούνται να κάνουν κάτι προς αυτή την κατεύθυνση.
Οπότε, ένας ορισμός που χρησιμοποιώ τώρα είναι:
Η περμακουλτούρα (permaculture) είναι μια επιστήμη σχεδιασμού οικοσυστημάτων η οποία μας δείχνει πώς μπορούμε να είμαστε αυτάρκεις και αυτόνομοι, μιμούμενοι τη φύση, χρησιμοποιώντας αρχαίες τεχνικές μαζί με καινούργια τεχνογνωσία, σεβόμενοι τον άνθρωπο και το περιβάλλον.
Αυτό που κάνω (ασυνείδητα ανέκαθεν) είναι μία σχεδιαστική αρχή της περμακουλτούρας που λέγεται στοίβαξη λειτουργιών. «Η στοίβαξη είναι η οικονομική χρήση του χώρου και του χρόνου, στριμώχνοντας όσο περισσότερα είδη γίνεται.» (Morrow, R., Οδηγός περμακουλτούρας, iwrite, Θεσσαλονίκη, 2015).
Λαϊκά θα λέγαμε, «με έναν σμπάρο, δυο τρυγόνια». Πρακτικά θα λέγαμε πως είμαι γεννημένη να στριμώχνω όσο πιο πολλά γίνεται σε έναν χώρο, σε μια κουβέντα, στον χρόνο, με όσο πιο λίγα χρήματα γίνεται, με όσο πιο πολλά πράγματα υπάρχουν ήδη. Βασικά, είμαι γεννημένη περμακουλτουρίστρια… όπως και όλοι μας, απλά δεν έχουμε μάθει τη γλώσσα της γιατί γίνεται συστηματική πλύση εγκεφάλου προς την αποβλάκωσή μας και φυλάκισή μας στο οργανωμένο και εξαπλωμένο σύστημα του φόβου…αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία την οποία δεν χρειάζεται να τρέφουμε πλέον.
Την περμακουλτούρα την έχουμε όλοι μέσα μας. Η περμακουλτούρα είναι μια ταμπέλα που μερικές φορές διστάζω να χρησιμοποιώ γιατί δεν λέει κάτι καινούργιο. Απλά παρουσιάζει μια ολιστική και συναρπαστική εικόνα για τη διαχείριση της ζωής μας και την κάλυψη όλων μας των αναγκών, συνδυάζοντας αρχαία γνώση με νέα τεχνογνωσία με έμφαση στη διατήρηση των φυσικών μας οικοσυστημάτων, γιατί αυτά μας θρέφουν. Είναι μια εκσυγχρονισμένη βερζιόν της χαμένης γνώσης.
Με άλλα λόγια, η περμακουλτούρα μας δίνει στρατηγικές και τεχνικές που μας δείχνουν πως να καλύψουμε όλες μας τις ανάγκες καθώς διατηρούμε χαμηλό οικολογικό αποτύπωμα.
Μας προσφέρει πρακτικές, απλές, έξυπνες και εφαρμόσιμες λύσεις για να ζούμε καλά.
Μας δείχνει πως η αφθονία υπάρχει σε όλα τα επίπεδα, αρκεί να τη δούμε και να την αξιοποιήσουμε.
Μας δίνει τη δύναμη να ελισσόμαστε και να εξελισσόμαστε.
Μας μαθαίνει να παρατηρούμε και να προσαρμοζόμαστε.
Μας εμπνέει να μεταμορφώνουμε τη δουλειά σε διασκέδαση και να βλέπουμε τις λύσεις στα προβλήματα.
Μας ωθεί να συνδημιουργούμε και να αλληλεπιδρούμε.
Μας κάνει να αισθανόμαστε την ενότητά μας – μεταξύ μας και με τον πλανήτη μας.
Μας δείχνει πώς μπορούμε να δημιουργήσουμε αναγεννητικά οικοσυστήματα τα οποία τρέφουν και φροντίζουν εμάς και τις μέλλουσες γενιές.
Είναι ένα μονοπάτι προς τον κόσμο των ονείρων μας, τον παράδεισό μας.
Ουσιαστικά είναι μια ολιστική προσέγγιση για τη διαχείριση όλων των πτυχών της ζωής μας: διαχείριση της φύσης και της γης, φυσική δόμηση, κατάλληλες τεχνολογίες και εργαλεία, παιδεία και πολιτισμό, σωματική και πνευματική υγεία, εναλλακτική οικονομία, κοινότητα και ιδιοκτησία γης.
Μας καθοδηγεί στο σχεδιασμό συστημάτων τα οποία καλύπτουν (και επαναπροσδιορίζουν) τις δικές μας ανάγκες αλλά και τις ανάγκες του τοπίου μας και της κοινότητάς μας. Εστιάζει σε τεχνικές που οδηγούν στην αναγέννηση της γης μας και των συστημάτων μας, στην ευημερία της τοπικής μας κοινωνίας, στη συλλογική αυτάρκεια.
Αφορά όλους εμάς που είμαστε έτοιμοι για τη μετάβαση προς μια πιο συνειδητή κοινωνία που παράγει αυτό που χρειάζεται, χρησιμοποιεί αυτό που παράγει (ακόμα και τα απόβλητα), μειώνει την κατανάλωση και μοιράζεται αυτό που περισσεύει.
Εφαρμόζοντας τις αρχές της περμακουλτούρας μπορούμε να σχεδιάσουμε το διαμέρισμά μας, τον κήπο μας, το κτήμα μας, το σπίτι μας, το χωριό μας, την πόλη μας, την κοινότητά μας και τη ζωή μας ώστε να ζούμε πιο εποικοδομητικές και ευχάριστες ζωές με ζωηρό νόημα!
Η περμακουλτούρα το κάνει εύκολο να αναλάβουμε ευθύνη για τις ζωές μας, να μην περιμένουμε από τους πολιτικούς και τους εργοδότες μας να παράξουν το έργο. Αφορά εμάς που καταλαβαίνουμε πως η ζωή δεν είναι ατομικό ταξίδι, πως μαζί μπορούμε να φτάσουμε στον προορισμό μας και να απολαύσουμε το ταξίδι. Πως ίσως όταν είμαστε μαζί, η διαδρομή είναι πιο σημαντική. Πως όταν πιαστούμε χέρι-χέρι, θα γίνουμε δυνατοί και θα καταφέρνουμε μικρές αλλαγές, οι οποίες στο χρόνο θα γίνουν μεγάλες και αισθητές.
«Σπεύδε βραδέως» είναι μια άλλη (και αγαπημένη μου) αρχή σχεδιασμού. Μικρά, αργά και σταθερά βήματα. Δεν χρειάζεται να έχουμε όλες τις απαντήσεις τώρα. Χρειάζεται μόνο να κάνουμε ένα ξεκίνημα που τιμά τον άνθρωπο και τη μητέρα γη.
Ας κάνουμε κάτι για αυτό, λοιπόν, γιατί δεν θα το κάνει κανείς άλλος. Η περμακουλτούρα είναι μια λύση που ξεκινάει από την καλλιέργεια του ευατού μας. Όπως είπε κάποιος σοφός: «Πάντα αναρωτιόμουν ποιός θα κάνει κάτι για αυτό και ύστερα συνειδητοποίησα πως αυτός ο κάποιος είμαι εγώ!»
Η γη μας δίνει τον κανβά και η περμακουλτούρα μας δίνει το πινέλο να συν-ζωγραφίσουμε τον πίνακα της συνύπαρξης που οραματιζόμαστε.
Ξεκινάμε τώρα εκεί που είμαστε, χρησιμοποιούμε αυτό που έχουμε, κάνουμε ό,τι μπορούμε.
πηγή: kangouro.gr
