ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΘΕΟΙ;
———————-
μη ζητάτε να μάθετε έτοιμη γνώση, η μασημένη τροφή δεν ωφελεί.
Στο “Περί Θεών και Κόσμου”, ο σεβαστός Σαλούστιος δίνει την εντύπωση ότι επειδή εκείνος γνωρίζει, ξεκινά από το Νο 2, ενώ ο νους του ανθρώπου χρειάζεται να πατήσει σε κάτι στέρεο, κάτι που γνωρίζει καλά για να τολμήσει να κάνει ένα βήμα και μετά να επιχειρήσει το 2ο.
Από την άλλη το: <<αναγκαστικά πρέπει να έχουν συνείδηση και νου, ναι. Διαφορετικά εμείς που λέμε ότι έχουμε και συνείδηση και νου θα ήμασταν κατά τι ανώτεροι εκείνων, όπερ άτοπον. >>
…μόνο η ανθρώπινη ματαιοδοξία έχει ανάγκη σύγκρισης κι έπειτα προσδίδοντας σε αυτές τις υπέροχες οντότητες κομμάτι του δικού μας συναισθηματισμού (π.χ. χαίρονται), δυσχεραίνουμε την δική μας δυνατότητα αντίληψης μιας πραγματικότητας έξω από τις παραστάσεις και το φαντασιακό του ζωικού γίγνεσθαι.
Έχε κατά νου τι κάνει το DNA στο ξεχωριστό εκείνο σύμπαν που είναι το σώμα μας και κάθε οργανισμού και ξεκινάμε έτσι από κάτι που σήμερα πλέον είναι γνωστό σχεδόν σε όλους, … Η ευταξία και αρμονία του Σύμπαντος Κόσμου και οι νόμοι της φυσικής που διέπουν την αρμονία αυτήν.
…σύμφωνα με την μαρτυρία του Ηρόδοτου («Ευτέρπη», 52), η λέξη “θεός” προκύπτει από το ρήμα «τίθημι» «θεοὺς δὲ προσωνόμασαν σφέας ἀπὸ τοῦ τοιούτου, ὅτι κόσμῳ θέντες τὰ πάντα πράγματα καὶ πάσας νομὰς εἶχον»
….δηλαδή θεοί είναι αυτοί που διέπουν την συμπαντική αρμονία των πάντων.
…ήδη η αρχαία επιστήμη, καλά γνώριζε πως αυτό είναι έργο αιώνιων αναλλοίωτων ΦΥΣΙΚΏΝ νόμων….
…είναι πανάρχαιο και ακόμα ισχύον αξίωμα της επιστήμης της Φυσικής ότι ότι το -κάθε τι έχει κάποια Αιτία-…
….δηλαδή θεοί είναι οι απρόσωπες ΦΥΣΙΚΕΣ Αιτίες των ΦΥΣΙΚΩΝ νόμων “που διέπουν την συμπαντική αρμονία των πάντων μέσω δημιουργικά ανταγωνιζομένων δυνάμεων.
Από εδώ και μετά ξεκινά η χαρά του ανθρώπου που διαπιστώνει ότι βρίσκεται στο ποιο υγιές και φιλικό περιβάλλον το οποίο αγαπά και η αναζήτηση που έπεται(θρησκευτική) σχετίζεται με την Ανάγκη εναρμόνισης του με την Φύση τους θεούς(οτιδήποτε περιλαμβάνει). και πάλι από τον Ηρόδοτο μαθαίνουμε πως η λέξη θρησκεία σημαίνει “Λατρεία”. Φυσικά λατρεύουμε κάτι που αγαπάμε πολύ. …και τι να αγαπήσει περισσότερο ο άνθρωπος από την Αιτία της ευτυχίας του; είτε πρόκειται για αγαπημένο πρόσωπο είτε για απρόσωπη οντότητα (Αιτία). (οντότητα καλούμε οτιδήποτε υπάρχει και λειτουργεί νομοτελειακά) π.χ. το Έθνος, το Κράτος είναι διαφορετικές ή και αντιδιαμετρικές ενίοτε μεν αλλά αμφότερες είναι οντότητες.
–>σημειωτέον ότι το αξίωμα της επιστήμης της Φυσικής ότι το =κάθε τι έχει κάποια Αιτία, αποκλείει κατηγορηματικά την ιουδαιογενή υποτιθέμενη δημιουργία εκ του μηδενός (εκ του μη όντως)!
Οι Έλληνες δεν έψαχναν να βρουν “θεούς” ή κάτι παρόμοιο.
Η επιστήμη τους έκανε κάποιες ανακαλύψεις στην φύση και αντί να τις ονομάσουν “Ταξιθέτες”, επί το λακωνικότερον τις είπαν “θεούς”/ος.
Η τροπή σκόπιμων στρεβλώσεων που πήρε η λέξη σε μεταγενέστερους αιώνες δεν τους αφορά.
…γιατί όλοι είδαν δι’ οφθαλμού την “ηχώ” του θείου …στην αρμονία που επιφέρει ο Νόμος, μα κανείς δεν είδε την Αιτία που τον δημιούργησε και τον συντηρεί απρόσκοπτα και πρώτη τον υπακούει. Την Αιτία την “βλέπουμε” (την αντιλαμβανόμαστε) μόνο με τα αγνά “μάτια” της ψυχής, δηλαδή την συμπεραίνουμε δια του Λόγου. (διά της λογικής)
Όμως αυτή η γνώση δεν είναι μεταβιβάσιμη χωρίς τον κίνδυνο μετάδοσης κάποιας προσωπικής ιδεοληψίας κι έτσι το πολυτιμότερο του ανθρώπου, το τέκνο του, θα τραυματιζόταν από το βάρος της ατέλειας του δασκάλου, γιαυτό οι πρόγονοι έγιναν μυθοπλάστες! Ανέθεταν στον Μύθο να μεταφέρει την Αλήθεια, ντυμένη με τόσο παράλογη υπερβολή ώστε και το μικρό παιδί να παραμερίζει τα παράλογα και να φτάνει στο ξέφωτο της Αλήθειας ίδιων δυνάμεων.
«Η φύσις του Λόγου είναι η ομολογία. Δεν λέει ο Λόγος, δεν αποκαλύπτει, όμως ομολογεί, και η ομολογία αυτή συνιστά την αλήθεια του.» (Ο. Τουτουντζή)
…έτσι η Αλήθεια είναι πάντα λίγο διαφορετική στον καθένα, μόνο έτσι υπάρχει πρόοδος, εξέλιξη,!
…και στήν περί θεών γνώση, ακόμα κι αν ξέρεις ότι θεοί είναι οι απρόσωπες ΦΥΣΙΚΕΣ Αιτίες των ΦΥΣΙΚΩΝ νόμων που διέπουν την συμπαντική αρμονία των πάντων αλλά και επί μέρους όλων, πάντα θα υπάρχει εκείνο το “ακόμα κάτι” που θέλεις να μάθεις…
