Γράφει ο Διονύσης Παπαδόπουλος
Το φυσικό περιβάλλον της χώρας ζητούσε για πολλά χρόνια την βοήθειά μας και εμείς το αφήσαμε να καεί από ένα κράτος εμπρηστών, επενδυτών “αναπτυξιομανών”,τεχνοκρατών, κερδοσκόπων και πολιτικών καιροσκόπων.
Τι συμβαίνει σε μια χώρα όταν όλοι οι ηγεμόνες της δεν είχαν ποτέ το φυσικό περιβάλλον στην “πολιτική ατζέντα τους”;
Τι συμβαίνει σε ένα κράτος που από τον χρόνο ίδρυσής του δεν εφάρμοσε μέχρι τώρα καμια περιβαλλοντική πολιτική εκτός από το πόσες ανεμογεννήτριες θα παλουκώσει τώρα στα βουνά;
Οταν φτιάχνει μέσα σε μια μέρα μια επιτροπή λοιμωξιολόγων και δεν θέλει είκοσι χρόνια και βάλε για να φτιάξει μια από επιστήμονες και κλιματολόγους για την κλιματική αλλαγή;
Oταν δεν έχει συλλάβει ποτέ έναν εμπρηστή παρά μόνο μια γιαγιά, ένα παππού και ένα φουκαρά μελισσοκόμο;
Οταν τα drone και οι δορυφόροι του εντοπίζουν σε πέντε λεπτά έναν διαδηλωτή που κρατά μια πέτρα και πότε πας για χέσιμο στο σπίτι σου και δεν μπορεί να εντοπίσει έναν, έναν! εμπρηστή;
Τι συμβαίνει σε μια χώρα που οι δημιοί της δεν είχαν και δεν έχουν κανένα σεβασμό στο φυσικό κόσμο;
Οταν σε μια χώρα ο λαός της έχει παραδοθεί ολοκληρωτικά στον υλισμό και τον καταναλωτισμό;
Τι συμβαίνει όταν αυτός ο λαός χάνει τους δεσμούς του με την φύση;
Τι συμβαίνει όταν μια κοινωνία ψηφίζει κόμματα για τα προσωπικά συμφέροντά της και όχι για το συμφέρον συνολικά του τόπου;
Οταν η λέξη ελευθερία έχει πάψει να ξεστομίζεται, αφού εχει χάσει τα νοήματά της και την αφήγησή της;
Οταν οι ψηφοφόροι της δεν απαιτούν από τους δεσμοφύλακές τους, έστω την προστασία και σωτηρία του φυσικού περιβάλλοντος σαν πρώτη προτεραιότητα για την ποιότητα της ζωής τους;
Οταν αφήνουν τα βουνά, αυτά τα στολίδια και την ιστορία της χώρας στο έλεος των ανεμογεννητριάδων;
Οταν εκτοξεύει χαμαιρπείς ύβρεις εναντίον των πολιτικών, αλλά κλείνει τα μάτια όταν ξυλοκοπούνται και πνίγονται στα χημικά αγωνιστές στην Τήνο και στα Αγραφα, όταν σερνονται και συλλαμβάνονται σαν τσουβάλια διαδηλωτές έξω από την βουλή λες και είναι εγκληματίες, όταν αυτοί διαμαρτύρονται για το κλίμα και τους “αναπτυξιακούς νόμους” – ταφόπλακα για τα βουνά, τα οικοσυστήματα και τα δάση;
Οταν ξεχνάει ότι οι “άπλυτοι” με τα σκουλαρίκια που στέκονται δίπλα της στις πυρκαγιές είναι αυτοί που κυνηγιούνται από την αστυνομία, όταν φωνάζουν για την εμπορευματοποίηση της φύσης;
Τι συμβαίνει σε μια κοινωνία όταν αυτή υποδουλώνεται στην “ηδονή” και αποβλάκωση της τεχνολογίας και δεν καλλιεργεί στοιχειωδώς μέσα της την αισθητική και την αφήγηση του φυσικού κόσμου;
Οταν πετά στα σκουπίδια τους λογοτέχνες, τους ποιητές, τους τραγουδοποιούς, τους ανθρώπους της τέχνης και του πολιτισμού που υμνούν τραγουδούν και ενσωματώνουν την φύση στα έργα τους;
Οταν πετά τα σκουπίδια της όπου σταθεί κι όπου βρεθεί..
Οταν σκέφτεται μόνο “το σπιτάκι της” κι όχι το μεγάλο και σπουδαίο σπίτι της, το φυσικό της περιβάλλον;
Τι συμβαίνει σε μια χώρα όταν κτίζει κανείς όπου γουστάρει;
Τι συμβαίνει σε ένα κράτος που οι ηγέτες του απαιτούν να εμβολιαστούν ολα τα κατοικίδιά του, δηλαδή εμείς, χωρίς ποτέ το ίδιο να θέλει να κάνει διαχρονικά το εμβόλιο της λογικής, της ευφυΐας και της σεμνότητας να εμβολιαστεί με την ουσία της ατομικής πολιτικής και κοινωνικής του ευθύνης;..
Τι συμβαίνει όταν σε μια χώρα το ενδιαφέρον για το φυσικό περιβάλλον έχει περιοριστεί σε μερικές δεκάδες, ολιγομελείς οικολογικές ομάδες και οργανώσεις με την φωνή τους να ναι βοών εν τη ερήμω;
Τι συμβαίνει σε ένα κράτος τσιφλικάδων, όταν οι εργολάβοι και οι μπράβοι της ΔΕΗ σου κόβουν το ρεύμα άμα χρωστάς πεντακόσια ευρώ, ενώ αυτήν δεν την υποχρεώνει ποτέ κανείς να τσακιστεί να πάει να συντηρήσει το απαρχαιωμένο δίκτυο, τους μετασχηματιστές, τους πυλώνες και τα καλώδια που λειτουργούν σαν βόμβες μέσα και πάνω από τα δάση;
Τι συμβαίνει σε μια χώρα όπου τα πολιτικά καθεστώτα ξοδεύουν απίστευτα ποσά για “πράσινες επενδύσεις”, περιπολικά, εξοπλισμό καταστολής διαδηλώσεων, φρεγάτες και πολεμικά αεροπλάνα και δεν δίνουν μια δεκάρα του ευρώ για την πρόληψη και καταστολή των πυρκαγιών;
Τι συμβαίνει σε μια χώρα, όταν η έννοια κλιματική αλλαγή είναι ένα τσακισμένο μπαλάκι του τένις, παγιδευμένο ανάμεσα στα κτυπήματα των παικτών μιας πολιτικής αισχρής αντιπαράθεσης;
Οταν τα κυρίαρχα ΜΜΕ αποκρύβουν τα αίτια της κλιματικής αλλαγής επειδή είναι ο επιθετικός καταναλωτικός και ενεργειακός καπιταλισμός των αφεντικών τους, αυτός που εκπροσωπείται θαυμάσια από τους διαφημιστικούς τραπεζικούς και εταιρικούς ομίλους τους υπεύθυνοι πολλοί απ’ αυτούς για την καταστροφή του φυσικού περιβάλλοντος;
Τι συμβαίνει οταν μια χώρα μετατρέπεται σε απέραντη μπίζνα μιας συμμορίας φυσιοκτόνων “αναπτυξιομανών”, που δεν δείχνει κανένα έλεος στο φυσικό κόσμο και τα οικοσυστηματά της;
Τι συμβαίνει σε κοινωνίες όταν τα ξεχνάνε όλα αυτά και άλλα τόσα;
Πεθαίνουν και καίγονται απ’ άκρη σ’ άκρη..
ΟΧΙ Σ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΑΖΙ Μ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΑΦΗΣΑΝΕ ΝΑ ΚΑΟΥΝ ΤΑ ΠΑΝΤΑ
ΠΟΥ ΑΦΑΝΙΣΑΝ ΔΑΣΗ ΗΛΙΚΙΑΣ ΕΚΑΤΟΝΤΑΔΩΝ ΧΡΟΝΩΝ ΚΑΙ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΜΙΑΣ ΣΠΑΝΙΑΣ ΧΛΩΡΙΔΑΣ ΚΑΙ ΠΑΝΙΔΑΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΘΑ ΔΟΥΜΕ ΠΟΤΕ
ΠΟΥ ΨΗΦΙΣΑΝΕ “ΑΝΑΠΤΥΞΙΑΚΟΥΣ ΝΟΜΟΥΣ” ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΕΠΕΝΔΥΤΕΣ
ΠΟΥ ΞΥΛΟΚΟΠΟΥΝ ΚΑΙ ΨΕΚΑΖΟΥΝ ΔΙΑΔΗΛΩΤΕΣ ΓΙΑ ΤΟ ΚΛΙΜΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΙΟΛΙΚΗ ΜΠΙΖΝΑ
ΠΟΥ ΒΑΣΙΖΟΥΝ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΠΙΒΙΩΣΗ ΤΟΥΣ ΣΤΗΝ ΛΕΗΛΑΣΙΑ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ
ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΠΙΑ ΝΑ ΑΝΑΠΝΕΥΣΟΥΜΕ ΑΔΕΙΑΣΕ ΜΑΣ ΤΗΝ ΓΩΝΙΑ ΡΕ ΜΑΛΑΚΙΣΜΕΝΟ ΚΡΑΤΟΣ
