“ΤΟ ΚΕΡΑΤΟ ΜΟΥ”
(Μέσα…)
“Και σ’ ερωτώ αγάπη μου, ποιός ο λόγος να πας μ’ αυτόν τον κερατά…!”
Κι η αλήθεια βέβαια είναι, (εκεί έχεις ένα δίκιο), πως κερατάς είμαι εγώ, αλλά πες μου εσύ ποιός ο λόγος να πας μαζί του !!!
Δεν γινόταν δηλαδή να μου πεις πριν, (-γίνω κερατάς-) : “να κύριε, εγώ βαρέθηκα, εγώ κουράστηκα, εγώ τέλος πάντων θέλω να ζήσω και ζω κάτι άλλο… ;”
Ε μωρή…;
Εντάξει και σε ξαναρωτώ : Μουγκή μωρή ήσουνα και δεν έβγαζες τόσο καιρό άχνα, και τώρα που ‘πα μουγκή και θυμήθηκα, κι αυτά τα “αχ ααααχ ααααααααααααχ” που μου ‘λεγες μωρή στο κρεβάτι από τι τα ‘λεγες, από πονόδοντο…;
Κι αυτά τα “φτάνω φτάνω φτάνω”, που ‘φτανες μωρή….; Στο Λιανοκλάδι, που ‘λεγε κι ο Κοντογιαννίδης ;
Τέλος πάντων η υπόθεση γαμήθηκε, (η μόνη είσαι…;), γαμήθηκε πάντως κι αυτή, γενικώς !!!
Διότι…, διότι πολύ απλά δεν έχει μείνει άνθρωπος….!
Ουδείς !
“Ουδείς ακέρατος την σήμερον ημέρα ουδείς” !
Διότι κι ο γκόμενος, (ακούς..;), κερατάς μωρή είναι κι αυτός τελικά…, (-τι με κοιτάς σου θίξαμε το πρόσωπο…;-), κερατάς μωρή είναι κι αυτός τελικά σαν κι εμένα, (ς.ς. μη γελάς μ’ εκνευρίζεις…), διότι μωρή αν δεν ήτανε, αν δεν ήτανε, έ προφανώς δεν θα ‘παιρνε στα σοβαρά τα λόγια σου και τη σχέση σας από τη στιγμή που :, μένεις με μένα, τρως μ’ εμένα, κοιμάσαι με μένα, ξυπνάς μ’ εμένα, και δεν χωρίζεις εν τέλει…, εμένα !
Διότι αγάπη μου, την σήμερον ημέρα που, (χαίρομαι που με κοιτάς τώρα έτσι σοβαρά…), που είπαμε πέφτει το κέρατο της μαϊμούς, την σήμερον ημέρα που λες, που όλοι πηδάνε και πηδιούνται, (ακριβώς σαν κι εσένα ), την σήμερον ημέρα λοιπόν αυτή, και, παρόλο που πηδάνε και πηδιούνται όλοι…., κι όμως γεννητικά όργανα δεν έχει ουδείς !!!
Ουδείς καλή μου, (μα πόσο ωραία με κοιτάς έτσι όταν με κοιτάς με απορία), ουδείς καλή μου δεν τα ‘χει, είτε άντρας, είτε γυναίκα, ώστε φύγει από τη σιγουριά της οικίας και της συζύγου ή του συζύγου και ν’ ακολουθήσει τη γκόμενα ή το γκόμενο, σεβόμενος και σεβόμενη όχι οτιδήποτε άλλο αλλά μονάχα τα λόγια του τα ίδια !
Μην αρχίζεις να δακρύζεις… Μην αρχίζεις να δακρύζεις γιατί με πιάνουν πιο πολύ τα νεύρα μου και μπορεί, να βιαιοπραγήσω…
Τα ίδια μωρή πατσαβούρα, (ς.ς. τελικά ο γκόμενος βρίσκει πάντα πιο όμορφη τη σύζυγο από το σύζυγο μέχρι να την παντρευτεί), τι έλεγα…; Ναι τα ίδια μωρή έκανε κι άλλη που γράφουν αυτά τα αυτοαποκαλούμενα βιβλία που διαβάζεις και που ένιωθε μωρέ κουρασμένη που ο σύζυγος την παραμελούσε (γιατί δούλευε σαν το σκύλο), κι είπε μωρέ να κάτσει απ’ την κούραση κάπου να ξαποστάσει, και τελικά έκατσε, και της άρεσε, (ς.ς. είναι τελικά να μην κάτσεις), και ξανάκατσε (ς.ς. 2η: κούραση είναι αυτή όχι μαλακίες), και καταστεναχωριόταν η καημένη, (κατακαημένη Ρούμελη τι σου ‘μελλε να πάθεις), κι έκλαιγε κι αυτή σαν κι εσένα, γιατί όπως και να το κάνεις και το σύζυγο τον αγαπούσε μωρέ τελικά κι αυτόν τόσο μα τόσο, που δεν μπορούσε να τον αφήσει ελεύθερο να πάει κι αυτός πουθενά…, να τον κάτσει !
Κόπηκε το κλάμα έ….; Ε κι ο μαλάκας, (διότι αγάπη μου ναι, ο άντρας σήμερα είναι το πιο εξευτελισμένο είδος στον πλανήτη), (τη μια κλαις την άλλη με κοιτάς με απορία έ αποφάσισε τέλος πάντων τι στο διάολο νιώθεις), πάντως κι αυτός που λες τα ίδια ακριβώς κάνει, ή μάλλον αυτός κάνει, ακόμα χειρότερα…
Διότι κι αυτός, αυτός ειδικά που θα ‘πρεπε να τιμά τον αντρισμό του και τις κουβέντες του, έ κι αυτός αγαπάει μωρέ τη γκόμενα, κι είναι ερωτευμένος μωρέ κι αυτός με τη γκόμενα, και θέλει μωρέ συνέχεια τη γκόμενα, αλλά έλα που δεν έχει τα κότσια να φύγει μωρέ με τη γκόμενα, γιατί θέλει μωρέ και τη μαμά του, (τη σύζυγο)…, που τον προσέχει μωρέ, που τον φροντίζει μωρέ, που του φροντίζει τα παιδιά μωρέ (ς.ς. μωρέ μακάρι να μην είναι δικά του), που την αγαπάει μωρέ κι αυτή τελικά κι αυτός τόσο…., που δεν την αφήνει ελεύθερη (διότι μάνα είναι μόνο μία), να βρει κι αυτή το δρόμο της κι όπου θέλει ας πα να κάτσει…
Περίμενε λίγο να πάω να δω τι κάνουν τα παιδιά μη φύγεις, α….
Και τώρα που ‘πα παιδιά….
Μη διανοηθεί κανείς, – κερατάς ή μη -, να βάλει μπροστά τα παιδιά για να κρύψει πίσω απ’ αυτά το όποιο καταξευτιλισμένο “εγώ” του γιατί θα τον πάρει ο διάολος, ή μάλλον για να στο πω αλλιώς, γιατί μωρή πατσαβούρα τα παιδιά έχουν τουλάχιστον την εντιμότητα να λένε :“θέλω αυτό”, και να το εννοούν !!!
Και κάτι ακόμα….
Κι όταν τ’ αποκτήσουν…, ε να μη κλαψουρίζουν κι από πάνω…
