Ο κίνδυνος ελλοχεύει, αλλά ίσως δεν θα καταφέρουμε να ξεφύγουμε από την εποχή των κλισέ και του αυτονόητου, για μια ακόμη φορά.
Αλλά φαίνεται ότι το ρητό ότι η φύση απεχθάνεται τα κενά, βρίσκει πρόσφορο έδαφος στην πολιτική ζωή της πατρίδας μας, αν αναλογιστεί κανείς ότι το ΠΑΣΟΚ μετά από πολλά χρόνια πολιτικής ξηρασίας και απαξίωσης αρχίζει και καταλαμβάνει όχι μόνο δημοσκοπικά, αλλά κυρίως στην συνείδηση του κόσμου, που είναι και το σημαντικότερο ρόλο αξιωματικής αντιπολίτευσης
Το στοίχημα όμως το ΠΑΣΟΚ, και γενικότερα της προοδευτικής παράταξης , είναι αν η συνειδησιακή και δημοκοπική θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης που έχει ήδη κατακτήσει μετατραπεί σε πόλο πιθανής κυβερνησιμότητας που θα ανατρέψει όχι απλά ένα αντίπαλο πολιτικό κόμμα αλλά ένα παραπολιτικό και παρα-οικονομικό σύστημα εξουσίας που λειτουργεί με καθεστωτική νοοτροπία με μοναδικό σκοπό την εξυπηρέτηση φίλων και γνωστών αλλά και την αλλαγή του παραγωγικού μοντέλου σε ένα σύστημα πελατειακό με την φτωχοποίηση της κοινωνικής πλειοψηφίας και την εξάρτηση της από την πολιτική εξουσία μέσα από ένα εξευτελιστικό επιδοματικό πλαίσιο που δεν θα τους επιτρέψει ποτέ να ανασάνουν και να δημιουργήσουν.
Απέναντι σε αυτήν την δυστοπία της ψευτο-κανονικότητας δεν αρκεί για το ΠΑΣΟΚ αλλά και για την πατρίδα μας να επιτελέσει τον εκ του Συντάγματος ορμώμενο ρόλο του αλλά να προτάξει ένα εντελώς διαφορετικό ιδεολογικό και ηθικό πλαίσιο που δεν θα εστιάζει μόνο στην αλλαγή σκυτάλης στο Μέγαρο Μαξίμου, αλλά στην αλλαγή του συνολικού υποδείγματος και στην προώθηση ενός διαφορετικού μοντέλου διακυβέρνησης, σεβασμό στην ανεξαρτησία των θεσμών αλλά και μιας ειλικρινούς αντιμετώπισης της μεγαλύτερης πρόκλησης που θα αντιμετωπίσουμε τα επόμενα χρόνια συνολικά ως κοινωνία, το ξεχαρβάλωμα των συνεκτικών ιστών της κοινωνίας σε συνδυασμό με το διάχυτο αίσθημα παραίτησης που αποτελεί πλέον το πρωτεύον αίσθημα που επικρατεί στην πλειοψηφία της κοινωνίας.
Aν το ΠΑΣΟΚ καταφέρει να απαντήσει σε αυτό το στοίχημα δεν θα καταστήσει εαυτό έναν υπολογίσιμο αντίπαλο απέναντι στον κυνικό τεχνοκρατισμό της Νέας Δημοκρατίας αλλά θα επιτέλεσει και ένα πρόσθετο δημοκρατικό καθήκον, αποστερώντας από την άκρα δεξιά την δυνατότητα να ανέλθει εκλογικά και να αποτελέσει τον εν δυνάμει ‘χρήσιμο ηλίθιο’ της Νέας Δημοκρατίας. Και αυτό ίσως είναι και το επίδικο της εποχής μας.
